Als wijk agent doet Lee
(Shawn Yue) bijzonder goed werk. Hij is scherp en alert en heeft een oog
voor het ontdekken van criminelen. Zo heeft hij dus ook een gewoon
uitziende man die wat onrustig rijdt al snel in de gaten. Hij vertrouwt
het niet en sommeert de man te stoppen. Het gesprek wat volgt is vrij
rustig maar de sfeer is gespannen. De man voert iets in zijn schilt en
Lee kan er zijn vinger maar niet op leggen. Helaas heeft hij te laat
door wat er gaande is en voor hij het weet is hij neergeschoten. De man
leeft zich flink uit en verwondt hem op meerdere plaatsen. Net op het
moment dat de pijn hem te veel lijkt te worden gebeurt er iets waardoor
Lee zijn pistool op de man leeg kan schieten. Maanden brengt hij door in
het ziekenhuis. Als hij weer helemaal op de been is meldt hij zich bij
zijn chef. Deze meldt Lee dat hij overgeplaatst wordt. Hij krijgt een
nieuwe functie bij een speciale afdeling. Bij het opgegeven adres vindt
hij niet meer dan een oud en stoffig pand. Hier is alleen een jongen in
een rolstoel aanwezig die geen woord zegt. Niet veel later ontmoet hij
Wong (Ekin Cheng) zijn partner. Wong heeft zijn beste tijd gehad en
brengt zijn tijd zuipend en rokend door. Hij lijkt zijn politiewerk ook
niet echt serieus te nemen. Hij legt uit aan Lee dat deze afdeling
allerlei zaken behandelt die de politie zelf niet serieus neemt. Om de
mensen toch wat aandacht te geven gaat hij er heen en stelt ze gerust.
Wong legt nog wel zijn belangrijkste regel aan Lee uit. Deze luidt dat
er geen spoken bestaan wat er ook gebeurt of aan de hand is. Lee voelt
zich niet echt serieus genomen en wil bij zijn chef vragen om zijn oude
baan terug. Echter komt Wong ook het kantoor binnen en komt er niets van
het gesprek terecht. Tijd voor een tweede gesprek komt er niet want
voordat Lee het weet zit hij tot zijn oren in vreemde zaakjes. Zaken die
hem totaal van slag maken maar hem wel bijzonder intrigeren.
Schrijver regisseur
Kelvin Tong doet met 'Rule #1' een extra duit is het redelijk overvolle
Aziatische horror zakje. Het is lastig om in dat genre nog origineel uit
de hoek te komen en daarom best een gewaagde keuze. Helemaal als de film
drijft op de principes die 'The Sixth Sense' in 1999 zo populair maakte.
Maar aangezien hij zelf een gerenommeerd film criticus is zal hij zijn
idee wel goed doordacht hebben.
Als de spanning en
het mysterie goed zijn dan maakt het eigenlijk niet zo heel veel uit dat
het genre een beetje uitgemolken is. Kelvin Tong weet namelijk op de
juiste wijze zijn film op te bouwen. Zorgvuldig introduceert hij welke
kant hij op wil. De opening van de film maakt dus ook enorme indruk.
Hierna legt hij zijn verhaal laag voor laag neer. Als we nog bezig zijn
met het ene mysterie heeft hij op subtiele wijze het volgende al
geïntroduceerd. Hierdoor houdt hij het tempo er lekker in. Het resultaat
hiervan is dat je niet echt bezig bent met wat er verder zal gaan
gebeuren. De sfeer is goed en het is een mooie combinatie tussen een
politie film en een horror. Zelfs op het emotionele vlak scoort de film
goed. Ontmoetingen met het bovenmenselijke gaan je namelijk niet in je
koude kleren zitten. De karakters hebben hierdoor een prettige diepgang.
Dit ondanks dat de meeste dingen niet direct benoemd worden. Want via
het ervaren personage wordt de toekomst getoond van het onervaren
personage en andersom. Door al deze zaken weet het verhaal van het begin
tot het einde te boeien en te vermaken.
Bij een horror horen
natuurlijk ook momenten dat je van schrik uit je stoel vliegt. Deze zijn
er wel maar hebben niet de overhand. Wel bevat de film ellenlange scènes
vol spanning die schitterend opgebouwd zijn. De climax hiervan is
telkens weer goed. Helemaal omdat ze soms met een sisser aflopen en pas
een aantal scènes later afgehandeld worden. Via een paar bizarre
zelfmoorden lukt het om de kijker een bijzonder ijzingwekkend moment te
bezorgen. maar ondanks dat is 'Rule #1' geen echte horror film te
noemen. Continue balanceert het tussen verschillende genres. De rode
draad is eigenlijk dat niets is wat het op het eerste gezicht lijkt. Een
uitgangspunt wat tot de laatste minuten van de film doorgevoerd wordt.
Alle acteurs leveren
een schitterende prestatie. Shawn Yue is hiervan de grote aanvoerder.
Zijn rol moet geen makkelijke geweest zijn. Toch krijgt hij het voor
elkaar om zijn verwarde emotionele staat duidelijk over te brengen. Ekin
Cheng heeft een rol die hem op het lijf geschreven is. Totaal emotieloos
hobbelt hij door de film heen. Dit past perfect bij het personage wat
hij neerzet. Het moment waarop hij dansend met een opblaas T-rex door
zijn kantoor gaat roept alleen wel flink wat vraagtekens op. Verder is
iedereen eigenlijk ondergeschikt aan deze twee. De rollen zijn verder allemaal
van korte duur maar wel van goede kwaliteit.
Ondanks dat Kelvin Tong hier kiest voor een genre wat zijn beste tijd
gehad heeft weet hij toch te verrassen. Hij weet er leuke elementen bij
te gooien en het tempo zit er goed in. Het ene moment weet hij je
emotioneel te raken om je vervolgens kippenvel te bezorgen. Continue
houdt hij je bezig zodat je niet de tijd neemt om te overdenken wat er
verder zou kunnen gebeuren. Dit maakt 'Rule #1' een bijzonder sterke en
vermakelijke film. Zelfs eentje waarbij je na het kijken nog maar eens
goed na moeten denken over wat er nu allemaal gebeurd is. Want niets is
namelijk wat het lijkt en spoken bestaan niet!
Copyright
kungfufilms.nl (2009) |