Door een gestoorde
geleerde is de wereld in verval geraakt. In zijn zoektocht naar macht
ontwikkelde hij een middel om de doden tot leven te brengen. Hiermee
maakte hij zijn eigen leger maar dit was nog niet voldoende. Zoekend
naar de ultieme zombie gaat hij maar door met het doden en weer tot
leven brengen van mensen. Ieder nog levend mens is in gevaar en
overleven wordt steeds moeilijker. De nog jonge en sexy Aya (Eri Otoguro)
staat aardig haar mannetje. Zij komt uit een familie van samoerais en
hierdoor kan ze goed met een katana overweg. Hiermee hakt en snijd ze
zich een weg door hordes van zombies op zoek naar haar zuster Saki (Chise
Nakamura). In haar kielzog volgt de dikke en onhandige Reiko (Manami
Hashimoto). Al tijden trekt hij rond met Aya. Onderweg sluit ook Katsuji
(Tomohiro Waki) zich bij hen aan. Zij is bijzonder handig met het geweer
wat ze bij zich draagt en houdt hiermee de zombies goed van zich af. De
communicatie tussen de twee dames verloopt niet echt soepel maar Reiko
weet de vrede goed te bewaren. Als drietal trekken ze verder door de
sombere wereld van de levende doden opzoek naar de Saki en de bron van
het kwaad wat de wereld verwoest.
Europa is misschien pas
aan de beurt om kennis te maken met het spel Onechanbara maar in Japan
is het al jaren een cult hit. Het is dus ook niet vreemd dat er een film
gemaakt werd van deze zombiejager in bikini en cowboyhoed. Genoeg om mee
te werken zou je denken want sexy dames en zombies gaan al jaren goed
samen. De poster ziet er tevens bijzonder intrigerend uit en hoe langer
je er naar kijkt hoe meer vragen er ontstaan. Hierdoor zal de
nieuwsgierigheid bij velen dus ook zeker gewekt worden.
Het bedenken en
ontwikkelen van het verhaal kan voor Yôhei Fukuda geen lang en pijnlijk
proces geweest zijn. Sterker nog, waarschijnlijk heeft hij het in een
uurtje opgeschreven. Misschien is dit zelfs nog wel te lang want de
basis is al gelegd door het computerspel. Het enige wat hij dus moest
doen is dit iets uitwerken. Helaas valt er niet te ontsnappen aan het
idee dat dit gedaan is tijdens de rustige momenten op de set. Het
schminken van zombies lijkt anno 2008 niet echt veel tijd meer in te
nemen en veel rustige momenten waren er dus niet. Het resultaat is dus
dat 'Onechanbara' een verhaal heeft wat zwaar onder de maat is. We
moeten simpelweg van punt A naar punt B. Hierbij wordt er een heel klein
beetje gedaan aan karakter ontwikkeling maar de belangrijke zaken worden
vergeten. De ware motieven van de aanstichter van het kwaad lijken
namelijk compleet onbelangrijk. Tevens is de wereld niet groter dan het
kleine stukje Japan waarin de film zich afspeelt. Maar de
allerbelangrijkste vraag 'Waarom is Aya haar kleding vergeten en draagt
ze een cowboyhoed' wordt niet eens aangeroerd. Er wordt zelfs niet eens
gesuggereerd dat het een mode statement zou kunnen zijn. Niet dat dit
soort zaken de film qua verhaal zouden kunnen redden. Het gaat
natuurlijk een stuk dieper dan de genoemde punten. 'Onechanbara' is
simpelweg een B film die meelift op het succes (in Japan) van het spel.
En als we heel eerlijk zijn heeft het spel (evenals de
hoofdrolspeelster) ook niet heel veel om het lijf. Dit is niet meer dan
rammen met het verstand op nul en genieten van de beelden. Beelden met
extreem veel bloed, zombies en een mooie Japanse dame in bikini. De
vraag waarom de film meer zou moeten zijn dan dat lijkt dus overbodig.
Het verhaal gaat dat
Eri Otoguro oorspronkelijke een actrice uit de erotische industrie is.
Duidelijk bewijs is hier niet van te vinden. Het zou wel kunnen
verklaren waarom ze er geen moeite mee heeft om een gehele film in
bikini door te brengen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat deze
Japanse dame in bikini de hoofdattractie van de film is. Ze draagt het
niemendalletje vol overtuiging en het staat haar goed. Helaas is het wel
zo dat regisseur Yôhei Fukuda wat aan de preutse kant is. Echt veel van
Eri Otogoru krijgen we dus niet te zien. Prikkelend is het dus ook niet
te noemen en het wordt maar als normaal beschouwd dat ze er zo bij
loopt. De echte mooie beelden van Eri Otogoru in bikini blijven dus
helaas uit. Ook de andere dames in de film gaan sexy gekleed maar de
camera geeft hier maar weinig aandacht aan. Hiermee kunnen we dus het
volgende punt wat de film had kunnen maken als negatief afstrepen.
Om de film op te
kunnen nemen is de complete crew neergestreken op het terrein van een
verlaten fabriek. Hieromheen lag groot grasveld en een stukje bos en dit
was precies wat nodig was. Door de fabriek vanaf verschillende punten te
filmen wordt het idee gewekt dat we ook nog wel eens ergens anders
komen. In werkelijkheid zijn ze het terrein niet afgeweest. Door middel
van computer effecten wordt nog wel het een en ander toegevoegd maar
echt bijzonder wordt het niet. Het ziet er allemaal uit als een gewone
verlaten fabriek. Met een klein beetje creatief camerawerk was hier vast
wel wat meer van te maken maar helaas blijft dit ook uit.
Op de zombies is
eigenlijk niet zo heel veel aan te merken. Ze zijn goed geschminkt en
lekken bloed uit allerlei gaten. De zombie versie van Gogo Yubari uit 'Kill
Bill' is een leuke verrassing. Ze is helemaal compleet met bal en
ketting en het gevecht wat volgt is best vermakelijk. Eigenlijk is dit
het leukste moment van de film en het beste stukje actie. Verder
borduurt de choreografie namelijk flink door op het spel. Compleet met
lichteffecten op het zwaard en geanimeerd rondspattend bloed. De actie
scènes zullen dus ook door de meeste martial arts fans niet echt serieus
te nemen zijn. Zoek je echter iets wat lekker over de top gaat en ben je
een 'Power rangers' fan dan kom je hier zeker aan je trekken. De rest
zal er even aan moeten wennen maar helaas komt het gevoel van 'leuk' pas
als de aftiteling begint. Misschien dat een tweede keer kijken hier
helpt.
'Onechanbara'
had alles in huis om een enorme cult hit te worden. Maar wat simpel en
leuk had kunnen zijn wordt hier op een lompe manier in de kiem gesmoord.
Sexy vrouwen, keiharde en bloederige actie, zombies en een minimaal
verhaal. Helaas zijn de vrouwen niet sexy genoeg en worden deze zeker
ook niet zo in beeld gebracht. De actie heeft nog wel wat maar gaat soms
een beetje het doel voorbij. Hier komt nog bij dat het er allemaal
uitziet alsof het met een camera van tien jaar oud gefilmd is. Aan
belichting wordt niet gedaan en dus is alles over- of onderbelicht. Het
verhaal is te simpel en de essentie van alles wordt vergeten. Het beste
van de film is dus eigenlijk de poster. Hier valt namelijk goed op weg
te dromen en te fantaseren over wat de film had kunnen zijn.
Copyright
kungfufilms.nl (2009) |