Toen Li Qing (Miriam Yeung) op twintigjarige leeftijd trouwde met Li Si-Je (Tony Leung Ka Fei) was ze zielsgelukkig. Haar man was tien jaar ouder maar dit zag ze totaal niet als probleem. Maar de jaren verstreken en samen met haar jeugdige uiterlijk verdween ook de aandacht van haar man. Naast zijn drukke zakelijk leven houdt hij er diverse minnaressen op na. Zijn vrouw koopt hij telkens af met cheques. Natuurlijk is geld belangrijk voor haar. Maar een beetje interesse van haar man zou haar veel meer waard zijn. Omdat ze weet dat haar man op jonge vrouwen valt gaat ze opzoek naar een manier om een jonger uiterlijk te krijgen. Tijdens deze zoektocht komt ze in contact met Mei (Bai Ling). Een vrouw die oogt als begin dertig. Het bijzondere is dat ze praat over haar jeugd alsof dit minstens zestig jaar geleden is. Mei vertelt Li Si-Je dat ze haar kan helpen. Het enige wat ze moet doen is regelmatig dumplings eten met een geheim ingrediënt. Niet veel later bezoekt ze het huis van Mei. Dit bevind zich ergens in een buitenwijk van Hongkong. Mei is net terug uit China waar ze de belangrijkste bestanddelen voor de maaltijd gehaald heeft. Enthousiast begint ze met de voorbereiding. Ondertussen zit Li Si-Je wat onwennig af te wachten. Als Mei uiteindelijk klaar is zet ze de dampende kom voor haar de neus van Li Si-Je. Onwennig maar vastberaden begint deze te eten. Resultaat merkt ze alleen niet direct. Volgens Mei is dit echter een kwestie van tijd. Alleen lang wachten is niet iets wat Li Si-Je wil doen. Ze wil zo snel mogelijk haar man terug en hiervoor moet Mei opzoek naar ingrediënten van sterkere kwaliteit. Alleen echt makkelijk zijn deze niet te krijgen. Plus dat er nog eens uiterst zorgvuldig te werk gegaan moet worden. Want het zou niet handig zijn als andere mensen ontdekken waar ze mee bezig is.

Al sinds er mensen bestaan is men op zoek naar de bron van het eeuwige leven. Er werd gezocht naar elixers, magische oefeningen en nog veel meer. Vandaag de dag lijkt er in het westen een manier gevonden te zijn. Althans, met plastische chirurgie kan in ieder geval een ouder iemand veel jonger lijken. Maar in Azië wordt daar door sommige mensen anders over gedacht. Voor een jonger uiterlijk moet je bij de inwendige mens beginnen. Je bent wat je eet zullen we maar zeggen.

In eerste instantie lijkt 'Dumplings' in het horror genre thuis te horen. Alleen eng is de film niet te noemen. Het is eerder een verontrustend document over hoe ver mensen willen gaan voor hun schoonheidsideaal. Hierbij wordt erg op het psychische vlak gespeeld. Op koelbloedig wijze wordt er getoond hoe mensen dingen eten die een normaal mens niet eens zou aanraken. De film wordt alleen geen moment ranzig en blijft continue een bepaalde klasse houden. Het geheim van het verhaal wordt alleen al wel vrij vroeg prijs gegeven. Maar ondanks dit houdt regisseur Fruit Chan de spanning goed vast. Dit wordt gedaan door het getoonde niet meteen duidelijk uit te leggen. Hiervoor wordt rustig de tijd genomen. De film doet dus ook een beetje denken aan een documentaire van het Discovery channel. Een uur lang wordt je opgezweept met allerlei informatie. Maar aan het einde laten ze je gewoon zitten zonder een uitleg of verklaring. Er worden alleen in dit geval wel wat hints gegeven. We kunnen dus ook zeker zeggen dat het verhaal erg sterk in elkaar zit. De opbouw is prima en mysterieus en heeft een erg duistere sfeer. De honger naar de afloop wordt dus ook steeds sterker.

Een apart verhaal als dit vraagt natuurlijk ook om een bijzondere visuele weergave. De eerste vergelijking die naar boven komt bij het zien van de beelden is regisseur Wong Kar Wai. Niet geheel vreemd want Christopher Doyle die jaren zijn cameraman was werkte ook aan deze film. Ook op deze film drukt hij heel duidelijk zijn stempel. De manier waarop de camera door het verhaal beweegt en emoties uitlicht is dus ook subliem. Vooral de momenten waarop tijdens het eten van de verjongings dumplings op de mond in gezoomd wordt wekt koude rillingen op. Wat ook erg opvalt aan de stijl van de film is dat Hongkong niet zo hectisch is als normaal. De wijk waar alles zich hoofdzakelijk afspeelt lijkt echt het uiterste randje van de stad te zijn. Heel veel deprimerend en kleurloos beton wat opgevuld wordt door emotieloze mensen. De woning van tante Mei lijkt een bij elkaar geraapt zooitje. Maar als je goed gaat kijken blijkt alles zorgvuldig bij elkaar gezocht en op de juiste plek geplaatst. Er is dus ook veel aandacht aan details besteed. En deze details komen ook weer terug in de drie of vier erotische scènes die de film rijk is. Hier komt geen blote borst aan te pas en toch komt het heel sexy over allemaal. Wat alleen wel gezegd mag worden is dat ze net even iets te lang door gaan.

Als we het hebben over de seksuele kracht van deze film dan komen we onmiddellijk bij Bai Ling uit. In Amerika heeft ze al aardig wat rollen op haar naam staan. Voor Hongkong was dit haar eerste rol. En wat voor een. Ze straal enorm vele kracht uit en houdt het mysterie rond haar personage goed vast. De kleding die voor haar gekozen is zijn aan de ene kant uitdagend en aan de andere kant weer heel truttig. Maar een ding is continue aanwezig en dat is haar decolleté. Waar we ook maar de kans krijgen is de camera op haar boezem gericht. Miriam Yeung speelt ook absoluut de sterren van de hemel. En dit is extra bijzonder omdat dit de eerste keer is dat ze niet in een romantische drama speelt. Hoofdzakelijk vindt bijna alles tussen deze twee actrices plaats in de film. Tony Leung Ka Fai heeft een kleine maar indrukwekkende rol om dit tweetal te versterken. Andere essentiële rollen worden gespeeld door Miki Yeung en Moong Siu Foon. Zij zetten een moeder en dochter neer die de hulp van Tante Mei nodig hebben.

Copyright kungfufilms.nl (2006)