Samen met zijn verloofde en haar broer
trekt Don Lee (Hwang Jan Lee) het hele land door. Door het geven van shows en
het verkopen van medicijnen verdienen ze de kost. Hun act bestaat uit
het bespelen van instrumenten en het vertonen van acrobatiek en kung fu.
Regelmatig lopen ze tegen de plaatselijk gangsters aan die hen onder druk
zetten voor beschermingsgeld. Betalen doen ze nooit en dit heeft
natuurlijk de nodige gevolgen. Toch redden ze zich altijd wel en weten
ze de vijand te weren. Op een dag komen ze aan in Sjanghai en zetten hun
kamp op in de havens. Al snel trekken ze volop de aandacht. Het geld
stroomt binnen maar met de zelfde snelheid zijn de gangsters er ook bij.
Don Lee wijst hem snel zijn plek en de man druipt af. Bont en blauw komt hij
bij zijn baas aan die dit natuurlijk opvat als ondermijning van zijn
gezag. Er wordt een knokploeg opgetrommeld om ze een lesje te leren.
Deze overmacht kan het drietal niet de baas en ze verliezen het gevecht.
Gelukkig zijn er geen echte gewonden gevallen maar ze hebben wel de
opdracht gekregen voor zonsondergang de stad te verlaten. Dit vindt Don
Lee
maar niets en hij weigert te vertrekken. Dit gevoel wordt ook nog eens
versterkt door het idee dat zijn verloofde verliefd op iemand anders is.
Nukkig blijft hij achter terwijl zijn vrienden het hazenpad kiezen. Die
zelfde avond kleedt hij zich netjes aan en maakt een afspraak bij de
gangsters. Op deze manier probeert hij een meisje uit hun handen te
redden. Zijn vermomming werkt goed maar aan het einde valt hij door de
mand. Onverwachts krijgt hij hulp van de zoon van de maffia baas. Er
wordt vriendschap gesloten en samen proberen ze de bende voor eens en
voor altijd uit te roeien.
Hwang Jan Lee is een acteur die iedereen wel kent van zijn vertolkingen
van de meest wrede boeven uit de kung fu film geschiedenis. Zijn
vechtstijl is keihard en hij heeft het vechten met zijn benen tot een
kunst verheven. In het jaar 1981 doet hij twee pogingen om van zijn
imago als boef af te komen. De eerste was de old skool klassieker
‘Hitman in the hand of Buddha’ en de twee is deze film, ‘Hard basterd’.
Toch doet dit het niet helemaal voor hem met als gevolg dat hij weer
gewoon terug keert naar de rollen waar hij zo bekend om is. ‘Hard
basterd’ speelt zich af in het Sjanghai van de jaren zestig. Alles is
gewoon in en om de stad gefilmd en de kleding is een combinatie van
traditioneel en modern. De nogal opvallende muziek keuze krijgt de
film een typische jaren zeventig sfeertje mee. Het ene moment gaat het
hier om lekker funk en het andere moment jazzy trompet muziek. De film
met gemaakt door het bekende IFD films. Opvallend genoeg zit de film wat
verhaal betreft redelijk goed in elkaar. Normaal laat IFD op dit punt
nog wel eens een steekje vallen. Natuurlijk zitten er in ‘Hard basterd’
de bekende plot gaten. Maar over het algemeen zitten er redelijk sterke
drama scènes in de film. Meerdere problemen komen samen om het verhaal
te vormen en dit is naar mijn idee erg verrassend. Hwang Jan Lee doet het
erg leuk als held en zet een erg opvallende rol neer. Hij laat een
compleet andere kant van zichzelf zien dan we normaal gewend zijn. Toch
heeft hij niet gezicht van een echte held. De rol die hij speelt is hem
dus ook op het lijf geschreven. Klinkt tegenstrijdig maar het lijkt er
op dat het karakter wat aangepast is. Hij gedraagt zich wat agressief en
komt een tikkeltje gefrustreerd over. Wat gevechten betreft laat hij
natuurlijk het bekende benen werk zien. De echte goede tegenstanders
ontbreken echter. Het is überhaupt al een stuk moeilijker om een gevecht
er goed uit te laten zien in moderne kleding. Het zit natuurlijk
allemaal een stuk strakker en foutjes vallen dus veel meer op. Hierdoor
blijft het allemaal wat op het gemiddelde hangen en de echte klapper
blijft dus uit. Een andere gemiste kans is de rol van een oude kung fu
meester. Helaas heb ik de naam van deze acteur niet kunnen achter halen.
Na een gevecht houdt hij het voor gezien om te veranderen in een
pacifist. Jammer want er zat duidelijk wat meer in de gevechten van deze
man. Echt een top film is ‘Hard bastard’ niet te noemen. Meerdere cliché
passeren de revue wat het allemaal niet echt vernieuwend maakt. Voor
liefhebbers van Hwang Jan Lee is de film echter wel een aanrader. Het is
erg leuk om hem eens van deze kant te zien. Want nooit eerder zag ik hem
echt lachen of gekken bekken trekken.
Copyright
kungfufilms.nl (2005) |