|
Na een wilde vrij
partij krijgt gangster Sun Quan (Simon Yam) van zijn vrouw te horen dat
ze hem gaat verlaten. Bij de mededeling dat ze hun dochter mee zal nemen
slaan alle stoppen door en zonder pardon snijd hij haar de keel door.
Precies op dit moment komt het meisje aangelopen en ziet haar moeder
dood liggen. In paniek maakt ze dat ze weg komt en vlucht naar de haven.
Ze is zich erg bewust over de macht van haar vader en weet dat ze snel
het land moet verlaten. Als verstekeling klimt ze aan boord van een
schip dat klaar staat om te vertrekken. De reis is lang en zwaar en als
ze eindelijk van boord kan blijkt ze in Amerika te zijn. Ze was alleen
niet de enige die zich illegaal aan boord van het schip bevond. De hele
groep wordt gecontroleerd door de emigratiedienst en vervolgens
vastgezet. Door haar leeftijd wordt het meisje door Cynthia Archer (Lisa
King) uit de groep gehaald. Omdat de reis al traumatische genoeg geweest
is voor haar wil ze haar niet ook nog eens in de cel achter laten. Ze
geeft haar te eten en een warm bed om in te slapen en de volgende
ochtend zullen ze wel verder zien. Ben Archer (Jean Claude van Damme),
haar man ziet niet echt een probleem in de kleine logé. Zij is ook niet
degene die problemen zal veroorzaken, want om de duistere reden weet
haar vader waar ze zich bevindt. Zo snel hij kan is hij haar achterna
gereisd. Al snel weet hij waar zijn dochter zich bevindt en stuurt zijn
mannen om haar te halen. Dit gaat echter niet zachtzinnig en net voor
het einde van een wilde schietpartij komt Ben Archer aanrijden. Hij
vindt zijn vrouw dood op de grond, maar van het meisje en zijn zoon
ontbreekt elk spoor. Aangezien Ben zelf zich ook niet met de meest nette
zaakjes bezig houdt neemt hij het recht in eigen handen. Hij begint een
onderzoek naar de daders om uit eindelijk wraak te kunnen nemen.
Het mag duidelijk
zijn dat Jean Claude van Damme al tijden niet echt bijzondere films meer
maakte. Als actiester blijft het natuurlijk moeilijk om telkens weer wat
nieuws te brengen en je publiek te blijven boeien. Met ‘Wake of death’
denk ik hij toch wel een aardige weg in geslagen is. Visueel is de film
namelijk erg aantrekkelijk. De sfeer is duister en de beelden zijn vaak
mooie composities die goed bij elkaar gezocht zijn. Het is dus eigenlijk
regisseur Phillipe Martinez die hier de complimenten verdiend. Alleen
kan hij die meteen ook weer deels inleveren. Zodra het namelijk op de
dialogen aankomt gaat het fout. De gesprekken vallen uit de toon bij de
atmosferische beelden. Ze zijn simpel weg te eenvoudig, te plat en erg
ondoordacht. Toch is het duidelijk dat hij zich hiervan bewust is. Er
wordt dus niet veel gesproken. Echt een probleem vormt dit niet
aangezien het verhaal vrij simpel is. Bij een film als deze draait het
om de actie en dat is er voldoende. Hoofdzakelijk zijn dit schiet
partijen en achtervolgingen. Van Damme komt dus ook maar weinig in actie
met zijn vuisten. Als hij dit wel doet krijgen we heel erg te maken met
snelle montage. Alles flitst over het scherm en er is dus slecht te zien
wat er werkelijk gebeurt. De schietpartijen zien er erg goed uit alleen
zijn ze van tijd tot tijd wat onrealistisch. Dit is niet op het fysieke
vlak want ik zelf zou de laatste zijn die daar problemen mee heeft. Het
gaat meer om wat andere kortzichtigheden. Tijdens een achtervolging
lijkt het me namelijk niet verstandig om je pistool leeg te schieten in
de richting van een tankauto vol benzine. En zo zijn er nog een aantal
van dit soort voorbeelden te bedenken. Een tekortkomingen die wederom
door de visuele pracht goed gemaakt wordt. Verder is het handig dat je
blijft onthouden dat het een low-budget film is. Het fijne hiervan is
dat grenzen vervagen en dat er wat meer extremiteiten mogelijk zijn.
Want iemand aan het praten krijgen door met een boor gaten in zijn lijf
te boren is geen dagelijkse kost. Dit alles wordt zonder al te veel
ranzigheid in beeld gebracht en geeft duidelijk de maffia achtergrond
van Ben archers vrienden weer. Qua dialogen is dit wel het meest
vermakelijke moment van de film. De hoofdzakelijke reden dat ‘Wake of
death’ mijn aandacht trok was de aanwezigheid van Simon Yam. Zoals
iedereen in de film is zijn rol erg non-verbaal. Af en toe mompelt hij
wat en de gezichtsuitdrukking die hij hierbij heeft spreekt boekdelen.
Zijn rol is niet zo groot want zoals een goed maffia baas betaamt geeft
hij alleen orders aan zijn mannen. De confrontatie Ben Archer aan het
einde heeft een bijzondere uitkomst. Misschien niet helemaal wat de
meeste willen zien, maar verassend is het zeker. Voor Jean Claude is het
bijzonder emotionele rol geworden. Een kans op echt acteerwerk en dit
gaat hem goed af. Na het verlies van zijn vrouw zien we hem dus ook
meerdere malen met natte ogen. Verder redt hij zich zoals verwacht goed
in de actie scènes. ‘Wake of death’ is dus een lekkere over de top actie
film met de bekende tekortkomingen. Plot gaten en ondoordachte zaken
zijn dus ook niet vreemd. Visueel gezien is het absoluut een klein
meesterwerkje dat nog eens versterkt wordt door de gekozen muziek. Mede
door de regisseur voor Jean Claude van Damme absoluut een stap in de
goede richting.
Copyright kungfufilms.nl
(2005) |