Nan Kung Sao (Yuen Hua) is een van de beste inspecteurs van zijn district. Het maakt niet uit hoe extreem gevaarlijk de crimineel ook is hij weet hem altijd voor het gerecht te krijgen. Dit valt natuurlijk in goede smaak bij zijn meerdere en hij en zijn familie leiden een goed leven. Tot hij op een dag thuis komt en ontdekt dat zijn hele familie op brute wijze afgeslacht is. Bijna iedereen is op sterven na dood maar alleen zijn oom weet hem nog  te vertellen wie de daders waren. Maar dan hoort hij roepen van uit de tuin. Hij vindt zijn jonge neefje de enige die de slachting overleefde verstopt in de waterput. Nan Kung Sao heeft echt geen idee wie er zo iets laf zou doen. Natuurlijk heeft hij voldoende vijanden gemaakt in de jaren maar dit gaat wel heel ver. Hij zegt zijn baan op om zich volledig op het achterhalen van de daders te kunnen concentreren. Eerst sputteren zijn meerderen wat tegen en vinden dat hij het wetsysteem moet gebruiken om de dader te straffen. Maar Nan Kung Sao is zo verbitterd dat hij hier weinig heil in ziet. Hij brengt zijn neefje bij een vriend en gaat zelf op reis. Het duurt alleen niet lang voordat de kleine jongen hem heeft in gehaald. Hoe Nan Kung Sao ook praat, de jongen wil met hem mee en vanaf dat moment vormen ze een onafscheidelijk duo. Alleen het zoeken naar de moordenaars van hun familie verloopt niet zo makkelijk als verwacht. Er blijken misdadigers te zijn ingehuurd om de familie uit te roeien. Al snel zitten ze op een dood spoor. Maar de opdrachtgever begint toch zenuwachtig te worden. Hij looft een grote beloning uit voor diegene die hem het hoofd van Nan Kung Sao brengt. Dit trekt natuurlijk allerlei gespuis aan die op het geld uit zijn. Dit gaat van kleine criminelen tot een van de grootste huurmoordenaars uit die tijd, ‘Black hat’ (Phillip Ko). Het wordt er dus niet makkelijker op voor het tweetal. Maar de aanhouder wint en langzaam maar zeker komen ze steeds dichter bij de waarheid achter de moord op hun familie.

Het gebeurt niet heel vaak maar soms pakt het goed uit. ‘The master and the kid’ is namelijk een verfilming van een boek van Ku Lung door een individuele productie maatschappij. En deze is bijzonder goed gelukt. Het verhaal is niet zo heel erg gecompliceerd, maar er zitten wat leuke extra toevoegingen in. De film concentreert zich niet alleen op het hoofdverhaal, er is ook nog een tweede verhaal in verwerkt. Verwacht hier niet te veel van maar het is altijd beter dan deze ruimte op te vullen met flauwe grappen. Het verhaal is dus ook alleen maar serieus en neemt zelfs de tijd voor het tonen van heuse emoties. Regisseur Lin Fu Ti gaat hier ook goed mee om en neemt goed de tijd om de details weer te geven. Dit in combinatie met muziek. welke uit diverse westerns gestolen zijn, maken het kijken van de film bijzonder aangenaam. Er wordt op meerdere punten in de film geprobeerd de relatie tussen de meester en het kind weer te geven. Echt goed lukt dit niet. Het zijn meer scènes geworden waarin aangetoond wordt dat de meester toch het beste met het ventje voor heeft. Hij laat hem even spelen met andere kinderen. Dit terwijl hij zelf in een gevecht met een aantal boogschutters aan gaat. Niet veel later wordt het kind zonder reden alleen gelaten. Dit soort dingen zorgen voor scheefgroei en ontkrachten het eerder getoond een beetje. De eerste confrontatie tussen Yuen Hua en Phillip Ko is bijzonder sfeervol. Dit gevecht doet een beetje aan als een gevecht tussen twee samurai’s. Veel poses en lange tijd tussen de aanvallen. Verder is de manier van vechten gewoon zoals we gewend zijn in een kung fu film. Een prettige combinatie van acrobatiek, klemmen en de standaard stoten en trappen. Ik durf met zekerheid te zeggen dat dit het beste is wat ik Yuen Hua op kung fu gebied heb zien doen. Als drama acteur is hij erg overtuigend, maar wat gevechten betreft schiet hij normaal wat te kort. Natuurlijk zijn hier wat trucs toegepast. Yuen hua draagt continue een grote strohoed waar hij zich perfect achter kan verschuilen. Het is dus niet zeker of werkelijk alles zelf gedaan heeft. Maar dan nog zijn de gevechten waar zeker in te zien is dat hij het is erg goed. Phillip Ko is zoals altijd voortreffelijk in zijn gevechten en uitstraling. De zwarte kleding die hij draagt zien er super uit. Doordat Yuen Hua iets vergelijkbaars draagt in het gebroken wit is de afscheiding tussen goed en slecht erg duidelijk zichtbaar. Wederom een iets wat erg aan de western doet denken uit de zelfde tijd. Maar het is natuurlijk een Wu xia film en hier zijn nog wat elementen van terug te vinden. Er passeren wat bizarre personages de revue en soms vliegen de acteurs even door de lucht. Het meest bizarre is als Yuen Hua een aanval van een grote adelaar weet af te slaan. Na een aantal slagen in de lucht valt het beest als een kale kip op de grond en sneeuwt het veren. De film heeft niet te leiden onder deze extremiteiten want het blijft bij een enkele uitzondering. Over het algemeen is de ‘Master and the kid’ dus zeker geen verkeerde film. Het goede van de individuele kung fu film wordt goed gecombineerd met het aparte van een wu xia film. Bedenk hier ook nog eens bij dat het verhaal iets weg heeft van de succesvolle ‘Babycart serie’ en je heb een bijzonder vermakelijk geheel.

Copyright kungfufilms.nl (2004)