Nog voordat de
eenzame Samurai Sanjuro Kuwabatake (Toshirô
Mifune) het volgende dorpje binnen loopt krijgt hij te horen dat daar
van alles aan de hand is. Twee rivaliserende bendes strijden er al
tijden om de macht. Hierdoor zijn de meeste dorpelingen al gevlucht of
in het ergste geval gedood. Om de strijd te kunnen winnen proberen beide
bende leiders zovele mogelijk huurlingen aan te trekken. Hierdoor wordr
het dorp overspoeld door allerlei. Na zijn binnenkomst besluit
Sanjuro Kuwabatake om in dit dorp blijven en
de situatie op te lossen. Na alles goed in geschat te hebben maakt hij
wat slachtoffers bij de ene partij. Vervolgens verkoopt hij zijn
diensten aan de andere partij. Dit alles behoort tot zijn complot om
beide partrijen elkaar te laten uitroeien. Het plan valt echter in het
water als een dorps controleur zich meld tijdens de confrontatie. Het
lijkt er op dat Sanjuro Kuwabatake zijn kaarten verspeeld heeft. Toch
blijft hij omdat hij de situatie erg interessant vindt en wil zien wat
hij er van kan maken. Langzaam maar zeker lijkt hij de situatie weer
onder controle te krijgen. Beide partijen beiden hem veel geld als hij
voor hen komt werken. Geduldig wacht hij het juiste moment af, namelijk
tot een van de bende een vrouw ontvoeren. Hij raakt emotioneel betrokken
bij deze zaak vanwege haar kind wat alleen met de vader achterblijft.
Zijn volgende stap is nobel maar niet gehele doordacht. Hierdoor belandt
hij in een positie waar hij maar moeilijk uit kan komen.
Een film waar je absoluut rustig voor moet gaan zitten. De vordering van
het verhaal is namelijk erg traag. Toch gebeurt er genoeg om alles tot
een bijzonder vermakelijk geheel te smeden. Regisseur Kurosawa zorgt er
voor dat de kijker vol spanning volgt hoe een eenzame samurai een
onmogelijk doel probeert te bereiken. Het is bijna te vergelijken met
een schaakwedstrijd. Stap voor stap reageert hij op de bijna onmogelijke
situaties. De grimmige duistere sfeer van het geheel krijgt, door het
gebruik van speelse muziek, iets sarcastisch over zich. Dit laatste
wordt ook nog eens verstekt door subtiele humor dat op de meest vreemde
momenten naar voren komt. Voeg hier ook nog eens een boel extreme
personages aan toe en je hebt de basis voor heerlijke situaties. Maar
niet alleen de personages zijn extreem. Ook de gebruikte acteurs hebben
allemaal wel wat bijzonders. Vooral de enorme reus die werkelijk twee
koppen groter is dan de rest valt erg op. Het grappige is dat bij de
introductie van de meeste personages het niet echt duidelijk is wat je
nu precies voor je hebt. Langzaam maar zeker wordt het steeds
duidelijker wie je tegenover je hebt en waar ze nu precies toe in staat
zijn. Dit is iets wat het hoofdkarakter feilloos aanvoelt. Op deze
manier weet hij iedereen zo te manipuleren dat hij elke situatie naar
zijn hand kan zetten. Charisma heeft Toshirô Mifune zeker want ondanks
dat hij weinig in actie komt maakt zijn aanwezigheid alleen al voldoende
indruk. Standvastigheid en intelligentie gecombineerd met de
zwaardvechttechnieken van de samurai maken hem iemand die je niet in de
buurt wilt hebben. In de film zitten wel veel gevechten, echter doordat
de samurai zijn slachtoffers met precisie verslaat is het voorbij
voordat je er erg in hebt. Hierdoor geven de gevechten een bepaald
gevoel van realisme. De gebruikte locatie is hoofdzakelijk maar één
dorp. Een spookstad waar iedereen al tijden geleden weg vluchten vanwege
de eeuwig woedende strijd. Beide partijen houden zich nog wel met
bepaalde zaken bezig. De een drijft zijdehandel en de ander brouwt sake.
Hier zijn alleen weinig sporen van terug te vinden. Hierdoor ontstaat de
vraag wanneer ze dat in godsnaam doen. Het verhaal beslaat namelijk
zeker een maand. Je zou dus kunnen zeggen dat er wat meer aan de details
gewerkt had kunnen worden. Zoals de film nu is duurt hij ook al 110
minuten. Wie weet hoe lang hij was geworden als dit element ook nog eens
behandeld was. Maar het gegeven dat een enkele samurai twee complete
bendes weet uit te roeien is genoeg om de film te dragen. De manier
waarop hij dit voor elkaar krijgt en ook nog eens met zijn zwaard een
pistool weet te over winnen is subliem. Een absolute klassieker die
later meerdere malen verfilmd zou worden. Sergio lione bewerkte de film
tot ‘A fist ful of dollars’ en in 1996 speelde Bruce Willes de hoofdrol
in nog een verfilming van Yojimbo, namelijk ‘Last man standing’.
Copyright
kungfufilms.nl (2004) |