Korea wordt geteisterd door een serie van
vreemde sterfgevallen. Vrouwen overlijden plots zonder reden. Na sectie
komen er een aantal vreemde zaken aan het licht. De lichamen geven alle
symptomen van een recentelijk bevalling. Maar niemand uit de buurt van
de slachtoffers wist dat ze zwanger waren. Wel weten de nabestaanden te
vertellen dat ze allemaal wisten dat ze dood zouden gaan. Verder is er
vreemd genoeg niet een echte doodsoorzaak aan te wijzen. De politie
staat voor een raadsel. Ondertussen werkt agent Lee
Seok (Jun Ho Jeon) aan een onderzoek naar een vreemde website. Hij zit
op een speciale afdeling die zich alleen met internet zaken bezighoudt.
De website waar het om gaat is de site van 'St mary's womans clinic'.
Omdat het nogal bijzonder is wat hij doet stuurt televisie station een
journaliste naar hem toe om hem te volgen. Compleet met camera meldt Han
Su-jin (Eun Jun Lee) zich bij hem. Ze is een jonge vrouw die weet wat ze
wil en hier ook duidelijk voor uitkomt. Maar de avond voor hun
ontmoeting denkt Han Su-jin dat ze zwanger is en ook zij bezoekt de
site. Ze schrikt dus ook vreselijk als ze ziet dat ook zij deze
onheilspellende site bezocht heeft. Niet lang daarna laat ze de prille
zwangerschap aborteren en hoopt ze dit hoofdstuk af te kunnen sluiten.
Alleen ook zij krijgt via haar computer te zien dat ze dood zal gaan.
Doordat ze Lee Seok op de voet volgt raakt ze steeds meer betrokken in
de zaak. Hierdoor ontdekt ze ook dat de woning van een van de
slachtoffer. Tevens hangt hier een schilderij wat ook op de site terug
te zien is. Ondertussen ontdekken ze samen dat alle vrouwen twintig
dagen na het bezoek van de site stierven. Ze weet dus nu de exacte datum
waarop ze zal sterven en dit geeft haar een bijzonder eenzaam gevoel.
Ten einde raad maakt ze een hele vreemde beslissing. Ondanks de
vreselijk onheilspellende sfeer die er hangt neemt ze haar intrek in het
onheilspellende huis. Hier mee hoopt ze meer te ontdekken over wat er
gaande is en zo het raadsel van de sterfgevallen op te lossen.
Een van de vele nieuwe generatie horror films uit Azië. 'Unborn
but forgotten' is van Koreaanse bodem en ondanks dat alles prachtig
gefilmd is doet de film niet helemaal wat je zou verwachten. De
mogelijkheden worden niet optimaal benut en het verhaal heeft een aantal
gaten. Het kost niet al te veel moeite om deze zelf in te
vullen, maar toch. Vooral in het begin van een film is het prettig als
er een goede basis gelegd wordu. Helaas schort het hier nogal aan. Maar
aan de andere kant kan dit ook weer de kracht van de film zijn. Vaak
gaat het op deze manier wat meer leven in je hoofd en raak je er veel
meer betrokken bij. Helaas is dit niet het geval. Echt angst aanjagend
is de opbouw ook niet te noemen. Het zijn meer de individuele scènes
waar de film zijn kracht uit put. Het zou logische geweest zijn als de
vrouwen op een lugubere wijze om het leven zouden komen. Maar de vrouwen
vallen gewoon plots dood neer en daar blijft het bij. De zogenaamde
website zou verantwoordelijk moeten zijn voor hun dood. De grote vraag
'hoe dan' wordt helaas niet beantwoord. Hetgeen wat wel een blijvende
indruk achter laat is de openingsscène. Een vrouw in bad omringt door
bloed. De kamer waar ze zich in bevind heeft iets naargeestigs en
sinister. Plots komt er een man binnen die haar de gehele kamer door
slaat en haar uit eindelijk van het leven beroofd. Later blijkt dit de
kamer te zijn waar in de hoofdrolspeelster haar intrek neemt. Wat op
zich een hele vreemde de keuze lijkt. Wie gaat er nu op een plek wonen
dat zoveel onheil uitstraalt. Dit geeft een beetje het gevoel van 'Ja,
zo vraag je er natuurlijk een beetje om'. Dit maakt het wat lastig om je
goed in te leven in haar personage. Aan de andere kant is het beter om je
lot tegemoet te gaan dan in een hoekje te gaan zitten bibberen. Tegen het
einde van de film vormt alles wel tot een mooi sluitend geheel. Alleen
dit is niet hetgene van het verhaal wat de meeste indruk achter laat.
De combinatie van abortus, zwangerschap en moord zet behoorlijk aan tot
nadenken. En dit is zonder dat de vinger echt op de pijnlijke plek
gelegd wordt. Hierdoor weet de film toch wel wat los te maken bij de
kijker. Dit is alleen niet wat je in eerste instantie zou verwachten.
Toch is het niet zo dat de film heel vervelend is om naar te kijken. De
beelden zijn prachtig en de sets erg gedetailleerd. Op het acteerwerk is niet echt wat aan te merken en de muziek is goed gekozen. Er wordt gebruik
gemaakt van de standaard trucs om spanning op te bouwen. Hierdoor worden
toch wat leuke reacties los gemaakt. Dit zijn zaken die meerdere malen
tot kippenvel kunnen leiden. Voor zover mij bekend heeft regisseur
Chang-jae Lim alleen deze film maar op zijn naam staan. Het was zijn
debuut en meteen ook zijn laatste. Waarschijnlijk was het maken van een
speelfilm toch iets gecompliceerder dan hij in eerste instantie verwacht
had. Mocht je nu een echte fan zijn van dit genre films dan lijkt het me
onvermijdelijk dat je deze ook gezien wil hebben. De andere mensen
hoeven niet echt veel moeite te doen want echt een aanvulling zal het
niet worden. Copyright
kungfufilms.nl (2005) |