|
Wie strijd voert maakt natuurlijk
vijanden. Zo ook de legendarische groep rebellen die bekend staan onder
de naam ‘ten tigers of Kwantung’. Jaren geleden versloegen ze een
generaal genaamd Liang ( Wang Lung Wei). Nu is het de zoon van generaal
die op wraak uit is. Maar aangezien de ‘Ten tigers’ ondertussen flink in
aantal gegroeid zijn zal dit geen makkelijk klusje worden. Allemaal
hebben ze wel een leerling en ook dit zijn bekwame vechters. De jongen
heeft alleen maar hulp van zijn oom en samen maken ze een strategie om
toch hun doel te bereiken. Er wordt besloten eerst één voor één de
leerlingen te vermoorden. Op deze manier hebben de ze meeste kans van
slagen. Daarna willen ze zich op de echte ‘Ten tigers’ gaan focussen
maar dat is iets wat van latere zorg is. De eerste slag wordt geslagen
in een gokhuis waar een van hen de beveiliging verzorgt. Via een list
weten ze te verrassen en hem op oneerlijke manier te verslaan. Met zijn
bloed laten ze een bericht achter voor de anderen achter. Deze reageren
erg geschokt en verwijten zichzelf de gebeurtenis. Stuk voor stuk waren
ze stom dronken en ze hadden beter moeten opletten. Bij het lezen van de
naam van de dader gaat er wel een belletje rinkelen. Samen nemen ze het
hele verhaal door wat begint bij het ontstaan van de ‘ten tigers’.
Verder lijkt het ze handiger om maar gewoon af te wachten tot er opnieuw
een aanslag gepleegd wordt. Ze zijn zich er alleen nu wel van bewust dat
het kan gebeuren.
Als er een ding is wat deze film
bijzonder maakt is het wel de grote hoeveelheid top acteurs die er in
spelen. Ti Lung, Fu Sheng, ‘the venoms’, Wang Lung Wei, Wang Li en een
heleboel indrukwekkende nieuwkomers. Het moet dus ook niet moeilijk voor
te stellen zijn dat deze film bommetje vol zit met geweldige gevechten.
Helaas laat het verhaal nog wel wat te wensen over. Op zich zitten er
zitten er geen fouten in. Maar het is de manier waarop het verteld wordt
wat voor de problemen zorgt. We beginnen met de eerste wraak aanslag.
Hierin zijn het voornamelijk de wat minder bekende acteurs die spelen.
Daarna volgt een vrij lange terugblik die de reden van dit alles moet
uitleggen. Dit is het deel wat gereserveerd is voor de gevestigde namen.
Het lijkt er dus ook een beetje op dat regisseur Chang Cheh op deze
manier het stokje bij de acteurs wilde over geven. Een soort bewijs dat
de nieuwe generatie niet onder doet voor de oude. En dit bewijs wordt
sluitend geleverd. Het is alleen wel zo dat de choreografie nog wel in
handen was van de oude generatie. Maar door dit heen en weer geschuif
tussen het heden en verleden wordt het er niet overzichtelijker op. Het
verhaal lijkt hierdoor ook niet echt compleet. Het komt een beetje over
alsof er aan bestaand materiaal wat toegevoegd is om een hele film te
maken. En dit klopt ook. In 1979 werkte Chang Cheh al aan deze film.
Door onbekende reden werd het project opeens stop gezet. Niet veel later
is de film toch afgemaakt maar op een hele andere manier dan
oorspronkelijke de bedoeling was. Helaas zijn er buiten een paar foto’s
om geen bewegende beelden hiervan beschikbaar. Qua stijl lopen de twee
stukken naadloos in elkaar over. Er wordt op die manier dus wel een
geheel gevormd. Alle scènes werken individueel erg goed. Ze hebben de
juiste sfeer en elementen die een kung fu film nodig heeft. Stuk voor
stuk zijn het namelijk fantastisch opgebouwde gevechten. Eerst volgt er
een introductie en langzaam maar zeker begint het gevecht. De variatie
hierin is ook erg goed. Bijna elk wapen heeft wel zijn plekje in de
film. Dit loopt van stokken tot zwaarden en zelfs bankje en rijstkom en
chopsticks worden gebruikt. Natuurlijk is de chemie tussen de acteurs
onderling erg goed. Ti Lung en Fu Sheng zijn na al die jaren erg aan
elkaar gewaagd. De personage die ze spelen zijn eigenlijk wel wat ze
altijd neerzetten. Ti Lung de wijze oudere broer terwijl Fu Sheng de
jonge belhamel neerzet. Wat wel gezegd mag worden is dat Fu Sheng op
kung fu gebied erg overtuigend over komt. Zo zie je maar weer dat de
juiste choreograaf een groot verschil kan maken. De toppers van de film
zijn natuurlijk ‘the venoms’. Hun mix van kung fu en acrobatiek blijft
natuurlijk onweerstaanbaar. De jongere generatie staat ook goed zijn
mannetje. Op een kleine uitzondering na is alles binnen in de studio’s
gefilmd. Dit gaat gepaard met de bekende geschilderde achtergronden
waarvan soms de naden gewoon te zien zijn. Dit geeft die lekkere
kneuterige sfeer die eigenlijk alleen de Shaw brothers maar hebben.
Ondanks dat het verhaal rommelige en niet echt bijzonder is kunnen we
‘Ten tigers of Kwantung’ toch een aanrader noemen. De combinatie van
acteurs is voortreffelijk en de gevechten subliem. Het is dus ook een
bijna non-stop gevecht wat aangevuld wordt met momenten van mannelijke
verbroedering. Het enige stijl kenmerk wat ontbreekt in deze Chang Cheh
film is het overmatig gebruik van bloed. Maar laat dit absoluut geen
reden zijn om de film niet te kijken want je zou jezelf te kort doen.
Copyright
kungfufilms.nl (2006) |
