Tang Ren Jie (Ti Lung) is een jonge maar veel belovende vechter. Alles gaat hem voor de wind en hierdoor is hij redelijk arrogant. Gelukkig zit zijn hart wel op de juiste plek en is hij erg trouw aan zijn ouderen. Zijn broer introduceerde hem een tijd geleden bij de bende van Shen Tian Hung (Yuen Chi Hing). Hier werd hij al snel opgemerkt door de grote baas zelf. Deze was zo weg van hem dat hij hem als een pleegzoon onder zijn hoede nam. Maar voor Shen Tian Hung beginnen de jaren te tellen en wordt het tijd om zich in alle rust terug te trekken. Momenteel is het daar alleen nog niet de tijd  voor. Er broeit van alles tussen hun en een rivaliserende bende en dit moet eerst opgelost worden. De andere bende heeft net hun leider verloren. Dit zaakje lijkt niet helemaal te kloppen en het zou zelf een klus van binnen uit kunnen zijn. Maar omdat ze nu verzwakt zijn besluit Shen Tian Hung het ijzer te smeden als het heet is. Versterkt door een beroemde jonge vechter genaamd 'the rambler' (David Chiang) maken ze zich klaar voor de strijd. Met verborgen wapens trekt de gehele club naar het gebouw van de andere bende. Hier barst het geweld gruwelijk los. Zowel Tang Ren Jie als 'the rambler' staan aardig hun mannetje. Maar ondanks dat ze hier voor het zelfde doel vechten kost het van beide nogal moeite om elkaar te vertrouwen. Het gevecht wordt gewonnen en dit moet natuurlijk gevierd worden. Tijdens dit feest trekt Tang Ren Jie zich terug bij de dochter van de restaurant eigenaar. Al tijden is dit zijn vriendinnetje en hij houdt oprecht van haar. Haar naam is butterfly (Wong Ping). Om zijn liefde te bewijzen heeft Tang Ren Jie eerder die dag een heuse vlinder op zijn borst laten tatoeëren. Hier door is Butterfly natuurlijk uitermate gecharmeerd. Helaas voor haar duurt de roes niet erg lang. Tang Ren Jie wordt naar binnen geroepen. Als hij nog maar net binnen is volgt er een verrassingsaanval. Dit maal weten ze maar net te winnen. Als ze hun doden beginnen te tellen merken ze dat Shen Tian Hung nergens te vinden is. Onder een aantal lijken vinden ze hem uiteindelijk. Hij is dood en dit brengt bij iedereen een enorme schok teweeg. Vooral Tang Ren Jie is compleet ontdaan. Maar tijd om te rouwen is er nu even niet. De situatie moet opgelost worden. Er moet besloten worden wie hiervoor de schuld op zich zal nemen. De beslissing valt nogal zwaar en dan biedt Tang Ren Jie zich aan als zondebok. Dit lijkt een goed idee en er wordt besloten dat hij maar moet vluchten tot alles overgewaaid is. Eenzaam en alleen vertrekt hij naar het zuiden. Het gaat hem redelijk goed af. Tot er na ongeveer een jaar geen geld meer toegezonden wordt Als hij dan ook nog aangevallen wordt door vijf mannen besluit hij maar eens polshoogte te gaan nemen. De ontdekking die hij doet is vreselijk. Er is van alles gebeurd in zijn afwezigheid en niemand lijkt nog te vertrouwen.

'The duel' werd gemaakt in het zelfde jaar als de klassieker 'New one armed swordsman'. Tevens is het praktische dezelfde combinatie van acteurs en regisseur die deze film maakte. Maar een vergelijking met de eerder gemaakte film 'Vengeance' zou beter op zijn plaats zijn. De stijl en sfeer van deze twee films zijn namelijk bijna hetzelfde. Ook hier was het dezelfde combinatie van mensen die voor een heuse klassieker zorgde. Ondertussen was het bewijs geleverd dat Ti Lung en David Chiang een heus sterren duo genoemd mocht worden. Alles wat ze samen maakte stond garant voor succes. En 'The duel' is ook absoluut geen uitzondering. Ti Lung speelt hier de belangrijkste rol. Opvallend is dat hij hier nog uitermate gespierd is. Dit samen met zijn babyface is maar een vreemde combinatie. Naarmate de jaren vorderde verdwenen gelukkig zijn kinderlijke trekjes. Helaas ging dit wel ten koste van zijn spieren. Toch mag het gezegd worden dat steeds beter ging spelen naarmate hij ouder werd. Het één moest plaats maken voor het andere en op zich is dit een mooie ruil. Niet echt top acteerwerk van Ti Lung dus in deze film. Maar gelukkig zijn het gevestigde namen als Ku Feng, Yueng Chi Hing en David Chiang die de boel goed overeind houden. Het verhaal gaat dus ook net een stapje verder dan de normale wraak film. Er zijn wat extra lagen toegevoegd. Zo wordt er meer drama en romantiek getoond en zijn er wat mysteries verstopt. Zoals je mag verwachten van Chang Cheh zijn de drama scènes erg pakkend. De emoties spatten van het scherm af. Er mag alleen weg gezegd worden dat de vordering van het geheel wat aan de trage kant is. Dit komt hoofdzakelijk door de enorme hoeveelheid vechtscènes die de film rijk is. Zodra er zich ook maar de mogelijkheid voordoet word er gevochten. In het begin van de film zijn dit grote groepen tegen elkaar. Later veranderd dit in één tegen een overmacht. Het meeste word er gevochten met messen. In het begin neemt het personage van Ti Lung, tijdens een groot gevecht even heel rustig de tijd om iets uit te leggen. Hij richt zich tot een onervaren mede bendelid om te vertellen dat deze beter niet in de buik kan steken. De nek of keel is veel verstandiger. Dit maakt de overlevingskans van het slachtoffer een stuk kleiner. En hierdoor win je dus ook veel sneller. Dit maakt de film extreem bloederig. De een na de ander valt rood van het bekende Shaw Brothers bloed op de grond. En tijdens de rake klappen kan het bloed ook nog eens op heel aparte manier rond kan spuiten. De choreografie is van het bekende hak en beuk werk wat hoort bij die tijd. Er is maar weinig acrobatiek te zien en alles is dus ook recht voor zijn raap. Tegen het einde maken de messen even plaats voor dikke bamboe stokken. Dit is een heerlijke afwisseling voor de iets monotone mesgevechten. Maar het is de heldhaftigheid die de film zo aantrekkelijk maakt. Tevens is er een bepaalde spanning tussen David Chiang en Ti Lung. Dit komt pas aan het einde tot uitbarsting. En dit is ook de reden waarom de film de naam 'The duel' draagt. De sets zijn wat aan de klinische kant. Natuurlijk typerend voor een Shaw brothers film uit die tijd. Er is zelfs de moeite genomen om een heel stuk spoorrails aan te leggen in de studio. Maar het is vooral de enorme regenbui aan het einde die het geheel afmaakt. Aan de andere kant wordt er natuurlijk ook gebruik gemaakt van beelden buiten de studio's. Zo verplaatsen we ons even per trein en bewandelen we de straten van het buiten-complex. Deze zijn alleen met gemak op een hand te tellen. 'The Duel' doet precies wat je mag verwachten van een Chang Cheh film uit 1971. Het is dus ook een klassieker die absoluut gezien mag worden. Neem alleen wel ruim de tijd want het is best een lange zit.

Copyright kungfufilms.nl (2005)