Met dertig jaar
ervaring in de Hongkong film industrie was Li Han Shang een van de
mensen die het langst meedraaide. In de loop der tijd heeft hij
natuurlijk van alles meegemaakt. Eerder uitte zich dit in het schrijven
van van een column. Maar rond 1982 kwam hij op het idee om al deze
anekdotes om te zetten naar een film. Deze film werd 'Passing flickers'.
Maar echt een film is het niet te noemen. Het zijn eerder een aantal bij
elkaar gezochte situaties. Ze worden bij elkaar gehouden doordat
personages telkens terug keren. Van een verhaal is er dus ook niet echt
sprake. Hierdoor levert de film een wat matige kijkervaring op.
Maar voor die mensen
die geïnteresseerd zijn in de Shaw studios is het absoluut een waardevol
document. Eigenlijk is het een soort documentaire te noemen. Een
vluchtige blik achter de schermen van de studio's. Maar dit natuurlijk
wel zonder te benoemen dat het hier om de Shaw studio's gaat. De
achtergrond informatie blijft dus oppervlakkig en fictief. Of het er
echt ook zo aan toe gegaan is valt dus te bezien. Maar hetgeen er
getoond wordt heeft toch zijn charmes. Want zo vaak komt het niet voor
dat we eens voorbij de geweldige sets kunnen kijken. Bij 'Passing
flickers' krijgen we hier zeker de kans voor. We zijn bijna de gehele
film op de werkvloer aanwezig. En dit loopt van de kleedkamers naar de
make up ruimte tot achter de camera. Het is dus ook bijzonder om te zien
hoe het licht verzorgd wordt of waar de sets plotseling ophouden. Om te
benadrukken hoe geweldig het er allemaal uit komt te zien als al deze
mensen samen werken worden er een aantal afgemaakte stukjes film
vertoond. Dit zijn losse flodders met een knipoog naar een aantal
bekende films. Stuk voor stuk redelijk serieuze momenten die opeens
afgelopen zijn. Dit gebeurt meestal als de regisseur opeens 'Cut' roept.
De camera trekt dan weg en het is best grappig om te zien hoe zo een
magische Shaw scène opeens uiteen valt. Hiermee wordt getoond hoe deze
betoverende wereld gecreëerd werd. Als je dan eens goed kijkt heeft het
toch opeens wel heel veel weg van bijvoorbeeld de Efteling. En wees
eerlijk het zijn toch ook sprookjes voor volwassenen.
Naast dat er een
deel van het creatieve proces getoond wordt is 'Passing flickers' vooral
een komedie. Het draait allemaal om komische situaties die op de
werkvloer kunnen ontstaan. Een groot deel hiervan is te herleiden naar
versprekingen. Dit heeft weer als gevolg dat scènes steeds over moeten.
Iets wat we tegenwoordig vaak tegen komen tussen de bloopers. En dat is
eigenlijk ook wat de film voor meer dan de helft is, een geregisseerde
blooper compilatie. Acteurs die hun horloges nog om hebben tijdens films
die zich honderd jaar geleden afspelen. Mensen die zweten terwijl het
buiten sneeuwt. Of een grote groep acteurs die opeens de verkeerde set
op komen stormen. Allemaal vergissingen die zeker een glimlach op je
gezicht zullen toveren.
Maar als er een ding
een belangrijke rol speelt dan is het wel seks. Regelmatig zijn er
ontblote vrouwenlichamen te zien. De mannen dartelen hier omheen als een
stel pubers. Kwijlend en compleet gedesoriënteerd slaan ze de naakte
dames gade. Een groot deel van de grappen vloeien hier dus ook uit
voort. Ook wordt er rond het midden van de film een bordeel bezocht.
Hier blijkt al snel dat de medewerkers van de studio behoorlijk aan
beroeps deformatie leiden. Want net voordat een van de heren aan de daad
wil beginnen besluit hij eerst nog even te zorgen dat het licht helemaal
juist is. Hieruit blijkt natuurlijk dat hij in de studio voor het licht
zorgt. Tijdens het filmen wil het de acteur ook nog wel eens te veel
worden. Want net doen alsof met een prachtige naakte dame is niet altijd
vol te houden. Hierdoor besluit de beste man dus ook maar echt toe te
steken. Dit heeft als gevolg dat de dame opeens roept 'Regisseur, hij
doet het echt' en iedereen dubbel van het lachen ligt. Dit klinkt
natuurlijk allemaal een beetje banaal. Toch blijft het allemaal
behoorlijk onschuldig want verder dan een blote borst of bil gaan we
niet.
Voor de meeste Kung
fu liefhebbers zal de naam Li Han Hsiang niet direct herkenning
oproepen. Toch is hij een behoorlijk gerenommeerd regisseur. Hij maakte
een behoorlijk aantal films bij de Shaw brothers. Alleen deze vallen
hoofdzakelijk in de niet actie genres. Zijn meest bekende film die
enigszins in het kung fu genre past is het indrukwekkende 'Tiger killer'
met Ti Lung in de hoofdrol. Maar technisch gezien is 'Passing flickers'
niet echt een film waarin hij goed laat zien wat hij kan. Het is meer
een project wat hij gewoon voor de lol er even tussendoor gedaan heeft.
Toch heeft hij het voor elkaar gekregen om behoorlijk wat grote namen te
strikken. Tony Liu speelt de belangrijkste rol. Hij is samen met Chan
Shen eigenlijk door de gehele film te zien. Ze spelen beiden acteurs die
tegen de nodige problemen aanlopen. De regisseurs worden onder andere
gespeeld door Ku Feng, Chiang Nan en Chun Wong. En de vrouwen worden
neergezet door Dai Liang Chun, Choh Seung Wan en Li Tien-Hsing. En
natuurlijk lopen er nog veel bekenden door de film heen.
Echt een sterke film
is 'Passing flickers' niet te noemen. Een verhaal is er niet aanwezig en
het voelt aan als los zand. Toch is de film zeker de moeite waard om een
keer te kijken. Want als je interesse hebt in de Shaw studio's dan is
dit zeker interessante kost. Li Han Shiang laat voorzichtig zien hoe de
Shaw magie gecreëerd werd. Helaas gaat hij hier alleen niet echt diep op
in. Maar betere beelden hiervan zijn er bijna niet te krijgen. Je moet
alleen wel tegen een hoop seksueel getinte flauwe grappen kunnen. Maar
als je daarmee om kan gaan zal je zeker een grappig en verrassende avond
hebben met deze film.
Copyright
kungfufilms.nl (2006) |