Tijdens een wandeling door de bossen stuit Ying (Cheng Pei Pei) op een misdrijf. Helaas voor het slachtoffer is de voorbijganger net te laat. De dader heeft haar net verkracht en in koele bloede doodgestoken. Ying betrapt hem net op het moment dat hij zijn messen opbergt. Zonder aarzelen confronteert ze hem met zijn daden. Haar woorden laten hem koud en de onvermijdelijke confrontatie volgt. Door een list weet Ying als winnaar uit de bus te komen. Echt een hele handige actie blijkt het achter af niet geweest te zijn. De man die ze vermoordde was namelijk de zoon van de leider van de Green dragon clan. Deze is woedend en wil natuurlijk niets liever dan wraak. Als hij hoort dat Ying tot een grote clan behoort zoekt hij ze meteen op. Het komt tot een treffen tussen de twee clans en de vader van Ying raakt vreselijk gewond. Gelukkig weten ze hem net in veiligheid te brengen. De Green dragon clan geeft alleen niet op en blijft hardnekkig volgen. Onderweg beroven ze de ene clan na de andere en laten niemand meer in leven. De enige die ze succesvol weerstand weet te bieden is Yang (Lo Lieh). Hij is zelfs opgewassen tegen de werpmessen van de leider van de Green dragon clan. Het echte gevecht tussen de twee blijft alleen uit. De wraakactie op de Green dragon clan heeft namelijk voorrang. De hele regio wordt uitgekamd maar zonder succes. Ondertussen weet Ying zich samen met haar vader en een aantal mannen te verschuilen in een herberg. Hier moet haar vader een hele dag rust houden om het genomen medicijn goed te laten werken. Langzaam maar zeker raken ze steeds meer ingesloten door de Green dragon clan. Uiteindelijk komt het zelfs tot een gevecht. Gelukkig biedt Yang de helpende hand. Ying is alleen niet zo gecharmeerd van deze actie. Ze vind Yang maar een vreemde en zelf ingenomen man. Bovendien had ze haar aanvallers zelf wel kunnen verslaan. Even lijkt het gevaar geweken. De aanvallers die ze net verslagen hadden waren verkenners. Niemand van hen had weten te ontkomen om verslag te doen. Het duurt alleen niet lang voordat de Green dragon clan hun schuilplaats ontdekt. Tegen deze overmacht kunnen ze maar weinig doen. Het enige wat misschien nog een uitkomst zou kunnen bieden is de hulp van Yang. Alleen dit is niet echt iets waar Ying mee kan leven.

Na flink wat bijrollen te hebben gespeelt diende met ‘Flying daggers’ de mogelijkheid voor een hoofdrol zich aan bij Lo Lieh. Een kans die hij natuurlijk met beide handen aangreep. Cheng Pei Pei zou de andere hoofdrol gaan spelen. Al eerder lieten ze in ‘Golden swallow’ samen zien dat ze iets bijzonders konden creëren op het scherm. Een wijze keuze dus van regisseur Chang Cheh om het tweetal wederom naast elkaar te zetten. De film begint in zwart/wit. Altijd handig om te weten dat dit niet aan je apparatuur ligt. Als de intro en de titel muziek geweest is schakelen we over naar kleur. Een vreemde en onverklaarbare actie van regisseur Chang Cheh. Misschien was het om het duistere van de geschetste situatie weer te geven. Of om te benadrukken dat hiermee alle ellende begon. Maar echt duidelijk wordt dit niet. Typerend voor zijn films is dat het bloed rijkelijk vloed en het aantal slachtoffers zich rap opstapelen. Maar verder is het een Wu xia film die aardig afwijkt van de rest. Geen ingewikkeld plot vol met bochten en zijsporen maar een duidelijk en rechtlijnig verhaal. De kracht van de film wordt geput uit de personages en hun onverklaarbare manieren. Vooral het personage van Lo Lieh blinkt hierin uit. Hij zegt vrij weinig, kijkt bijna niemand aan en helpt beide kanten als hij de kans krijgt. Niet echt het gedrag wat je van een held zou verwachten. De twijfel die hierdoor ontstaat is dus ook de kracht van de film. Natuurlijk is het ook de heldhaftige wilskracht van de personages die de film typeren. Dit is iets wat in het standaard pakket van een Chang Cheh film thuis hoort. Mannen die dodelijk gewond, op hun laatste kracht toch nog hun doel bereiken ontbreken dus ook niet. Dit wordt natuurlijk flink gedramatiseerd voor maximaal effect. Het mag toegegeven worden dat dit natuurlijk werkt. Het verhaal heeft dus ook een sterke aantrekkingskracht. Het weet de kijker goed te boeien en nieuwsgierig te maken naar de afloop van het verhaal. Heel erg voorspelbaar is het dus ook niet. Regelmatig wordt er dus ook net even een ander pad bewandeld dan verwacht. Het enige jammere is dat er niet een duidelijke held is om je mee te identificeren. Het personage van Lo Lieh is hier gewoon te vreemd en te oppervlakkig voor. Zijn geschiedenis wordt hiervoor net even te laat in de film bekend gemaakt. Maar het was hierbij kiezen uit twee kwaden. Want was dit eerder gedaan was het mysterie rond zijn personage ook minder waard geweest. Wat Cheng Pei Pei betreft had haar rol best groter gemogen. Ook voor haar personage komt de achtergrond te laat. Dit neemt niet weg dat het verhaal toch weet te boeien. Yeung Chi Hing neemt de rol van de slechte clan leider op zich. Natuurlijk ontbreekt hierbij het maniakale gelach niet. Zijn gedrag is duivels en hij weet dit overtuigend neer te zetten. Een ander opvallend iets is dat de film deels opgenomen is op locatie in Japan. Dit heeft aardig wat mooie beelden tot gevolg. Alleen op de een of andere manier is de Japanse sfeer er niet in terug te vinden. Er ligt niet echt de nadruk op en in combinatie met de bekende binnensets doet het toch allemaal erg Chinees aan. Aangezien het een jaren zestig film is zijn deze minder protserig dan ze later werden. Het valt dus ook een stuk minder op dat het binnen is. De kleding en wapens zijn goed verzorgd en door de vele aanwezigheid van figuranten komt alles lekker compleet over. Zoals te verwachten zijn de gevechten niet super interessant. Het is het normale wapen gekletter zonder erg veel spannende bewegingen. Maar in elke gevecht is een klein verhaaltje terug te vinden wat het toch weer boeiend maakt. Ondanks het gebrek aan echte helden of personage waar om je mee te identificeren is ‘Flying daggers’ een erg boeiende film. Geen topper maar wel leuk genoeg om een keer gezien te hebben.

Copyright kungfufilms.nl (2005)