Voor kung fu fanaat Tieh Chiao San (Liu Chia Yong) zit het even niet mee. Zijn vader komt na een ziekbed te overlijden. Hij heeft geen familie en dus blijft hij helemaal alleen achter. Voor zijn sterven schrijft zijn vader nog wel een brief naar een vriend van hem. Deze heeft een dokterspraktijk in de grote stad en misschien dat Tieh Chiao San daar aan het werk kan. Er zit dus niets anders op dan wat spulletjes in te pakken en op reis te gaan. Naast een klein dispuut met een plaatselijke bende en een gevecht met een oude dronkenlap verloopt de reis voorspoedig. Alleen als hij bij de dokter aan komt blijkt deze de leider te zijn van de bende. Dit levert wat problemen op. Maar als hij de brief laat zien verandert dit snel. Hij krijgt een baantje als manusje van alles. Hoe langer hij bij deze groep boeven blijft hoe meer het hem gaat tegen staan. Ze belazeren en buiten alles en iedereen uit. Als er even geen patiënten zijn dan vormen ze een knokploeg om ze zo te krijgen. Als Tieh Chiao San ook nog per ongeluk iets te horen krijgt wat niet de bedoeling was gaat het helemaal verkeerd. De bende wil hem uit de weg ruimen en hij wordt achtervolgd, in elkaar geslagen en voor dood achter gelaten. Gelukkig wordt hij gered door Tsai Chiao (Hui Ying Hung). Zij helpt hem samen met haar pleegouders weer op de been. Daarna helpen ze hem aan een baantje bij een kruidenier. Door zich rustig te houden weet Tieh Chiao San uit de handen van de benden te blijven. Zijn nieuwe baas is goed voor hem en het leven lacht hem weer toe. Alleen dan merkt de bende hem toch weer op. Ze bedenken een plan om hem voor eens en voor altijd uit de weg te ruimen. Ook dit plan mislukt maar zorgt er wel voor dat alles voor Tieh Chiao San weer overhoop ligt. De maat is nu echt vol en het is tijd voor wraak. Maar niet voordat Tieh Chiao San de lepravuist van de pleegouders van Tsai Chiao geleerd heeft.

Als er ook maar iemand een klein succesje behaalde waren de Shaws er als de kippen bij. Zo wist Law Kei zichzelf in de kijker te regisseren met films als 'Dragon lives again' en 'Kung fu means fists, kicks and swords'. Hij kreeg een contract aangeboden en sloot zich aan bij de in die tijd meest prominente studio van Azie. Het resultaat was alleen een beetje karig. Hij maakte namelijk alleen 'The tigress from Shaolin' voor ze. 

De reden hiervoor lijkt overduidelijk. Want waar Law Kei visueel en in de individuele scène best zijn mannetjes staat faalt hij om een boeiend geheel te creëren. De film hangt aan elkaar van clichés en voorspelbaarheid. Iets wat natuurlijk niet vreemd is in het kung fu genre. Toch is dit in een Shaw film niet gebruikelijk. Maar het is ze wel zelf te verwijten. De keuze om Law Kei zelf zijn script te laten schrijven was misschien niet helemaal verstandig. Een goede verhaallijn is er helaas niet in terug te vinden. Zo verschijnen belangrijke personages op de verkeerde momenten. Vervolgens zijn ze weer verdwenen zonder ook maar iets aan het geheel toe te voegen. Hierdoor is de schurk van het verhaal niet echt bedreigend. Hij is er gewoon opeens op het einde om tegen onze held te vechten. Ook de best grappige en verfrissende kung fu stijl wordt niet goed gepresenteerd. Zo lijkt het er even op dat het om dronken stijl zal gaan. Uiteindelijk wordt er toch gekozen voor een andere stijl. Echt een goede uitleg krijgen we hier niet over en na even trainen gaan we al snel over naar wat komedie. Jammer want hier had absoluut meer in gezeten.

Het positieve is dat Law Kei de mogelijkheid krijgt om met bijzonder charismatische acteurs te werken. De hoofdrol is weggelegd voor Liu Chia Yong. Hij is de neef van Liu Chia Liang. Dat hij familie is valt duidelijk te zien. Hij heeft precies dezelfde lichaamshouding. Het grote verschil is alleen dat hij een niet al te serieuze uitstraling heeft. Hiermee is hij een schoolvoorbeeld van een jonge en baldadige kung fu fanaat. Dit weet hij prima te gebruiken. Het is dus prettig om naar hem te kijken. Een andere rol wordt vertolkt door Hui Ying Hung. Dit was haar eerste grotere rol en om deze reden is de film zeer de moeite waard. Helaas is haar rol niet zo groot als je zou verwachten. De titel doet namelijk vermoeden dat de hoofdrol door haar gespeeld wordt. Verder zijn er niet echt acteurs die er heel erg uitspringen. Erg veel bekendheid genieten ze ook geen van allen. De meeste zijn namelijk nooit verder gekomen dan bijrollen. De enige reden waarom ze er hier nog wel een beetje uitspringen is door opvallende of extreme kleding.

De titel is niet alleen misleidend door het gebruik van het woord 'Tigress'. Ook het woord 'Shaolin' is totaal misplaatst. De tempel speelt namelijk geen echte rol in de film. Heel even is er een monnik te zien die Liu Chia Yong een stokvorm leert. Maar dit is waar het bij blijft. Wel is het zo dat deze monnik, gespeeld door Chiang Cheng voor het meest spetterende gevecht van de film zorgt.

De kung fu stijl waar het allemaal om draait is de lepravuist. Een grappige variant op de bestaande komische stijlen. Dit ziet er allemaal prima uit. Echt iets nieuws biedt het alleen niet. Het doet allemaal een beetje denken aan dezelfde stijl als we in 'The buddhist fist' te zien krijgen. Wat opvalt is dat beide films uit het zelfde jaartal zijn. Maar voor de bedenkers er van wil ik toch de gebroeders Yuen de credits geven. Zij waren namelijk verantwoordelijk voor 'The buddhist fist'. Maar desalniettemin is er geno eg leuke kung fu te zien in 'The tigress from Shaolin'. Liu Chia Yong staat zijn mannetje. Hij heeft een snelle en acrobatische stijl. Hui Ying Hung heeft zeker haar gracieuze momenten en ze doet dit met veel enthousiasme.

Copyright kungfufilms.nl (2007)