Voor Sam (Simon Yam) en Fai (Louis Ko) zijn hun financiële problemen regelmatig het onderwerp van het gesprek. Telkens weer als ze elkaar zien in hun stamcafé hebben ze het er wel over. Fai die op een taxi rijdt krijgt naar zijn idee de oplossing in zijn schoot geworpen. Hij ontmoet drie mannen die druk doende zijn met een overval op een juwelier. De plannen zijn bijna rond. Het enige wat ze nog nodig hebben is een chauffeur die ze veilig weg rijdt van de plaats delict. Sam ziet dit alleen totaal niet zitten. Er zijn te veel stoplichten en verkeer in die buurt dus het is allemaal veel te moeilijk. Om deze reden weigert hij dus mee te werken aan het plan. Dit zal Fai aardig in de problemen brengen bij de criminelen. Fai blijft dus ook flink aandringen bij zijn vriend. De discussie komt alleen abrupt ten einde als een oude man ze aanspreekt. Hij geeft ze een antieke gouden munt en vertelt dat dit er één is van vele. Het enige wat ze moeten doen om ze te krijgen is ze ophalen in de kelder van een gebouw. Hier zijn ze jaren geleden door de man verstopt tijdens de bouw. Niemand weet dat het zich daar bevindt dus echt diefstal is het niet. Het enige probleem is het omzeilen van de beveiliging van het gebouw. Sam reageert meteen positief op het verhaal. Maar voor hij kan reageren is de man verdwenen. Sam besluit de munt te laten onderzoeken en krijgt te horen dat hij van onschatbare waarde is. Hij betrekt ook zijn vriend Mok (Sun Hong Lai) in het verhaal. Met z'n drieën gaan ze de uitdaging aan. Zonder enige tegenslag weten ze de schat naar boven te halen. Alleen zodra ze boven zijn begint het gesodemieter pas echt. De drie gangsters hebben het op Fai gemunt. Een agent die al stiekem drie jaar een relatie met de vrouw van Sam heeft krijgt ook lucht van de situatie. Hij besluit dat hij de schat wil hebben om vervolgens de benen te nemen met de vrouw van Sam. Voor het drietal is het opeens allemaal te veel en voordat ze het weten bevinden ze zich in enorme heksenketel.

In een dolle bui kwamen Johnny To, Tsui Hark en Ringo Lam op het idee samen een film te maken. Ze zouden alle drie een half uur voor hun rekening nemen. Op deze manier wilde ze een sluitend geheel vormen waarin hun eigen stijl toch duidelijk terug te vinden was. Het verhaal werd gekozen en de titel werd (hoe toepasselijk) 'Triangle'. Ieder vroeg zijn eigen scriptschrijver om assistentie en hiermee werd de uitdaging nog een stukje groter. Wat de één namelijk essentieel voor een verhaal vindt kan voor de ander totaal onbelangrijk zijn. Het risico dat de film een enorme puinhoop zou worden lag dus ook continue op de loer. Maar, we hebben het hier niet over de minste regisseurs dus zal het allemaal wel goed komen.

Wat eigenlijk dus ook te verwachten was gebeurt. Het verhaal is wat moeilijk te volgen en de personages ondefinieerbaar. Maar vreemd genoeg heeft dit ook zijn positieve kanten. Er ontstaat een spanning en mysterie dat enorm veel nieuwsgierigheid opwekt. Dit komt hoofdzakelijk omdat de regisseurs geen idee hebben wat de ander nu exact behandeld heeft. Hierdoor pakken dingen heel anders uit dan je in eerste instantie zal verwachten. Om het allemaal wat gecompliceerder te maken is er gekozen voor een nog best ingewikkeld verhaal. De hoofd verhaallijn wordt namelijk aangevuld door diverse subplots. Langzaam maar zeker komen al deze zaken samen voor een spetterende finale. Erg diep wordt er niet ingegaan op de personages. Alleen wat ze nu meemaken telt. Alleen Simon Yam mag iets meer laten zien. Zijn personage heeft ook de meeste diepgang. Het meeste gebeurt dus ook rondom zijn leventje. Hij is het centrum van het geheel en de rest draait er om heen. Ondanks dat het toch allemaal weer om criminele activiteiten gaat is de insteek compleet anders. Het gaat hier om gewone burgers die toevallig in een rare situatie belanden.

Als je het verhaal leest verwacht je aardig wat actie. Echter de realiteit is anders. Veel visueel geweld en spektakel heeft her eerste uur niet te bieden. Er wordt natuurlijk wat gevochten en hard gereden met auto's maar daar blijft het wel bij. Gevechten worden soms in de kiem gesmoord. Dit maakt het erg realistische. Want stel je voor,  je achtervolgt iemand en je maakt een verkeerde beslissing. De gevolgen van deze keuze zorgen er voor dat je niet verder kan en het rennen of vechten is afgelopen. Dit wordt op een bijzonder verrassende wijze toegepast en wekt zeker reactie bij de kijker op.

Tsui Hark en Ringo Lam hadden de eer om het eerste en tweede deel te doen. Dit zijn de moeilijkste stukken van de film aangezien je hier alles moet opbouwen. Zij verdienen dus ook absoluut respect voor hetgeen ze gecreëerd hebben. Alleen, waarschijnlijk zal het stuk van Johnny To iedereen het meest bij blijven. Een half uur vol met gekkigheid, patstellingen, kluchtachtige situaties en schietpartijen. Het valt op dat er de afgelopen tijd veel films eindigen met schietpartijen/achtervolgingen in hoog gras. Het zal wel een trend zijn. Ik hoop alleen dat het nu klaar is want de originaliteit is er nu wel af. Desalniettemin laat Johnny To zich helemaal gaan. Hij pakt alle belangrijke personages op, voegt er een paar nieuwe aan toe en laat zijn creativiteit de vrije loop. Het resultaat is net zo lollig als verrassend. Vooral het personage van Lam Suet is werkelijk briljant. Hij overtreft zichzelf compleet en dit is zijn meest extreme rol ooit.

Copyright kungfufilms.nl (2007)

Helaas, helaas genoeg extra's op de tweede disk maar geen ondertiteling. Gelukkig gaat het hier om regisseur met internationale bekendheid. Hierdoor wagen ze het er op en in de making of word regelmatig Engels gesproken. Dit is een leuk promotie filmpje van ongeveer zes minuten. Natuurlijk ontbreken de beelden van de opnames, interviews en scènes uit de film niet. Voor hij die er achter wil komen wie nu welk deel regisseerde is er  een Behind the scene. Elke regisseur heeft zijn eigen hoofdstuk. Hierin word één moment uit de film op de voet gevolgd. De tijdsduur hiervan is verschillend en loop uit een van zestien tot zesentwintig minuten. Bij het in elkaar plakken van de beelden is er ongeveer zestien minuten op de snijtafel blijven liggen. Dit materiaal is terug te vinden bij de deleted scene. Voor bepaalde scènes is de keuze duidelijk waarom ze niet in de film zitten. Andere creëren juist wat meer begrip voor het verhaal. Dit laatste maakt het kijken naar deze beelden erg interessant. De trailer en de tv-spot hebben naar mijn idee geen verdere introductie nodig.