Na bij een vechtpartij gewond geraakt te zijn meldt gangster Matsunaga (Toshiro Mifune) zich bij een dokter aan de rand van de stad. Hij weet dat dokter Sanada bekend staat als alcoholist maar dat hij nooit een patiënt zou weigeren.  Erg veel respect hebben beide heren niet voor elkaar en al kibbelend wordt de wond van Matsunaga verzorgd. Het ernstige hoestje wat de gangster heeft blijft bij de dokter niet onopgemerkt, maar wannee hij aanbiedt er naar te kijken wordt hij afgewezen. Matsunga beweert geen dokters nodig te hebben want hij is zelf wel sterk genoeg. Bijna vechtend gaan beide partijen uit elkaar, maar een dag later zit het dokter Sanada toch niet lekker. Hij is bang dat zijn patiënt leidt aan tuberculose en dat als hij niet gauw rust neemt het snel met hem gedaan zal zijn. Na een klein onderzoek weet hij Matsunga niet alleen te vinden, maar ook te ontdekken dat hij enorm veel respect van de bevolking geniet. Na een gesprek komen ze er wederom achter dat hun trots te groot is en dat geen van twee iets van elkaar wil accepteren. Onverricht ter zake gaan ze wederom uit elkaar. Niet veel later komt Okada (Reizaburo Yamamoto), een oude gangster en voormalig leider van Matsunaga's territorium vrij. Ze zitten bij dezelfde bende, dus voor erg veel problemen zorgt dit in het begin niet. Langzaam maar zeker begint Okada zijn oude gebied terug te claimen. Hij pakt op subtiele wijze de vriendin van Matsunaga af en neemt steeds meer zijn plek in. Doordat de ziekte steeds meer de controle over zijn lichaam overneemt kan de jonge gangster alleen maar toe kijken. Als hij op een avond flink dronken is durft hij het om weer bij dokter Sanada aan te kloppen. De dokter beloofd hem allen te helpen als hij zich compleet aan hem overgeeft. Dit betekend dus geen drank, vrouwen en rare uitspattingen meer.  Matsunaga gaat hier mee akkoord en probeert zich netjes aan de afspraken te houden. Toch wordt dit hem erg moeilijk gemaakt wat jaren geleden nam dokter Sanada de vriendin van Okada in huis. Ze was voor hem gevlucht en nu dat hij terug is weten ze zeker dat hij haar komt zoeken. Zonder het te willen raakt iedereen steeds meer betrokken bij een ingewikkelde strijd tussen een meedogenloze gangster en hun eigen geweten.

De film waar Akira Kurosawa zijn eerste grote succes mee had in Japan. En niet geheel vreemd want de manier waarop dit verhaal over een dokter en een gangster verteld wordt is bijzonder aangrijpend. Zoals je mag verwachten van deze regisseur ligt het tempo niet echt hoog en draait het continue om details. Het kijken naar de film is vaak alsof je naar een stilleven zit te kijken. Zoekend naar details en de diepere betekenis achter de beelden. Bijna altijd kan je er vanuit gaan dat Akira Kurosawa een diepere betekenis heeft met het gene wat hij laat zien. Een dokter die aan de drank is en net buiten de rand van de stad woont. Voor zijn deur bevindt zich een enorme modderpoel. Aan de manier waarop hij woont kan je eigenlijk al voor een groot deel zijn karakter af leiden. Als je beiden dingen van buiten af bekijkt lijkt het niets maar van binnen zit de echte schoonheid. Bij de dokter een goed hart en zijn rommelig en vreemd gelegen huis is een warme plek voor vele. De manier waarop het verhaal zich ontwikkeld is iets wat erg herkenbaar is voor Akira Kurosawa. Tot ongeveer het laatste hoofdstuk lijkt het verhaal nog niet echt een sluitend geheel te maken. De personages waar het om draait hebben natuurlijk alles met elkaar te maken. Stukje bij beetje raken hun levens steeds meer in elkaar verstrengeld tot ze onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Visueel gezien weet de film bijzonder te boeien. Japan zit net in de overgang van traditioneel naar modern. Aan de ene kant zie het oude Japan maar de westerse invloeden hebben de overhand. De stad vertoont ook een grimmige tegenstrijdigheid het is druk, onpersoonlijk en redelijk zielloos. De meeste mensen hebben dus ook hun ziel aan de duivel verkocht en bijna niemand houdt zich bezig met eerlijke praktijken. Het acteren ligt op de grens van overacting. Het ene moment is er niet aan de hand maar soms denken de acteurs volgens mij dat ze op het toneel staan. De getoonde emoties zijn dan net iets te veel aangedikt. Een zang en dans optreden van een Japanse dame rond het midden van de film past precies in dit beeld. De kijker zal wenkbrauwen fronsend naar de overdreven bewegingen en zang van deze dame zitten kijken. Voor die tijd normaal, maar voor nu toch wel redelijk overdreven. Maar het is bijzonder om Toshiro Mifune op deze jonge leeftijd te zien. Het is bijna onvoorstelbaar dat dit scharminkel ooit het formaat zal krijgen wat hij b.v in 'Yojimbo' heeft. Zijn samenspel met Takashi Shimura is voortreffelijk en zoals altijd weet de film je op een hele aparte manier te raken. Misschien niet voor iedereen geschikt, maar door het ontbreken van de kleur en het tempo, zeker de moeite waard voor mensen die van oudere films houden .

Copyright kungfufilms.nl (2004)