Als Oh Dae Su (Choi Min-sik) op zijn
dochters verjaardag dronken op weg naar huis is wordt hij ontvoerd. De
volgende ochtend wordt hij wakker in wat op het eerste gezicht een hotel
kamer lijkt te zijn. Hij staat op en begeeft zich langzaam naar de deur.
Deze zit op slot en zal dit ook blijven ook hoe hij ook scheldt, schreeuwt
en tiert en komt geen reactie. Jaren gaan voorbij en langzaam accepteert
hij zijn lot. Het enige contact wat hij met de buiten wereld heeft is de
televisie op zijn kamer. Dit is tevens ook de manier waarop hij te weten
komt dat zijn vrouw op vreselijke wijze vermoord is. Om het nog iets
erger te maken noemt de politie zijn naam als dader. Gebroken door
verdriet stoort hij in een maar het einde van zijn gevangenschap is nog
niet inzicht. Het zal nog jaren duren voordat hij weer daglicht zal
zien. Na precies vijftien jaar wordt hij opeens wakker op het dak van
een flatgebouw. Dit is precies dezelfde plek waar hij vijftien jaar
gelden ontvoerd is. De jaren hebben hun sporen hier dus behoorlijk
nagelaten. Compleet verward begint hij te lopen en de vrijheid in zich
op te nemen. Na verloop van tijd vindt hij zichzelf starend naar een
aquarium vol met echte vissen. Tot er een zwerver naar hem toekomt en
hem een goed gevulde portemonnee geeft en een mobile telefoon. Oh Dae Su
is compleet verbaasd maar besluit om toch maar eens lekker wat te gaan
eten. Sushi is hetgene waar hij het meeste trek in heeft. In het
Japanse restaurant ontmoet hij Mido (Gang Hye-Jung) die daar werkt als kok. Zij is
erg onder de indruk van hetgeen wat hij uitstraalt. Plots gaat de
mobiele telefoon die hij kreeg. Een onbekende stem vertelt Oh Dae Su dat
hij precies vijf dagen heeft om uit te zoeken wie hem dit aangedaan
heeft. Echt aanwijzigen heeft hij niet maar wraak was toch het gene wat in
de afgelopen vijftien jaar door zijn hoofd spookte. Wraak en een
antwoord op de vraag: waarom wordt dit mij aangedaan.
In vroegere tijden werden er films gemaakt waarin iemand
werd vermoord en er vervolgens anderhalf uur naar de dader gezocht werd.
Dit zorgde natuurlijk voor de nodige actie, spanning en vooral
nieuwsgierigheid bij de kijker. Maar in de loop der jaren is de film zo
geëvolueerd dat dit genre voor de kijker niets nieuws meer weet te
bieden. Het moet mysterieuzer, spannender en een tikkeltje
confronterender. Ondanks dat het realisme bewaard moet blijven mag het
toch een tikkeltje over de top gaan en vooral aanzetten tot denken. ‘Old
boy’ biedt dit allemaal. De film speelt met je brein, zit vol cynische
humor, laat je waanzinnig nadenken en goed mee leven met de
hoofdrolspeler. Het verhaal zit waanzinnig goed in elkaar. Het getuigt
van een bijna ziekelijk geest van de schrijver en zoekt meerdere malen
de grens op van wat kan of niet. Doordat dit alles op bijzonder
stijlvolle en genuanceerde wijze gefilmd is wordt het geen moment
banaal. Het is prachtig om te zien hoe het personage dat Choi Min-sik
neerzet veranderd door zijn gevangenschap. Hij gaat van onhebbelijke
praatjes maker naar een meedogenloos en op wraak belust emotioneel wrak.
Toch houdt hij zichzelf goed bij elkaar om het doel te bereiken wat hij
al bijna vijftien jaar voor ogen heeft. Al vrij snel krijgt hij hier
hulp bij van Gang Hye-Jung. De chemie tussen dit tweetal is perfect te voelen en de
vonken spatten er vanaf. Vanaf het begin lijkt het een film te zijn die
alleen maar om wraak draait. Op zich is dit op een hele dubbelzinnige
manier waar. Maar het overgrote deel concentreert zich op de emoties van
het hoofdpersonage. En dat is ook niet vreemd want probeer je eens in te
denken wat vijftien jaar eenzame opsluiting met je zal doen. Zonder
contact met anderen mensen of enig daglicht. Het enige contact wat hij
met de buiten wereld heeft is zijn televisie. Het is duidelijk iemand
uit zijn verleden die hem iets aan wil doen en een vreselijk plan met
hem heeft. Echt een actie film is het niet te noemen. De gevechten in de
film zijn gruwelijk realistisch en bruut. Door zijn wilskracht weet Oh Dae Su helemaal alleen een compleet leger gangsters te verslaan. Ondanks
dat dit niet echt in de categorie martial arts valt is dit toch een van
de mooiste gevechten die ik afgelopen jaren gezien heb. Dit is vooral
indrukwekkend doordat het bijna uit een lange take bestaat. Hij slaat
zich met een hamer in de hand een weg door zijn aanvallers heen tot hij
de enige is die nog kan lopen. Zijn gezichtsuitdrukking is geweldig
zodra hij ziet dat er zich nieuwe tegenstanders melden. Het zijn hem
over het algemeen de kleine details die het hem doen. Het is dus ook de
combinatie van de acteurs en regisseur Park Chan-wook die voor dit verbluffende
resultaat zorgen. Persoonlijk ben ik dus ook in een klap een bewonderaar
van Choi Min-sik geworden. De manier waarop hij Oh Dae Sue gestalte
geeft is bijna ondefinieerbaar. ‘Old boy’ is dus een film waar iedereen
naar uit zou moeten kijken. Het plot zit zo bizar in elkaar dat de film
geen moment je aandacht kwijt zal raken. Het maffe is alleen dat het je
even laat denken dat je het begrijpt en dan opeens verrast. Deze uitkomst
is zo wreed en ziek dat dat de kijker er bijna geen antwoord op kan
bedenken. Sommige dingen doe je namelijk niet en dit is er zeker een
van. Copyright
kungfufilms.nl (2005) |