Ieder jaar spreken Lo Gwai (Sammo Hung)
en Harpoen (Liu Chai Yung) af tijdens een jaarlijks festival. Dit doen ze al
vijftien jaar en telkens weer eindigt het in een gelijk spel. Ook dit
jaar gaan ze de confrontatie aan. Wederom is de uitkomst gelijk maar er
lijkt ook wat anders aan de hand te zijn. De laatste slag die beide
maakte had dodelijk kunnen zijn. Toch zetten ze hem niet door. Hierdoor
raken beide heren nogal verward. Ze durven natuurlijk niet aan elkaar
toe te geven dat ze in de loop der jaren elkaar als vriend zijn gaan
zien. Er wordt wat geruzied en gescholden. In deze discussie wordt
besloten beide een leerling te nemen. Aangezien deze elkaar niet kennen
moet hier een duidelijke oordeel uit ontstaan. Deze kunnen elkaar wel de
fatale slag toedienen. Beide gaan dus op zoek naar een leerling en Lo
Gwai vind deze in Wing ( Liu Chia Yung). Alleen Wing denkt hier echter heel
anders over. Hij wil helemaal geen kung fu van hem leren. Lo Gwai weet
hier een praktische oplossing voor. Hij steekt het huis van Wing in brand
en zorgt dat iedereen in zijn dorp zich tegen hem keert. Aangezien hij
geen familie meer heeft hij niets meer om voor te leven. Uiteraard
nodigt Lo Gwai hem meteen uit om bij hem te komen wonen en van hem kung
fu te leren. Er zit voor Wing niet anders op dan ja te zeggen. Dit is
namelijk de enige manier waarop hij een kans maakt op wraak. Dit omdat
hij Lo Gwai nooit zou kunnen verslaan. Harpoen heeft het wat
makkelijker. Hij vindt een leerling in de wat dommige Ah Yo (sammo Hung). Een jaar van zware
en strenge trainingen gaat voorbij. Het jaarlijkse festival nadert en dat
betekent dat ook de jaarlijkse confrontatie weer voor de deur staat.
Beide meesters hebben hier natuurlijk niets over verteld tegen hun
leerlingen. Lo Gwai verteld aan Wing dat hij nog ergens een broer heeft
wonen dien erg behendig met de speer is. Deze roept meteen ‘mooi dan zal
ik die even een bezoekje brengen’. Op deze manier lijkt het er op dat er
dan bijna een einde zal komen aan hun eindeloze strijd.
Misschien niet een film met een geweldig uitgedacht
verhaal, maar toch een heel sterke productie. Sammo Hung en Liu Chia Yung
weten extreem flauwe humor te combineren met de beste gewapende
gevechten ooit gefilmd. Speer tegen zwaard en werkelijk alles wat
hier bij komt kijken passeert de revue. Het grappige is dat beide heren een
dubbelhoofdrol spelen. Ze zetten zowel de leerling als de meester neer.
Leuk, want ze wisselen op deze manier ook meteen van wapen. Waar de een
dus de leerling is speelt de ander de meester en anders om. Een leuk
maar tevens ook een noodzakelijke vondst. Soms zijn twee mensen zo aan
elkaar gewaagd dat het onmogelijk is om dit over te brengen op iemand
anders. Ze hadden exact het zelfde idee en konden dit eigenlijk alleen
op deze manier tot uitvoering brengen. Dit ging hoofdzakelijk om de
gevechten in de film. En dit kan je zien ook. Er wordt op bizarre wijze
gegoocheld, gegooid en gevochten met de wapens. De bewegingen zijn super
vloeiend en snel en de variatie ongelimiteerd. De chemie
tussen dit tweetal is gewoon erg goed. Het acrobatische en
sierlijke van Sammo Hung tegen het strakke en directe van Liu Chia Yung.
Maar alles heeft natuurlijk zijn keerzijde. Hier tegen over staat
namelijk een flinke dosis flauwe humor en een nogal oppervlakkig verhaal. De balans tussen humor en actie is gelukkig
wel goed aanwezig. Alleen het niveau van de grappen ligt niet erg hoog.
Het gaat van gekke bekken trekkerij tot bizarre karakters. Karl Maka zet
een Japanse vechter neer die er maar weinig van bakt maar toch tot de
beste wil behoren. Hij gaat opzoek naar het personage van Sammo Hung om
hem uit te dagen. Deze speelt dit uit met een andere uitdager en als hij
het genoeg vindt besluit hij zelf in te grijpen. Een melig gevecht wat
meer om het grappige draait dan de actie. Dean Shek is natuurlijk
ook van de partij. Zoals altijd weet hij zijn rol tot op het randje van
de irritatie grens te brengen.
Gekreun en de meest bizarre gezicht uitdrukkingen volgen elkaar in rap
tempo op. Sammo Hung weet hem vrij snel het zwijgen op te leggen maar
helaas is hij niet veel later weer terug. Natuurlijk krijgt hij er nog
een keer van langs en dan is het over. Dit soort scènes worden naar mijn
idee altijd als een soort opvulling gebruikt. Als een film de
negentig minuten niet haalt dan gooien we er gewoon een stukje
geïmproviseerd grappen maken in. De echte humor van de film zit hem
in de korte opmerkingen die gemaakt worden. Sterke 'one liners' die bijzonder
goed doorkomen in de ondertiteling. Hier valt smakelijk om te lachen.
Vooral met de droge gezichtsuitdrukking van Sammo Hung die we er bij
krijgen. Liu Chia Yung verdient absoluut een compliment voor de regie.
Want kinderlijke grappen of niet het zit wel gewoon goed in elkaar. Het
is dan
misschien geen super grote productie maar je ziet wel dat er tijd en
aandacht in gestoken is. De kostuums zijn goed verzorgd en er zit een
lekkere variatie in de locaties. De manier waarop iedereen is opgemaakt
ziet er goed en origineel uit. Voor het eindgevecht nemen Sammo Hung
en Liu Chia Yung het tegen Leung Kar Yan op. Hij is een voortreffelijke
schurk. Het gaat er dus ook keihard aan toe. Rake
klappen in een wirwar van vuisten en benen. Zoals je eigenlijk al wel
verwacht van een film met Sammo Hung zijn de gevecht wel iets versneld. Echt storend
is dit niet want dit pas goed met het cartoonachtige karakter van de
rest van de film. Ondanks alle flauwe grappen moet iedere zich zelf
respecterende kung fu film liefhebber deze film gezien hebben.
Gekkigheid dat in goede banen geleid wordt en super mooie gevechten. Het
laatste is alleen al een reden om deze film te kijken want dit zal je
zeker niet teleurstellen. Kortom een must see! Copyright
kungfufilms.nl (2005) |