|
Na vijf jaar van
training in Korea is het voor Yu Ying (Angela Mao), Kao Chung (Carter
Wong) en Fan Wei (Sammo Hung) tijd om terug naar China te gaan. De
afgelopen jaren hebben ze zich compleet toegelegd op het Hapkido. Maar
helaas zijn ze de stijl nog niet echt meester. Door een gevecht met een
aantal Japanners is het wijzer om te vertrekken. Japan heeft Korea
namelijk in een ijzeren grip. En de bevolking wordt flink onderdrukt.
Voordat het drietal vertrekt krijgen ze eerst nog een aantal wijze
adviezen mee van hun leraar. Geduld is hierin het sleutelwoord. Ook
respect is erg belangrijk en dit is ook wat ze moeten tonen als ze zich
ergens settelen. Tevens moeten ze blijven trainen. Yu Ying is de gene
met de meeste ervaring en dus is het normaal dat ze de leiding krijgt.
Zij is dus ook verantwoordelijk voor de daden van de andere twee. Rustig
reizen ze af naar China. Eenmaal aangekomen in de stad van hun keuze
beginnen ze meteen met hun school. Elk van hen krijgt de opdracht een
andere school te bezoeken. Dit wordt gedaan om respect te tonen.
Allemaal verloopt dit prima. Alleen door een miscommunicatie vergeten ze
de Japanse school te bezoeken. Als Fan Wei dan ook nog eens in gevecht
raakt met een aantal van hun leerlingen dan beginnen de problemen pas
echt. Hoe ze het ook proberen ze krijgen hun fout niet recht gezet.
Sterker nog de problemen worden alleen maar erger. Als Fan Wei voor de
tweede keer zich niet in kan houden slaat de vlam echt in de pan. De
Japanners eisen dat Fan Wei aan hen uitgeleverd wordt. Yu Ying voelt
hier echter niet veel voor. Alleen langzaam maar zeker zal het haar
duidelijk worden dat de Japanners wel heel ver zullen gaan.
Het jaar is 1972 en
ongeveer tien maanden eerder verpletterde Bruce Lee alle filmrecords in
Hongkong. 'Fist of fury' zorgde voor een enorme hype. Het thema China
tegen Japan maakte een enorme trots los en natuurlijk konden
vergelijkbare films niet uitblijven. Een hiervan is 'Hapkido'. Het zou
alleen zonde zijn om deze film als een simpele exploitatie film te
bestempelen. 'Hapkido' is namelijk veel meer dan dat.
Met een verhaal
waarin een paar Chinezen het opnemen tegen de Japanners is de
vergelijking met 'Fist of fury' natuurlijk al snel gemaakt. Japanners in
witte karate pakken in een dojo en een Chinees die ze stuk voor stuk
verslaat helpt natuurlijk ook niet. Toch weet 'Hapkido' een ander
verhaal neer te zetten. De sfeer is weliswaar vergelijkbaar maar het
verhaal anders. Er zijn hier meerdere hoofdpersonages. Stuk voor stuk
hebben deze een goed uitgewerkt karakter. De een heeft een wat kort
lontje terwijl de ander zichzelf enorm goed weet te beheersen. Tevens
worden onderwerpen als controle, onderdrukking en geduld op mooie wijze
gebruikt. Hierdoor wordt je als kijker echt betrokken in het verhaal.
Het tempo is ook prima en dit zorgt er voor dat het geen moment saai
wordt. Er gebeurt namelijk genoeg en er wordt nergens in herhaling
gevallen. Alle scènes stoppen dus ook op het juiste moment.
Een ander erg
sterkpunt is de toevoeging van Hapkido. Dit geeft de gevechten een hele
bijzondere uitstraling. En omdat we nu toch aan het verglijken zijn mag
het gezegd worden dat ze het niet afleggen tegen 'Fist of fury'. Alles
vloeit goed in elkaar door en de technieken zijn gevarieerd. Naast de
bekende stoten en trappen worden er ook nog eens worpen en klemmen aan
het arsenaal toe gevoegd. Naast een groot aantal mooi gechoreografeerde
gevechten krijgen we ook een redelijke uitleg over de stijl. De
geschiedenis wordt belicht en zijn er een aantal echte grootmeesters in
de film terug te vinden. Een daarvan is Jin Han Jae. Hij is een erg
belangrijk persoon voor het Hapkido. Maar een bekender gezicht is wel
Whang Ing Sik. Iedereen kent deze bijzonder bedreven vechter wel uit
Jackie Chan's 'Young master' en 'Dragon lord'. Ook hier laat hij
voortreffelijk zien waar hij toe in staat is. Hier mag hij het namelijk
tegen een grote horde Japanners op nemen. En hij doet dit nog
geloofwaardig ook.
De meest essentiële
rol van de film is weggelegd voor Angela Mao. Een bijzonder interessante
dame om naar te kijken. Ze speelt haar rol erg standvastig en bewijst
dat je als vrouwelijke vechter ook nog eens elegant kan zijn. Zoals
bekend is ze wat stijfjes in de benen maar om de een of andere reden kan
ze dat prima hebben. Want wat ze mist in lenigheid maakt ze goed met
kracht. Een andere grote ster is Sammo Hung. Hier nog zo groen als gras
en in een van zijn eerste grote rollen. Natuurlijk is hij net zo
voortreffelijk als hij in de hierop volgende jaren is. Hij is degene die
het gevoel van onrecht helemaal op de spits weet te drijven. En dus ook
de gangmaker van de film. Daarnaast was hij ook verantwoordelijk voor de
choreografie. Maar het lijkt me duidelijk dat hij hierbij assistentie
heeft gekregen van beide Hapkido meesters. Voor Carter Wong was het echt
zijn eerste film. Ook hij is een bijzonder getalenteerd martial artist.
Op zijn bekende starre wijze vecht ook hij zich een weg door de
Japanners. Een leuk extraatje bij deze film is het zoeken naar sterren
in de bijrollen. Want velen die later tot ster zouden uitgroeien zijn
hierin terug te vinden. Dit gaat om Jackie Chan, Yuen Biao, Corey Yeun,
Bruce Liang en nog vele andere.
Erg fleurig is de
film niet te noemen. Het meeste is gefilmd in een grauw dorp vol
bakstenen huizen. Van buiten saai maar van binnen kleurrijk en
gedetailleerd. Daarnaast zijn er natuurlijk ook opnames gemaakt in de
studio van Golden Harvest. Alleen erg veel had deze nog niet te bieden.
Hun onderneming was nog maar pril en er moest nog veel gebouwd worden.
Maar alles straalt een prettige en authentieke sfeer uit. De gekozen
muziek versterkt dit ook nog eens. Technisch gezien is de film dus prima
in orde.
Als we het over
klassiekers hebben dan moet 'Hapkido' absoluut genoemd worden. Alle
ingrediënten zijn namelijk aanwezig voor een perfecte Kung fu film.
Mooie gevechten, haat, wraak en een interessante setting. De film is dus
ook genieten van begin tot eind
Copyright
kungfufilms.nl (2006) |
