Een arme visser
genaamd Hau (James Nam) woont samen met zijn vrouw in een dorpje. Hij is
arm maar gelukkig, zijn vrouw is zwanger en het kindje kan elk moment
komen. De geboorte gaat niet geheel zoals het moet. Zijn vrouw overleefd
het niet maar het kindje is volledig gezond. Hau klampt zich compleet
aan haar vast en het meisje zijn lust en zijn leven. Het blijft lastig
om de eindjes aan elkaar te knopen. Helemaal als een storm zijn boot
volledig verwoest. Vissen zonder boot is iets wat niet mogelijk is. Geld
om een nieuwe te kopen is er niet maar Hau blijft positief gestemd.
Meerdere malen kreeg hij het verzoek van het casino om daar te komen
werken. Een man met zijn kracht zou het perfect doen als uitsmijter.
Alleen Hau weigert zich in deze gangster praktijken te mengen. Tot
overmaat van ramp wordt het meisje ook nog eens ernstig ziek. Geld is er
niet en medicijnen zijn duur. Hau besluit om in een ander dorpje naar
werk te gaan zoeken. Hij laat zijn broertje bij zijn dochter en
vertrekt. Niet veel later gaat het steeds slechter met het meisje. Ten
einderaad laat de jongere broer een dokter komen. Gelukkig vraagt deze
geen geld. Hij druk hem alleen wel op het hart dat het meisje zo snel
mogelijk naar het ziekenhuis moet. Hier voor is alleen tien dollar nodig
en ze hebben er maar een. De jongere broer besluit eerst maar de
medicijnen te halen die de dokter voorschreef. Maar hiervoor heeft hij
zelfs niet genoeg geld. Teleurgesteld loopt hij naar huis. Onderweg
hoort hij twee mannen praten over hoeveel geld ze wel niet wonnen in het
casino. Voorzichtig begeeft de jongen zich naar het gokhuis om te
proberen zijn geld te verdubbelen. Hier gaat het alleen helemaal fout.
Als Hau later terug komt vindt hij zijn dochter dood en is zijn broer
nergens te vinden. Stukje bij beetje komt hij er achter wat er gebeurt
is en is het tijd om de daders te laten betalen voor het geen er
gebeurde.
‘Gambling for head’
heeft een titel die meteen nieuwsgierigheid op roept. Ten eerste doet
het denken dat het om een heel ander genre film gaat. Als twee heeft een
bepaalde toon die aangeeft dat het iets bijzonders moet zijn. En apart
is het zeker. De film valt in de ‘basher’ categorie en zit dus vol met
rauwe, maar brute gevechten. Hier moet je alleen wel van houden want het
wordt vrij snel saai. Er komt ook nog eens bij dat de gevechten allemaal
behoorlijk lang duren. In de locaties zit ook niet echt veel variatie.
Ze beginnen allemaal in het bos en eindigen op een open vlakte. Gelukkig
wordt er niet alleen met de vuisten gevochten. Er zitten verscheidene
wapens in de film. Dit loopt van messen tot stokken, naar een bijzonder
soort klem aan een ketting. Hier tussen zitten nog allerlei geheime
wapens die absoluut verassend uit de hoek komen. Als plus punt is er
gekozen om het verhaal op een onconventionele manier te vertellen. We
beginnen namelijk bij het eerste gevecht waarmee de wraak van James Nam
begint. Hierna volgen er nog twee. Tussen door komen we stukje bij
beetje meer te weten over de reden van zijn blinde woede. Dit maakt het
interessant omdat er steeds een beetje meer van het verhaal ontrafeld.
Helemaal waterdicht is het helaas niet. Details worden vergeten of
gewoon geen aandacht aan besteed. Gelukkig is het natuurlijk charisma
van James Nam erg groot. Hij straalt vastberadenheid en kracht uit en
dwingt met een blik al respect af. Zijn vechtstijl is behoorlijk grof en
wat aan de lompe kant. Eigenlijk geldt dit voor iedereen die in de film
speelt. Gam Kei Chu heeft iets beter benenwerk, maar zijn technieken
zijn vrijwel hetzelfde. Het mooie is dat hij niet onder doet voor de
uitstraling van James Nam. Hij is kil en meedogenloos zoals een schurk
moet zijn. Een ding valt alleen meteen op en dat is dat de choreografie
verzorgd is door Bruce Liang. We krijgen dus ook veel ronde en
achterwaartse trappen te zien die hij zelf ook zo graag in zijn
gevechten gebruikt. Zelf heeft de man een hele kleine gastrol. Het is
dus ook alleen voor de oplettende kijker weggelegd om hem te vinden.
Ondanks dat de film eigenlijk niet zoveel om het lijf heeft kijkt hij
toch makkelijke weg. Het gaat om een standaard wraakgeschiedenis die
overstroomt van de emoties. Het is het beste te bestempelen als
anderhalf uur lekker door beuken. Je moet alleen wel van dit soort
choreografie houden want anders hou je het waarschijnlijk niet vol.
Copyright
kungfufilms.nl (2006) |