Na het overlijden van zijn vrouw staat Yue Siu Bo (anthony Wong) helemaal alleen voor de opvoeding van zijn kinderen. Hij leert ze beide hoe ze zich moeten verdedigen en zorgt dat ze hier serieus mee bezig blijven. Continue verteld hij over zijn heldhaftig verleden als geheim agent. Alleen naarmate Nicky (stephen Fung) en Nathalie (Gillian Chung) ouder worden begint ze dit steeds meer de keel uit te hangen. Ze vinden hun vader maar een rare snuiter en schamen zich voor hem. Er is continue ruzie en onbegrip in huis en ze groeien steeds verder uit elkaar. Op een dag krijgt Yue Siu Bo bezoek van een onbekende man in een rolstoel. Hij stelt zich voor als Rocco (Michael Wong) en vraagt of hij een man kent met de naam Tai Chi Lung. Hij zegt dat hij hem niet kent en stuurt Rocco weg. Deze beloofd hem echter dat hij nog terug zal komen omdat hij zeker weet dat Yue Siu Bo hem moet kennen. De volgende dag brengt oom Chiu (Wu Ma) een bezoek aan de winkel van Yue Siu Bo alles ligt overhoop en Yue Siu Bo is verdwenen. Chiu haast zich onmiddellijk naar Nicky om hem te laten zien wat er gebeurd is. Verbaasd ontdekken ze een geheime kamer vol vreemde apparatuur. Nicky realiseert zich opeens dat de verhalen van zijn vader toch waar zijn. Hij gaat snel opzoek naar zijn zuster maar deze heeft al iets vernomen van he geen er aan de hand is. Tijdens een toneel stuk op school word ze namelijk aangevallen door een groep mannen en vrouwen. Nicky komt net op tijd om haar te helpen. Samen weten ze te ontsnappen maar ze weten nog niet waar hun vader is. Ze ontdekken al snel dat Rocco hier achter zit. Er zit niet anders op dan hun krachten te bundelen en het gevecht met het kwaad aan te gaan.

De nog jonge Stephen Fung regisseerde met 'House of fury' zijn tweede film. Opvallend genoeg was dit niet zijn enige aandeel in deze productie. Hij nam tevens een van de hoofdrollen voor zijn rekening en was verantwoordelijk voor het schrijven van het verhaal. Echt diepgaand is de film alleen niet. De opzet is simpel maar gelukkig laat Stephen Fung een heleboel slechte zaken die Hongkong films momenteel typeren achter zich. 'House of fury' laat zich het beste omschrijven als een martial arts drama. De hoofdlijn van het verhaal concentreert zich namelijk op de problemen die de vader met zijn twee kinderen heeft. Ze begrijpen elkaar niet goed en dit zorgt voor aardig wat spanningen thuis. Voor een groot deel komt dit heel serieus over. Dit is iets wat je natuurlijk ook wel mag verwachten van Anthony Wong. Hij is het serieuze stabiele middelpunt van de film. Verder heeft het allemaal een licht komisch tintje. De balans hie in is goed gevonden en het gaat dus niet over dreven over de top. Geen overdreven flauwe zaken dus. Hierdoor krijgt deze op een jeugdig publiek gerichte film een aardig volwassen karakter mee. Er is goed na gedacht over de dingen die gebeuren en hier wordt ook op terug gegrepen. Maar echt een afspiegeling van de realiteit is het niet te noemen. Het heeft allemaal net iets te veel glamour. Het personage van Stephen Fung is bijvoorbeeld een dolfijnen trainer met een stoere motor. Daniel Wu is een muziekproducer met een eigen studio en deze komt opeens wel heel erg goed van pas. Later ontdekken ze dat dit eigenlijk allemaal gelogen is en komt zijn ware identiteit naar boven. Dit soort zaken berusten net iets te veel op het toeval en worden slecht onderbouwd. Gelukkig is dit maar dertig procent van het verhaal en klopt de andere zeventig procent wel. Maar wat het meeste opvalt zijn de gevechten in de film. Voorop gesteld dat geen van de acteurs echte martial artist te noemen zijn natuurlijk. De bewegingen zijn dus ook niet perfect te noemen. Wat hierdoor het meeste ontbreekt is kracht en het juiste gebruik van het lichaam. Maar het verdient respect dat er geprobeerd wordt de oude kung fu films te laten herleven in een nieuw jasje. We krijgen dus ook geen flitsende montages te zien, maar lange series van bewegingen. Dit betekend dat de acteurs echt hun best hebben moeten doen op de bewegingen. Want om zeven of acht bewegingen goed achter elkaar te kunnen uitvoeren moet je een goede voorbereiding hebben. Hierin staat Gilllian Chung zelfs haar mannetje. Deels wordt er voor haar natuurlijk een stunt dubbel gebruikt. Maar wat ze echt zelf doet ziet er leuk uit. Deze gevechten zijn echt stukken beter dan wat ik haar eerder heb zien doen. Anthony Wong heeft zijn glorie moment als hij Bruce Lee mag imiteren. Dit gebeurt als tijdens een gevecht het bord van zijn winkel sneuvelt. Er valt een Chinees teken af en 'House of fury' wordt 'Fist of fury'. Dit geeft hem een idee met alle gevolgen van dien. In de scène die volgt vecht hij met vier aanvallers compleet in Bruce Lee stijl. De nuchakus ontbreken natuurlijk ook niet. Het mag alleen wel gezegd worden dat hij ze wel op een hele aparte manier verkrijgt. Het meest vermakelijk gevecht is tussen Gillian Chung en Stephen Fung. Dit is een strijd om de afstandsbediening waarin ze elkaar flink aftroeven met technieken. Maar degene die echt de show steelt is Jacob Strickland. Deze niet Chinese jongen van een jaar of vijftien laat goed zijn Wu Shu vaardigheid zien met de stok. Hij is razend snel en precies en dit beloofd nog veel voor de toekomst. Yuen Wo Ping was de choreograaf van de film en hij mag hier absoluut trots op zijn. Natuurlijk zit er wel wat onnodig en overdreven touwtjes werk in de film. Het is alleen wel verbazingwekkend dat ook Wu Ma gewoon de lucht in gaat. Deze veteraan is de zestig toch zeker al gepasseerd en het is bijzonder dat hij dat nog kan. Al met al had ik niet veracht dat deze film zo zou uitpakken. Het is anderhalf uur verstand op nul en lekker genieten van alle emoties die er voorbij komen. Zeker de moeite waard dus.

Copyright kungfufilms.nl (2005)