Al tijden houdt de regering het eiland van Han (Shek Kien) in de gaten. Ze weten precies met wat voor duistere zaken hij zich daar bezig houdt, maar bewijzen kunnen ze het niet. Het eiland is dus ook als een fort en Han laat niet zomaar iemand toe. Eens in de drie jaar gooit hij echter zijn poorten open voor een groots martial arts toernooi. Vanuit de hele wereld stromen de geïnteresseerde toe. Interpol wil van deze gelegenheid gebruik maken om iemand het eiland te laten onderzoeken. Aangezien Han een vreselijke hekel aan vuurwapens heeft moet het iemand zijn die zich zonder wapens goed kan redden. De keuze valt dan dus ook op Lee (Bruce Lee), een man die zijn hele leven aan de martial arts gewijd heeft. Han was tevens een student van dezelfde leraar als Lee en het feit dat hij het slechte pad koos beschaamt zijn naam. Met dit in zijn achterhoofd wordt de keuze om akkoord te gaan met de missie een stuk makkelijker. Als hij later met zijn vader bespreekt wat hij gaat doen hoort hij iets wat hem helemaal overtuigd om te gaan. O’hara (Bob Wall), de bodyguard van Han was drie jaar geleden en van de verantwoordelijke van de dood van Lee’s zus. Dit was een verhaal wat hij nooit eerder gehoord had en dat was maar goed ook. Na een bezoek gebracht te hebben aan het graf van zijn moeder en zus begeeft Lee zich naar de haven. Hier gaat hij aan boord van een jonk die hem naar het eiland van Han zal brengen. Hij merkt al snel dat het om een bijzonder gemengd gezelschap gaat. Stuk voor stuk neemt hij de andere deelnemers in zich op. Roper (John Saxon) en Williams (Jim Kelly) zijn twee Amerikanen die hem onmiddellijk opvallen. Alleen zolang hij hun ware gedachten niet weet kan hij ze ook niet benaderen voor hulp. Lee staat helemaal alleen voor de zware klus van het ontmaskeren van Han, de afgevallene van Shaolin.

Ik zou het liefste ‘Enter the dragon’ helemaal de hemel in prijzen maar de eerlijkheid gebied me om toch objectief naar de film te kijken. Er zijn namelijk nogal wat zaken in de film die rammelen. Om te beginnen het oppervlakkige verhaal. De opzet is simpel en eigenlijk standaard voor een kung fu film. Door de toevoeging van kleine verhaaltje wordt er geprobeerd dit enigszins te verbloemen. Zo krijgen we eerst de achtergrond van het personage van Bruce Lee te zien. Een schitterend gevecht tussen hem en Sammo Hung wordt afgewisseld door Chinese filosofie en kung fu training. Vervolgens gaan we door met de introductie van John Saxon en Jim Kelly. Beide typische jaren zeventig personages. De een is een gladde zakenman die op de rand van de financiële afgrond balanceert. En de andere een soul neger die opgroeide in de getto’s van Amerika. Een ding hebben ze allemaal gemeen en dat is hun liefde voor de vechtsport. Eigenlijk zijn dit allemaal een soort losse verhaaltjes in het grote verhaal. Opvallend is dat Bruce Lee maar heel weinig dialoog heeft. Alles wat hij doet is bijna non verbaal. In het begin van de film heeft hij nog aardig wat tekst maar hoe verder we komen hoe minder het wordt. Maar door zijn charismatische uitstraling is dit niet iets wat echt storend is. Dit creëert alleen wel een gevoel alsof hij niet echt de hoofdrolspeler is. Wat dat betreft zou John Saxon hier eerder voor in aanmerking komen. Zijn acteerwerk wordt duidelijk beter uitgelicht en hierdoor komt zijn personage ook extra naar voren. Maar levert daarentegen verreweg de minste prestatie als het op zijn gevechten aankomt. Jim Kelly doet dit weer een stuk beter. Hij ziet er een stuk meer getraind uit maar logischerwijs krijgt hij het niet voor elkaar om uit de schaduw van Bruce Lee te treden. Echt continuïteit is er ook niet terug te vinden in het verhaal. Het lijkt er op alsof alles netjes in stukken verdeeld is. Hier een stukje vrouwelijk bloot, hier een psychedelische scène en daar een gevecht. Maar dit zegt meer over Robert Clouse. Er kan namelijk ook niet echt gezegd worden dat hij een super regisseur is. Hij was ook verantwoordelijk voor Jackie Chan’s ‘Big brawl’ en hierin maakt hij de zelfde soort foutjes. Gelukkig mocht Bruce Lee in ‘Enter the dragon’ zelfde gevechten choreograferen. En dit samen met het charisma van Bruce Lee is natuurlijk ook het gene waar het grote succes van de film aan te wijten is. Het realisme is erg hoog en alle gebruikte technieken snel en effectief. Voeg hier ook eens zijn perfect afgetrainde lichaam aan toe en op deze manier komt het erg geloofwaardig over. Dat hij in zijn eentje een grote groep aanvallers weet te verslaan vormt dus ook geen probleem. Voor de echte kung fu film liefhebber heeft ‘Enter the dragon’ ook nog een toegevoegde waarde. Tussen de vele extra’s bevinden zich een grote aantal jonge sterren. Mannen die het toen nog niet gemaakt hadden maar dit later wel zouden gaan doen. Als je goed oplet zie je namelijk Yuen Biao, Yuen Wah, Jackie Chan, Wilson Tong en nog vele, vele andere in een flits voorbij komen. Voor Hongkong begrippen had de film een behoorlijk groot budget. Heel veel figuranten en alles is prachtig aangekleed. Dit zie je vooral terug op het welkoms feest wat Han geeft. Mooi compleet en er worden een heleboel facetten van de Chinese cultuur getoond. Wat bijzonder opvallend is zijn de kamers waarin de hoofdrolspelers overnachten. Bruce Lee heeft bijvoorbeeld een hele sobere kamer. Dit terwijl Jim Kelly lekker druk behang heeft met posters van Jimmy Hendriks en andere typische jaren zeventig dingen. De kamer die voor John Saxon is ook precies naar zijn smaak ingericht. Het lijkt me een beetje vergezocht dat Han al deze moeite heeft gedaan voor het ontvangen van zijn gasten. Zo als ik al zei; veel zaken die niet perfect zijn. Toch is ‘Enter the dragon’ een film die je moet zien en nooit zal vervelen. Dit komt simpel weg door de aanwezigheid van Bruce Lee en zijn enorme uitstraling. Bekijk de blik in zijn ogen maar eens goed en probeer dan maar eens te ontdekken wat er allemaal in zijn hoofd zou moeten omgaan. De man is simpel weg ondoorgrondbaar en dat is dus ook het gene wat er voor zorgt dat hij zo’n legende is geworden. Als kung fu film liefhebber ben je het jezelf verschuldigd om ter minste een keer ‘Enter the dragon’ gezien te hebben en die andere keren volgen dan waarschijnlijk gewoon vanzelf.

Copyright kungfufilms.nl (2005)