Hongkong in de nacht, het is warm en gangsters en ander gespuis nemen langzaam de stad over. De mensen die zich dus op straat bevinden zijn of crimineel, of het tegenovergestelde; politieagent. Lo is nogal chaotische politieman die gangsters keihard aanpakt. Zijn grootste probleem is dat hij eigenlijk niet zo heel erg slim is en zo nog wel eens in de problemen komt. Het gaat alleen helemaal fout voor hem als hij de zoon van een grote gangster dwars zit. Zijn auto wordt bekrast en als hij de dader achterna zit wordt hij in de val gelokt. Bond en blauw komt hij bij zijn positieven om te ontdekken dat zijn dienstpistool verdwenen is. Niet zo een hele fijne situatie, want de promotie die over een maand plaats zou moeten vinden kan hierdoor wel eens in het gedrang komen. Voorzichtig probeert hij het verlies van zijn wapen stil te houden. Helaas krijgt de P.T.U. eenheid (Police tactical unit) onder leiding van Mike Ho (Simon Yam), die hem te hulp kwam, dit al snel door. Mike Ho vindt dat collega's elkaar moeten helpen en maken er geen melding van op het hoofdbureau. Ze spreken af dat wanneer het wapen morgen nog niet terecht is, er dan melding gemaakt wordt. Ze gebruiken de nacht om te zoeken. Alleen waar begin je, want de jongens die Lo afgeranseld hebben zijn spoorloos verdwenen. En om het nog even erger te maken wordt de zoon van de gangster waar Lo het mee aan de stok had dood in een auto gevonden. Hierdoor word Lo natuurlijk wel een beetje verdacht en er wordt een speciale unit van C.I.D. (Crime Investigation Department) op de zaak gezet. Er ontstaat een raar kat en muis speel tussen de politie en de politie. En de gangsterbaas aan de zijlijn die wraak wil voor de dood van zijn zoon.

Een geweldige en duistere politie film waarin er niet alleen tegen criminelen gestreden wordt. De opzet is vrij simpel maar regisseur Johnnie To weet er een waar visueel feest van te maken. Dit alles gaat gepaard met zwart gallige humor en stijlvolle schietpartijen. De laatste zijn alleen wel beperkt dus een echt actie film is het niet te noemen. De film vordert op een traag tempo en concentreert zich vooral op wat er in de personages om moet gaan. Je krijgt dus veel shots te zien van wachtende mensen met ieder hun eigen gedachten. Dit ondersteund het tijdsbestek waar de film zich in afspeelt des te meer, want alles gebeurt in maar een nacht. Vooral de openingsscène is geweldig in opbouw en weet totaal onverwacht uit de hoek te komen. Mobiele telefoons spelen hierin een grote rol en zorgen voor de nodige komische situaties. Om het leuker te maken worden er nog eens allerlei subplots het verhaal in getrokken. Deze komen aan het einde geweldig bij elkaar in een prachtige finale. Het broeierige klimaat van Hongkong is heerlijk aanwezig en duidelijk te voelen. Het grappige is ook dat de hoofdpersonage die neergezet wordt door Lam Suet totaal geen sympathie oproept. Hij is eigenlijk meer een antiheld die uit respect door zijn collega's geholpen wordt. Van corruptie is niet echt te spreken, ze nemen het alleen niet zo nauw met de regels van het politievak. Opvallend is dat Johnnie To gekozen heeft om de film zo leeg mogelijk te houden. Van geen enkel karakter in de film wordt ook maar iets van de achtergrond bekend gemaakt. Sommige dingen worden dus ook pas duidelijk als de situatie het toe laat. Het zelfde geld voor de soundtrack van de film. Bij een groot aantal scènes is er gewoon helemaal niets te horen. Verder word er gewerkt me muziekstuk waarin een elektrische gitaar de overhand heeft. Spectaculair is 'P.T.U.' dus niet te noemen, maar wat mij betreft werkt het allemaal geweldig. De duisternis v/s het neon van Hongkong, donkere humor en de prachtige beelden. Zeker het kijken waard als je van films houdt met een dromerige sfeer en grappige details.

Copyright kungfufilms.nl (2004)