Peking opera acteurs trekken altijd veel aandacht. Helemaal de vrouwelijke zijn geliefd bij de mannen. Voor Kuan Yu Lo (Ti Lung ) is het dus ook zaak dat hij zijn vrouw goed in de gaten houdt. Alleen tijdens zijn optredens wil dit niet altijd lukken. Hij kan dus ook niet voorkomen dat Feng Kai Shan (Ku Feng) haar in de kleedkamer bezoekt. Hij ziet het gebeuren maar omdat hij zo het toneel op moet kan hij niets doen. Zodra hij dus ook de kans heeft snelt hij naar de kleedkamer. Hier treft hij echter geen bewijs aan. Toch weet hij wat er gaande is. De volgende dag begeeft hij zich naar de kung fu school van Feng Kai Shan. Hij laat hier eens goed merken wie de baas is. Voldaan keert hij terug naar het theater. Als hij verstandig was geweest had hij geweten dat dit soort acties gevolgen heeft. Feng Kai Shan pikt niet dat hij zo vernederd is en bedenkt een plan voor wraak. Dit doet hij samen met nog drie anderen tijdens een spelletje mahjong. Allemaal zitten ze in het complot en hebben ze voordeel bij de dood van Kuan Yu Lo. In een restaurant wordt hij in de val gelokt. Ondanks dat hij keihard terugvecht is er geen houden aan. Op gruwelijke wijze vindt hij de dood. Aangezien de betrokkenen allemaal belangrijke functies in de stad bekleden wordt de zaak snel in de doofpot gestopt. Alles keert dus ook snel terug naar de normale gang van zaken. Maar lang duurt dit niet. Als Kuan Hsiao Lo (David Chiang) hoort over de dood van zijn broer gaat hij onmiddellijk op reis. Hij is van plan om de dood van zijn broer te wreken tegen elke prijs. Koelbloedig begint hij aan zijn missie des doods en overal waar hij gaat laat hij een spoor van bloed na.

Het jaar is 1970 en Chang Cheh doet het goed als regisseur. Eigenhandig heeft hij een golf van vernieuwing in de Aziatische filmwereld te weeg gebracht. Eerst deed hij dit voor het Wu Xia genre en nu probeert hij het met een iets minder fantasierijke film over wraak. 'Vengeance' deed mee aan het zestiende Aziatische film festival en wist hier de prijs weg te kapen voor beste regisseur en acteur. Dit betekent dat de film nogal wat in zijn mars heeft. In die periode waren de critici het er over eens dat het een top film was. Alleen is dit nu, ongeveer achtendertig jaar later nog steeds zo?

Het verhaal van 'Vengeance' heeft niet zo heel erg veel om het lijf. Met een titel als deze kan het ook eigenlijk niet anders dan dat de film om wraak gaat. Het verhaal is dus ook redelijk rechtlijnig en echt subplots zijn er niet. In eerste instantie krijgen we te zien voor wie er wraak genomen moet worden. Dit zit creatief in elkaar. Chang Cheh weet de traditionele Peking opera te vermengen met de situatie waar de acteur zich op dat moment in bevindt. Hij gebruikt hierbij het dramatische van wat er op het toneel gebeurt om alles wat aan te dikken. Maar als dit voorbij is slaat de sfeer enigszins om. Het wordt allemaal wat grimmiger. Het gekke is alleen dat alles wat emotieloos overkomt. Je zou denken dat iemand waarvan zijn broer net vermoord is helemaal gek van woede moet zijn. Het personage van David Chiang vertoont echt totaal geen emoties. Zelfs als hij net iemand heeft neergestoken gaat hij gewoon door alsof er niets aan de hand is. Hij negeert het lijk compleet en gaat gewoon door met zijn gesprek. Vreemd genoeg geldt dit ook voor de dame die op dat moment in de kamer aanwezig is. We kunnen dus zeggen dat de emoties die de personages vertonen het realisme ver te buiten gaan. Eigenlijk geldt dit voor iedereen. Gangsters die ergens een deur staan te bewaken staan erbij als of ze de camera negeren. Als je ergens gaat zitten en wilt dat je niet opvalt dan val je ook niet op en als je net iemand uit het raam gegooid hebt kijkt niemand omhoog. 'Vengeance' is dus niet echt een sterk en realistische manier van vertellen toebedeeld. Dit klopt alleen niet met de eerdere werken van Chang Cheh. Maar als je er goed naar gaat kijken lijkt het dus ook expres gedaan. Hiermee weet hij een tekenfilmachtige wereld te creëren. Een wereld waarin alles mogelijk is.

Wat ook een beetje vreemd aanvoelt is dat de film eigenlijk na een half uur al zonder verhaal komt te zitten. Normaal gesproken volgt er dan een groot gevecht en is het allemaal afgelopen. Maar dit zou een speelduur van ongeveer veertig minuten opleveren. Dat was niet de bedoeling en dus werd er een complot tegen aangegooid. De situatie wordt dus wat opgerekt door niet één doelwit maar vier. Hierdoor moet de David Chiang eerst de boel goed voorbereiden alvorens hij kan toeslaan.

Liefhebbers van bloederige actie en hoge dodentallen zijn hier aan het juiste adres. Tong Gai was samen met Yuen Cheung-Yan verantwoordelijk voor de choreografie. Het bloed vloeit rijkelijk en de manieren om mensen te doden zijn aardig creatief. Bij vele zal de scène waarin iemand het pijproken in een klap afleert niet snel uit het geheugen verdwijnen. Maar ook het moment dat Ti Lung in beide ogen gestoken wordt laat zijn sporen na. Helden weten het ook aardig wat langer vol te houden dan de gemiddelde mens. Zo is een bijl in je maag geen probleem en zelfs een kogel kan ze niet stoppen. Dit levert heerlijke over de top gevechten op waarin uiteindelijk niemand levend de tent verlaat. Chang Cheh weet hier een behoorlijk dosis drama in te verwerken. Visueel werkt dit erg goed. De beelden spreken tot de verbeelding maar van binnen doet het niet zoveel. Door de emotieloze personage grijpt het gecreëerde drama niet echt aan.

"Vengeance' is in twee delen te verdelen. Het eerste deel waarin Ti Lung de hoofdrol heeft en het tweede deel waarin David Chiang het van hem overneemt. Gek genoeg spelen ze nog geen halve minuut samen. Wat hier de reden van is kunnen we alleen maar naar raden. Ti Lung speelt een erg sterke rol. David Chiang daarentegen redt het niet helemaal. Hij mist de kracht om het allemaal overtuigend te brengen. Hij is hier duidelijk nog jong en onervaren. Het is dus ook verbazingwekkend dat hij voor deze rol de titel van beste acteur van 1970 in de wacht wist te slepen.

Voor de ervaren kijker vormt het kijken naar 'Vengeance' een feest van herkenning. In de bijrollen zijn namelijk vele acteurs te zien die het later ver schopten. Zo zien we Cliff Lok, Chen Kuan Tai, Jason Pai Piao, Fong Hak On, Wong Ching, Chan Sing, Yen Shi Kwan en nog vele anderen even voorbij komen.

'Vengeance' barst van de foutjes. Er is van alles aan te merken op de acteurs en de manier waarop het verhaal in elkaar zit. Toch is het best een vermakelijke film te noemen. De kenmerkende stijl van Chang Cheh is hier duidelijk al aanwezig. Er wordt overmatig gebruik gemaakt van geweld en bloed. Dramatische scènes worden ernstig aangedikt en er is voldoende actie. Hiermee is het dus niet de topper die je in eerste instantie zou geloven. De film blijft in het gemiddelde hangen maar het kan best zijn dat hij je zo grijpt en dus toch onvergetelijk voor je wordt.