Lau Chat (Yuen Biao) is een goede vriend van alle leerlingen van Po Chi Lam de kung fu school van Wong Fei Hung. Hij heeft een rijke vader en regelmatig gaat hij naar Hongkong om daar grote partijen medicijnen te halen voor de school. Het lijkt er op dat Wong Fei Hung hem nu eindelijk als leerling zal gaan accepteren. Het is alleen nog even wachten tot Wong fei Hung terug is van zijn reis. Tijdens de boottocht terug van Hongkong komt Lau Chat een oude vriend tegen. Deze werkt sinds een tijdje voor de gangster Wah (Yuen Wah). Het doel van zijn reis was het ophalen van een partij opium. Om de douane te ontwijken stopt hij de opium stiekem tussen de medicijnen die voor de Po Chi Lam bedoeld zijn. Gelukkig levert dit bij het uitschepen geen problemen op. Maar diezelfde avond komen de mannen van Wah langs om de goederen terug te halen. Ze worden ontdekt en in een vechtpartij weten de goede het kwaad te overwinnen. Wah laat het hier echter niet bij zitten en schakelt een van de politie agenten in die voor hem werken. Er volgt een inval bij de Po Chi Lam en Lau Chat en zijn beste vriend Ah So (Wu Ma) worden gearresteerd. Via de politie beland de opium gewoon weer in de handen van Wah en lijkt alles opgelost. Als Lau Chat weer op vrije voeten is krijgt hij van bijna iedereen de schuld. Hij voelt zich verraden door al zijn vrienden en teleurgesteld loopt hij weg. In een thee huis in de buurt ontmoet hij de aanstichter van alle problemen. De link tussen het voorval en zijn oude vriend legt hij eigenlijk pas als hij ontdekt dat deze eigenaar is van een opium kit. Woedend valt hij deze aan maar wordt wederom gearresteerd. Omdat hij zich toch verantwoordelijk voelt voor alles wat er gebeurd is besluit hij op eigen houtje de bende van Wah op te rollen. Hij gaat undercover en bereikt stukje bij beetje wat hij hebben wil.

Omdat Yuen Biao nogal teleurgesteld was met de uiteindelijke grote van zijn rol in ‘Once upon a time in China’ besloot hij zelf een film te produceren met dezelfde sfeer. Hij koos Wu Ma als regisseur en nam zelf de hoofdrol en de choreografie voor zijn rekening. De stijl en het gevoel van de film komt wel in de buurt van de ‘Once upon a time in China’ serie, maar haalt het er toch niet bij. Dit is natuurlijk ook logisch want het budget was vele malen lager. Wu Ma redt zich aardig als regisseur op het visuele vlak. Dit mag natuurlijk ook wel aangezien hij al wat jaartjes heeft kunnen oefenen. Toch laat hij bij de ontwikkeling van het verhaal wat punten liggen. Het duurt vrij lang voordat de film echt boeiend wordt. Het begin lijkt een aaneen schakeling van loze gebeurtenissen die na ongeveer drie kwartier een beetje een verhaal gaan vormen. Hierdoor is het ook niet echt duidelijk wie nu de hoofdrol speelt. Er wordt te veel gewisseld tussen de diverse personages. De openingsscène met Yen Shi Kwan knalt echt van je scherm af. Hij ziet er hetzelfde uit als in Tsui Hark’s ‘Iron monkey’. Dezelfde geweldige baard en kleding en als extra draagt hij schoenen van goud waar hij keihard mee kan trappen. Na de opening belanden we op een stoomschip waar Yuen Biao geintroduceerd wordt. De boot past niet echt in het tijdperk waar de rest van de film. Het doet allemaal wat te modern aan en dit combineert niet echt met de kleding die de acteurs aan hebben. Het begin is dus niet echt geweldig maar hier komt langzaam maar zeker verandering in. Na de boot scène speelt alles zich wel op mooie ouderwetse locaties af. Vele prachtige Chinese gebouwen passeren de revue. Natuurlijk ontbreekt ook de humor niet. De grappen zijn niet extreem flauw of over de top. Het blijft dus allemaal te be-hapstukken en loopt niet uit de hand. De gevechten zijn natuurlijk in de bekende New wave stijl. Snel gemonteerd, maar met niet zo heel veel gebruik van touwtjes. Yuen Biao doet het allemaal redelijk op eigen kracht en het is natuurlijk algemeen bekend dat hij een voortreffelijk acrobaat is. We krijgen dus ook vele gesprongen trappen, salto’s en flips te zien. Yuen Biao heeft de gevechten puur willen houden en dus zonder dat ze versneld zijn. Dit siert hem absoluut maar hierdoor hebben de gevechten niet dat overdonderende wat andere New wave films wel hebben. Een ander minpunt is dat er veelte dicht bij de actie gefilmd is. Hierdoor blijft het lastig om nu goed te zien wat er precies gebeurt. Dit is echter niet iets wat ik alleen deze film wil aanrekenen maar een klacht die voor bijna alle martial arts films uit de jaren negentig geldt. Verder zijn de gevechten niet zo extreem lang als ik zelf zou willen. Het slot gevecht tussen Yuen Wah en Yuen Biao is natuurlijk iets waar iedereen op zit te wachten. Twee oude klasgenoten tegen over elkaar en wel de twee die het meest uitblinken in acrobatiek. Zoals het dus ook hoort is dit het hoogtepunt van de film. Een ander mooi moment is de schaakpartij tussen Yuen Biao en Yen Shi Kwan. Niet op een klein bord maar gewoon op straat met grote stenen. De stukken worden door de acteurs verplaatst en dit gaat gepaard met salto’s en gesprongen trappen. Kortom een bijzondere scène. Het lijkt me duidelijk dat ‘Kickboxer’ niet tot de top van het New wave genre behoort. De gevechten zijn goed maar de uitwerking van het verhaal laat wat te wensen over. Maar als je bedenkt dat deze film gemaakt is met een niet al te groot budget is alles toch nog goed terecht gekomen. Geen topper maar wel de moeite waard voor de echte liefhebber.

Copyright kungfufilms.nl (2005)