Om een reis naar Europa te kunnen
bekostigen probeert de jonge Jae-young (Seo Min-jeung) wat bij te
verdienen in de prostitutie. Ze vraagt hierbij voor allerlei kleine
zaakjes hulp bij haar vriendin Yeo-Jin (Kwak Yi-min). Beide meisjes zijn
nog erg jong en naïef en snappen niet goed waar ze mee bezig zijn. Maar het
verdiend lekker dus wat maakt het eigenlijk allemaal ook uit. Via het
internet regelen ze hun klanten en ze spreken met de mannen af in een
motel of ergens anders. Gaanderweg begint Jae-young steeds meer
interesse in haar klanten te krijgen. Ze begint te vragen naar hun
achtergrond en krijgt plezier in wat ze doet. Het is de aandacht die ze
krijgt waar ze het meeste van groeit. Yeo-jin vindt dit maar helemaal
niets en probeert haar over te halen om te stoppen. Na een kort gesprek
besluiten ze nog door te gaan tot er genoeg geld is voor de reis. Een
politie inval gooit echter roet in het eten. In paniek springt Jae-young
uit het raam en komt vreselijk ten val. Gelukkig weet Yeo-jin haar nog
naar het ziekenhuis te brengen, maar toch is het allemaal te laat. Het
meisje sterft en laat haar vriendin heel verdrietig achter. Om deze
tragische geschiedenis achter zich te laten besluit ze het geld en hun
adressen boek te verbranden. Maar dan opeens krijgt ze het idee dat Jae-young pas rust zal vinden als ze het geld aan haar klanten terug
gegeven heeft. Een voor een begint ze met het afwerken van de mannen uit
het adressenboek. Tijdens een motel bezoek wordt ze echter gezien door
haar vader (Lee Uhl). Deze slaat helemaal dicht en volgt de man die net
bij zijn dochter was om hem te confronteren. Na een klein opstootje
keert hij huiswaarts. Maar in plaats van zijn dochter te confronteren met
wat hij gezien heeft zegt hij niets. Keer op keer volgt hij haar om te
zien wat voor mannen ze bezoekt. Vervolgens gaat hij een gesprek met ze
aan of jaagt hij ze de stuipen op het lijf. Als hij zelfs zo ver gaat
dat hij een man vermoordt besluit hij zijn dochter mee de bergen in te
nemen. Zijn bedoelingen zijn vaag en het enige wat hij haar verteld is
dat het graf van haar moeder gaan bezoeken. Het wordt een sombere rit
waarin ze samen zwijgend naast elkaar zitten tot de bestemming bereikt
is. Of je nu wil of niet bij het
zien van 'Samaritan girl' kan het niet anders dat je emotioneel
betrokken raakt bij de personages. De gehele film vordert heel kalmpjes
en is verdeeld in drie hoofdstukken. Het eerste deel is de introductie
van de meiden. Ze zijn jong, erg naïef en hebben geen idee waar ze mee
bezig zijn. Het lijkt allemaal een spel voor ze te zijn zonder dat ze
door hebben hoeveel risico ze lopen. Dit is te minste het geval bij het
meisje wat daadwerkelijk de klanten bezoekt. De ander staat op de
uitkijk en regelt de afspraakjes. Een beetje raar idee dat iemand de
pooier zou kunnen zijn van haar beste vriendin op die leeftijd. Op dat
soort momenten komen ze heel volwassen over. Om het contrast te laten
zien toont regisseur Kim Ki-duk vervolgens dat ze samen ook heel
zorgeloos kunnen spelen zoals tieners dat horen te doen. Een behoorlijk
confronterend verschil maar dit is ook precies wat hij wilde over
brengen met deze film. Hij probeert de wereld te laten zien hoe mensen
met elkaar omgaan en ze zo bewuster te maken van hun acties. Het tweede
deel concentreert zich op de goed bedoelde reactie van de vriendin van
het overleden meisje en de reactie van haar vader. Een normaal mens zou
een goed gesprek aan gaan maar door de schaamte weet hij niet hoe hij
dit moet doen. Deze rol wordt bijzonder sterk neergezet door Lee Uhl.
Hij spreekt bijna niet maar zijn gezichtsuitdrukking spreekt boekdelen.
Wat erg opvalt is de manier hoe het geweld neergezet wordt. Keihard en
realistisch zonder het ook echt te tonen. Hetzelfde geldt ook voor de
vrijpartijen in de film. Zonder hier ook maar iets van te laten zien
maakt Kim Ki-duk duidelijk hoezeer hij dit afkeurt. Hij doet dit door
middel van de opmerkingen die de mannen maken of door het tonen van hun
thuis situatie. De een gaat nog hartelozer met de meisjes om dan de
ander. Het mag duidelijk zijn dat ze gewoon als gebruiksvoorwerp gezien
worden. Wat vordering betreft ligt het tempo niet echt hoog. De kleuren
en composities zijn tot in de perfectie gekozen en dit maakt het erg
plezierig om naar te kijken. Mooie beelden van allerlei prachtige
plaatsen in Seoel en de bergen van Korea. De hoeveelheid dialogen liggen
ook erg laag. Het gaat hier meer om het non-verbale spreken dat dat er
heftige discussies gevoerd worden. Er is ook heel duidelijk gekozen voor
een bepaalde verhaal lijn. Bijzaken worden niet toegelicht en deze mag
je er gewoon zelf bij bedenken. Na de val van het meisje wordt er niet
gesproken over wat ze precies heeft. Wel wordt er even over haar ouders
gesproken maar we krijgen niet te zien. Eigenlijk is dit een beetje een
gat in het script. Maar aan de andere kant kan ik ook wel weer begrijpen
waarom er besloten is deze weg niet in te slaan. Er zou te ver van de
bedoelde verhaal lijn afgeweken worden er zou allerlei andere problemen
om de hoek komen kijken. Hierdoor zou de aandacht te veel afgeleidt
worden van het drama wat de vader doormaakt. Het derde hoofdstuk is de
reis die vader en dochter maken. Hier wordt helemaal weinig in gesproken
en dit zorgt voor een enorm voelbare spanning. Continue ben je als
kijker bezig met bedenken wat het echte doel van de reis is. Wat gaat er
om in het hoofd van de vader of dochter. Kortom een prachtig en
confronterende film die je erg laat nadenken over wat je net gezien
hebt. Het is alleen de vraag of je de juiste antwoorden zal vinden. Copyright
kungfufilms.nl (2005) |