Eenzaam en verlaten
strompelt een oude vrouw door de binnenlanden van China. Bij zich draagt
ze een mes en een poster met daarop een man getekend (Chan Wai Man).
Onderweg vraagt ze aan iedereen of ze de man op de tekening kennen. De
man die ze zoekt is haar zoon. Vijf jaar geleden verliet hij zijn moeder
nadat zijn vader op vreselijke wijze vermoord was. Hij had beloofd wraak
te nemen en pas terug te keren als deze klus geklaard was. Alleen pakte
dit plan iets anders uit dan de bedoeling was. Ondanks dat hij een erg
vaardige vechter was ontbrak hem de lef om de confrontatie aan te gaan.
In het begin leverde dit nog niet zo veel problemen op, maar langzaam maar
zeker begon dit zijn tol te eisen. Hij begon te zwerven en vreselijk te
drinken. De dagen dat hij nuchter was waren bijzonder. Langzaam gleed hij steeds verder naar de afgrond
in. Deze hele
geschiedenis was zijn moeder onbekend en aangezien ze de eenzaamheid beu
was besloot ze haar zoon te zoeken. Erg veel succes heeft ze niet, maar
na een lange periode ontmoet ze iemand die haar zoon lijkt te herkennen.
Dit blijkt een goede vriend van hem te zijn. Hij neemt de oude vrouw mee
naar huis en beloofd de jongen op te sporen. Niet veel later lukt hem
dit ook maar het weerzien tussen moeder en zoon pakt anders uit dan
verwacht. Als de vrouw namelijk ziet wat voor laffe man haar zoon
geworden is wil ze het liefste niets meer met hem te maken hebben.
Verscheurd door verdriet stuurt ze hem weg om pas terug te komen als hij
wraak genomen heeft. Zijn vriend besluit hem te helpen om zijn leven weer
op de rit te zetten en samen beginnen ze weer te trainen. Langzaam maar
zeker begint hij weer zijn oude vorm terug te krijgen maar helemaal
perfect wordt het niet. Als zijn moeder dit hoort besluit ze dat het
haar meer waard is om haar zoon in leven te houden. Ze verteld hem dat ze
de wraak maar moeten voor wat het is en dat ze terug naar huis wil.
Totaal verward door dit nieuws loopt haar zoon direct naar het huis van
de man die zijn vader (Kam Kong) vermoorde. Niet echt een slimme zet
want hier wacht een goed getraind leger op hem.
'Triumph by two kung fu
arts' is een nogal uit de toon springende kung fu film. De nadruk ligt
heel erg op het drama van het verhaal en de sfeer van de beelden. De
vordering van het verhaal is dus ook nog eens bijzonder traag. Hier hoort
natuurlijk een bijzondere camera voering bij en dit is iets wat we zeker
te zien krijgen. Er wordt veel met rijdende camera's gewerkt en diepte
is ook een erg belangrijk punt. De vertelling is erg duister en somber
en alles speelt zich dus ook veelal op donkere plaatsen af. Regen, donder
en bliksem worden ten volste benut en dit levert veel mooie beelden op.
Het gevoel wat de beelden oproepen worden nog eens versterkt door de
sombere klassieke Chinese soundtrack. Er is zelfs een heuse titel song
aan het begin van de film aanwezig. De locaties waar gefilmd is zijn een
combinatie van buiten beelden en indoor studiowerk. In het eerste uur
wordt op een goede manier het mysterie van het verhaal goed bewaard. Wat
er nu precies allemaal aan de hand is krijgen we pas veel later te zien.
Het grote nadeel hiervan is alleen dat er maar erg weinig gevochten
wordt in de film. Pas na twintig minuten krijgen we het eerste gevecht
te zien. Helaas is deze ook nog eens na een paar trappen en stoten
voorbij. Dan moeten we wachten tot we ongeveer vijftig minuten in de
film zijn voordat we echt wat te zien krijgen. Het vreemde hierbij is
dat de duistere sfeer opeens totaal verloren gaat. De mooie beelden
blijven maar de sfeer slaat helemaal om. Het is dus duidelijk dat
regisseur Harry Sung bijzonder veel creativiteit in deze film gestoken
heeft maar toen het bij de gevechten aan kwam het potje leeg was. De
knokpartijen en trainingen zijn namelijk van een gemiddeld standaard
niveau. De camera opstellingen en composities die hij neerzet zijn zeker
in orde, maar de manier van vechten past niet bij de rest van de film.
Het is gewoon te speels en te licht vergeleken met de rest van het
verhaal. Toch heeft de film wat bijzonders. Chan Wai Man zet namelijk
een anti held neer die ze zelden of nooit tegen komt in een kung fu
film. Een mislukte vechter die zijn kans op wraak vergooit is namelijk
echt een zeldzaamheid. De manier waarop er met dit gegeven toch een
werkend wraak verhaal gecreëerd wordt verdiend een compliment. Maar toch
blijft de film aan elkaar hangen van plus en min punten. Het verhaal is
namelijk niet geheel waterdicht. Het lijkt er op dat dit hoofdzakelijk
aan de Engelse dubbing te wijten is. Waarschijnlijk heeft de vertaler
een aantal essentiële zaken weg gelaten. Met een beetje fantasie kom je
er wel uit, maar dat kan nooit de bedoeling zijn. Het laatste half uur
bestaat bijna uit alleen maar vechten. Kam kong laat hier aardig zien
wat hij kan en de witte pruik en hoge stem geven hem wel iets aparts. De
gevechten zijn vrij direct en met niet opvallend veel acrobatiek. Dit
heeft een bepaalde vorm van realisme wat wel aanspreekt. De mening over
deze film levert dus een behoorlijk tweestrijd op. Het verhaal is
rommelig en de sfeer loopt niet op een lijn. Toch is het voor mensen die
wel eens wat anders willen zien dan kung fu komedie zeker de moeite
waard. Een groot deel van de sfeer is namelijk te vergelijken met dat
gene wat Akira Kurosawa neerzet. En dit maakt dit zeker tot een
bijzonder productie, alleen jammer dat het niet de gehele film vast
gehouden wordt. Copyright
kungfufilms.nl (2005) |