Een nog jonge Wong Fei Heung (Shut Chung Tin) opent de deuren van zijn kliniek in het drukke Fu Shan. Vanuit de gehele stad stromen zijn gasten toe. Veel zakenmannen bezoeken hem aangezien een dokter in de kennissenkring altijd handig is. Gastvrij als hij is probeert hij ze allen tevreden te stellen. Het is natuurlijk ook algemeen bekend dat hij een groot kung fu meester is. Natuurlijk krijgt hij hierover veel complimentjes en worden al zijn heldendaden besproken. Niet veel later meldt de eerste rivaliserende kung fu school zich aan de poort voor een leeuwendans. Wong Fei Hung geeft gul en vraagt zijn leerlingen er nog een schepje boven op te doen. Later meldt de volgende school zich en wederom geeft hij het zelfde bedrag. Maar een van de zakenmannen wil graag zijn steentje bijdragen en doet er een belachelijk hoog bedrag bij. Op zich niet mis mee maar als de leraar van de eerste school (Shek Kien) dit hoort voelt hij zich zwaar vernederd. Waarom kreeg hij maar zo weinig en die andere school zoveel. Samen met zijn beste vriend zoekt hij meteen een manier om dit Wong Fei Hung betaald te zetten. In de nacht laten ze een lijk opgraven die ze de volgende dag in zijn praktijk achter laten. Op deze manier hopen ze hem een slechte naam te geven. Gelukkig loopt dit plan goed af voor Wong Fei Hung. Helaas zijn de boeven nog niet klaar. Ze willen koste wat kost de reputatie van Wong Fei Hung kapot maken. Hier komt ook nog eens bij dat de politie corrupt is. Toch laat Wong Fei Hung zich niet zo makkelijk beet nemen en vecht hij dapper en slim terug.

Als een personage een belangrijke rol heeft gespeeld in de begingeschiedenis van de Hongkong film dan was het Wong Fei Hung wel. Er zijn werkelijk bijna een ontelbaar aantal zwart wit films gemaakt. Dit liep bijna als een serie en Kwan Tak Hing speelde altijd de hoofdrol. Shek Kien mocht altijd de schurk spelen en zo werden er een groot aantal verhalen verteld. Zo eind jaren zestig zakte dit een beetje weg. Het waren andere helden die nu kans kregen om bekendheid te krijgen. Regisseur Wong Fung had in de loop der jaren ook al aardig wat Wong Fei Hung films gemaakt. Natuurlijk ook andere films maar deze hadden een speciaal plekje in zijn hart. Met deze reden wilde hij graag proberen om een eerbetoon te brengen aan zijn grote held. Hij schreef zelf een script en nodigde Shek Kien uit voor een rol. Kwan Tak Hing was ondertussen veelte oud maar Shut Tung Shing was een waardige opvolger. Helaas mogen we tot de conclusie komen dat het idee beter was dan de uitvoering. Wat er namelijk gebeurt, is dat er bijna op dezelfde manier verteld wordt als in de oudere films. Dit is gewoon veel te traag en inhoudsloos. Hier komt ook nog eens bij dat er bijna geen actie in zit. Het verhaal is eigenlijk heel simpel. Het is de bedoeling dat Wong Fei Hung mee gaat doen aan een leeuwendans wedstrijd op het Kwan Jing festival. Hij voelt hier zelf niets voor maar een rijke zakenman probeert hem over te halen. Hier tussen door loopt een kleine ruzie tussen een rivaliserende school. Op verschillende manieren proberen deze de naam van Wong Fei Hung zwart te maken. Alleen geen van deze verhaaltjes bouwen op naar een climax of een conclusie. Hier komt nog eens bij dat de personages totaal geen diepgang mee krijgen. Zelf Wong Fei Hung blijft zielloos en leeg. Wat actie betreft stelt het ook niet echt veel voor. In totaal zijn er twee gevechten in de gehele film. De enige die een fatsoenlijke indruk achterlaten zijn Shek Kien en Bruce Le. Shek Kien beweegt erg snel en laat wat leuke technieken zien. Helaas zijn de momenten die hij heeft maar van korte duur. Verder moeten we het met leeuwendansen doen. Op zich zou daar niet mis mee moeten zijn. Maar dit alles wordt bijzonder gevoelloos uitgevoerd. Er zit ook nog eens totaal geen opbouw in deze twintig minuten durende scène. Gelukkig ziet alles er natuurlijk wel op zijn ‘Shaw brothers’ uit. Mooie sets en natuurlijk is iedereen weer netjes aangekleed. Hier is niet op aan te merken en dit maakt alles toch nog kijkbaar. Nu valt er op de hoes te lezen dat Lily Li een rol speelt in ‘Rivals of kung fu’. Ze is inderdaad aanwezig. Maar echt naar de voorgrond treden zit er helaas niet in. Ze heeft wel een heel kort en matig gechoreografeerd gevecht maar dit maakt maar weinig emoties los. Dit laatste geldt eigenlijk voor de gehele film. Het is een behoorlijk vlakke ervaring die de kijker totaal onberoerd laat. Deze kan je dus zeker overslaan want toegevoegde waarde heeft ‘Rivals of kung fu’ totaal niet.

Copyright kungfufilms.nl (2006)