Maffia baas Gent (Eric Tsang) belooft een ten dode opgeschreven vriend een gunst. Hij zal zijn dochter redden van Nova (Lam Ka Yam), een losgeslagen vrouw die het op zijn hele familie gemunt heeft. Om dit voor elkaar te krijgen verteld hij Nova dat hij met het jonge meisje zal trouwen als ze achttien is. Dit maakt haar tot familie van Gent en Nova kiest eieren voor haar geld. Gent is namelijk een van de machtigste gangsters uit Hongkong. Ze heeft dus ook liever geen problemen met hem. Gent neemt het meisje, Phoebe (Lau Sam Yau) onder zijn hoede. Liefdevol voedt hij haar op en zijn meest directe volgelingen zijn erg gek op haar. Over het gangster bestaan wordt niet gesproken en Phoebe heeft wel een idee maar begint hier zelf ook liever niet over. Na een zorgeloze jeugd breekt de tijd van studeren aan. Gent stuurt haar naar Amerika waar ze les kan krijgen op de allerbeste school. Als ze achttien wordt komt ze terug voor een bezoek aan haar vader. Gent heeft nog niet zolang geleden besloten zich terug te trekken. Dit zet enigszins wat kwaadbloed bij zijn mannen. Ze zijn er nog niet echt aan toe om rustig aan te doen. Gent beloofd ze goed te onderhouden en er voor te zorgen dat ze rustig van het leven kunnen genieten. Maar de andere maffia bazen maken er nogal een zooitje van. De aanwezigheid van Gent wordt dus ook erg gemist. Natuurlijk is er niemand die dit toe zal gaan geven. Na een aanslag besluit Gent zich weer met zaken te gaan bemoeien. Nova heeft na al die jaren ook aardig wat macht weten te vergaren. Als ze dus ook hoort dat Gent terug komt vraagt ze hem naar zijn oude belofte. Phoebe is nu achttien en wanneer denkt hij met haar te gaan trouwen. Gent kan onmogelijk met het meisje trouwen. Hij ziet haar veel meer als zijn dochter maar het niet doen zou haar dood betekenen. Erg veel tijd krijgt hij alleen niet om dit op te lossen. Nog geen uur later komt hij namelijk om bij een aanslag. De drie directe volgelingen van Gent verwerken het verlies ieder op hun eigen manier. De een slaat zich een weg door wat andere gangster en de ander staart wat voor zich uit. Als de vraag komt wie Gent op moet volgen kunnen ze het maar niet eens worden. Maar dan wordt er geopperd dat Gent wilde dat Phoebe zijn positie over zou nemen. Dit veranderd werkelijk alles en heeft de meest vreemde gevolgen.

Iets langer dan een jaar na 'Jiang Hu' is regisseur Wong Ching Po terug met zijn nieuwe film. De eerder genoemde film was absoluut een visueel meesterwerk. De verwachtingen zijn dus hooggespannen. En op het visuele vlak maakt hij de verwachting meer dan waar. 'Mob sister' is prachtig gefilmd en neemt ons mee naar geweldige locaties. Een Boedistische tempel wordt van voor naar achter door gelicht en verder is het hoofdzakelijk een stad die als achtergrond fungeert. Maar ook strand en bos komen aan bod. Het camerawerk is subliem en experimenteel. Ook weet hij meerdere malen echte beelden naadloos te verweven met getekende figuren. Iedere plek waar vanuit gefilmd wordt is bijzonder en telkens weer weet hij verrassend uit de hoek te komen. Hij speelt regelmatig met diepte en scherpte en geeft hier de dialogen een extra dimensie mee. Maar helaas is het niet alleen maar lof wat deze film krijgt. Het experimenteel gedrag wat Wong Ching Po vertoond zien we ook terug in het verhaal en de vertelling hiervan. Want ondanks dat het een onderwereld verhaal betreft wordt het weergegeven door de ogen van een meisje van achttien. Het is dus allemaal wat zachtaardig en erg dramatische. Haar dagboek speelt een belangrijke rol. Ook een verliefdheid op een onbekende jongen die ze al jaren heeft komt regelmatig terug. Stoere gangsters zijn er wel. Deze rollen worden weergegeven door Simon Yam, Anthony Wong en Alex Fong. Niet de minste acteurs lijkt me zo. Alleen de keiharde gangsters die ze in werkelijkheid zijn blijven goed verstopt. Ze geven allemaal erg veel om Phoebe en hier door zien we alleen hun zachte kant. Dit wordt ook nog eens versterkt door de aparte kleding keuze. Het toont allemaal niet vreemd maar toch zijn het bijzondere combinaties. Hierdoor is ook niet echt te plaatsen in welke tijd het zich nu allemaal afspeelt. Het komt dus ook allemaal wat surrealistisch over. Er is niet echt te bepalen of het nu serieus is of grappig bedoeld wordt. Tevens is het zo dat het begin van het verhaal spannend, maar verhullend verteld wordt. De personages en hun achtergrond wordt geïntroduceerd. Dit is allemaal erg interessant. Vreemd genoeg lijkt dit plots allemaal te stoppen. Het begin tempo van de verhaal is erg traag. Prima want de beelden zijn er ook naar. We zijn hier nog bezig met de introductie van de personages dus het is allemaal nog boeiend. Maar als dit allemaal achter de rug is lijkt het niet verstandig om gewoon met het zelfde tempo door te gaan. Dit zorgt voor onrust bij de kijker en wegval van de interesse. Zelfs in de climax van de film houdt dit trage tempo nog steeds aan. Geen spetterende finale dus maar een ingetogen slot. Was dit wel het geval geweest had de film in ieder geval een goede smaak nagelaten. Nu is het enige wat er overblijft een neerslachtig gevoel wat gefundeerd is op vrij weinig. Want emoties los peuteren is waar de film wel in slaagt. Het acteer werk is dus ook gerust goed te noemen. De enige die eigenlijk een beetje buiten de boot valt is Lam Ka Yam. Natuurlijk is dit haar debuut film. Het lijkt me allen wel dat ze zich makkelijk had kunnen op trekken aan de oude rotten waar ze door omringd was. Maar in plaats hiervan krijgen we een zeurderige dame die niet echt haar emoties onder controle heeft. En dat is jammer. Toch wil ik mijn complimenten nogmaals maken aan Wong Ching Po. Het is een vrij jonge regisseur en zoals al eerder genoemd heeft hij visueel veel te bieden. Het is alleen wel zo dat het vertellen van een goed verhaal misschien net iets belangrijker is. 

Copyright kungfufilms.nl (2005)