 |
De keizer van China
schrikt regelmatig s’nachts wakker uit angst voor een aanslag en is
het zat om continue in angst te leven. Een grote groep van zijn mannen
stuurt hij achter de grootste bedreiging aan, het Red flower
genootschap. Er ontstaat een strijd om een belangrijke namenlijst die de
keizer koste wat kost in handen wil hebben. Fong Sai Yuk (Jet Li) is
een jongen die opgevoed wordt door zijn moeder (Josephine Siao) omdat zijn
vader altijd op zakenreis is. Fong Sai Yuk komt regelmatig in aanraking
met de autoriteiten omdat hij nog al wel eens wat streken uit haalt die
dan weer verdoezeld worden door zijn moeder, zodat zijn vader niks te
weten komt. Als Tiger Lui, (Chan Chung Yung) een rijke regeringsbeambte, in Canton komt wonen organiseert hij een wedstrijd om zo wat
populairder bij de burgers te worden. Hij bouwt een palen constructie en
iedereen mag de strijd met zijn vrouw (Sibelle Hu) aan gaan. Als je valt
heb je verloren, als je wint mag met zijn dochter Ting Ting (Michelle
Reis) trouwen. Fong Sai Yuk twijfelt niet en doet mee aan de wedstrijd,
maar als hij tijdens de wedstrijd een glimp opvangt van zijn prijs, geeft
hij zich gewonnen. Door een domme stunt van zijn moeder is Fong Sai Yuk
toch verplicht om met Ting Ting te trouwen. Maar op de avond van het huwelijk wordt
de vader van Fong Sai Yuk herkent door een gouverneur van de keizer (Zhao
Wenzhou) als een lid van het Red flower genootschap en de strijd begint.
Eigenlijk bestaat de film uit twee verhalen die bij elkaar gevoegd zijn.
De eerste is het komedie/liefdes verhaal en het tweede is de strijd om
de namen lijst, helaas lopen de verhalen niet door elkaar maar zijn het
echt twee aparte delen, de film slaat dus opeens om van luchtige humor
in drama en actie. De band tussen moeder en zoon zorgt voor erg grappige
situaties, erg melig maar niet te overdreven. Vooral Josephine Siao is
een meester in gekken bekken trekken en Jet Li gaat hier erg goed in
mee. De chemie tussen deze twee acteurs is echt super. Toch vind ik het
altijd weer heel apart hoe ze het in Hongkong voor elkaar krijgen om
humor, drama, en actie in een film te verwerken. Tegen het einde slaat
de film compleet om en ontstaat er groot gevecht met honderden
figuranten, een geweldig visueel spektakel. Natuurlijk zitten er nog
meer gevechten in de film die stuk voor stuk tot de top van het genre
behoren. De gevechten op de houten toren springen er het meeste uit en
vooral het lopen over de hoofden van het publiek is super gefilmd en zit
voortreffelijk in elkaar. Meesterlijk is de korte stok tegen lange stok
van Jet Li en Zhao WenZhou prachtig worden de voor- en nadelen van beide
wapens uitgelicht in dit gevecht. Dit alles in een fabriek met
allerlei obstakels die ook nog eens tot het uiterste benut worden.
Gelukkig is er voldoende aandacht besteed aan de voorbereiding van de
karakters, iedereen heeft zijn eigen plekje en doel in de film. Alleen
de scène waarin Jet Li de strijd aangaat met Chan Chung Yung om wie er
s’morgens de meeste herrie kan maken, is een bijzondere uitspatting
waar in bewezen wordt dat Jet Li niet echt een ritme gevoel heeft.
Absoluut een vechtspektakel van veteraan regisseur Corey Yuen die zo kan
concurreren met “Iron Monkey” en “Once upon a time in China”. |
|
