Het leven is voor Lung Shia wel relaxed. Zijn vader heeft een kung fu school en er wordt niet echt ontzettend op hem gelet. Als zoon van de meester kijkt iedereen natuurlijk tegen hem op en dit maakt hem eigenlijk behoorlijk arrogant en brutaal. Zijn moeder (Kan Chia Fong) besteed hier eigenlijk niet zoveel aandacht aan. Ze wil dat de jongen het goed heeft en ze houdt meer van hem dan van haar man(Lau Hok Nin). Toch verzorgt ze haar man met veel aandacht. Hij loopt namelijk al achttien jaar met een ongeneselijke verwonding. Als deze wond op een dag weer opspeelt krijgt hij bezoek van Ling Ko Fung (Hwang Jan Lee). Het is een behoorlijke tijd geleden dat deze twee heren elkaar zagen. Het weerzien is ook niet echt van vriendelijke aard. Ling Ko Fung is namelijk gekomen om het leiderschap over de 'Dragon claw' stijl te claimen. Maar als hij ziet in wat voor staat zijn kung fu broer is besluit hij later terug te komen. En dat doet hij ook een behoorlijke tijd later staat hij ineens weer voor de deur. Het duel wordt ingeleid door een ceremonie en de twee vechters gaan elkaar te lijf. Even lijkt het er op dat ze aardig aan elkaar gewaagd zijn. Maar plots gebruikt Lin Ko Fung bewegingen die niet tot de 'Dragon claw' stijl behoren. De vader van Lung Shia zag dit totaal niet aankomen en wordt precies op zijn zwakke plek geraakt. Ling Ko Fung beschouwt het gevecht als gewonnen. Hij pakt het gouden plakkaat wat hem tot leider van de stijl maakt. Iets later komt Lung Shia de school binnenlopen. Als hij zijn gewonde vader ziet zet hij meteen de aanval op Lin Ko Fung in. Natuurlijk maakt hij geen schijn van kans en raakt net zo gewond als zijn vader. Voldaan vertrekt Lin Ko Fung om te vieren wat hij net bereikt heeft. Alleen als hij de volgende dag de plakkaat eens goed bekijkt ontdekt hij dat deze niet echt is. Woedend keert hij terug. Uit respect voor hun overleden leider geeft hij de school een paar dagen om het echt plakkaat te overhandigen. Moeder en zoon zijn uiterst verbaasd dat het plakkaat niet de echte was en vrezen voor hun leven. Ze vluchten naar een afgelegen plek zodat Lung Shia zijn kung fu kan trainen en verbeteren. Zijn moeder traint hem goed maar als hij een oude medicijn verkoper ontmoet gaat hij opeens met sprongen vooruit. En hij zal het nodig hebben want Ling Ko Fung is nog steeds naar hem opzoek.

Met Joseph Kuo als regisseur kan je er eigenlijk wel van uit gaan dat het goed zit. Jaren lang maakte hij spraakmakende en opvallende kung fu films. 'Dragon's claws' is een van zijn laatste films voor hij zich in 1981 helemaal terug trok. De populariteit van het genre werd minder maar voor deze film hoeft hij zich absoluut niet te schamen. Erg origineel is allemaal niet te noemen. Maar laten we heel eerlijk zijn, echt veel gaat dat natuurlijk niet uitmaken. Want deze film heeft precies alle belangrijke elementen in zich. Als eerste natuurlijk een goede boef. Hiervoor is een van de beste kung fu schurken aller tijden, Hwang Jan Lee aangetrokken. Hij combineert zijn geweldige traptechnieken naadloos met de 'Dragon claw'. Zijn uiterlijk is precies zoals we van hem gewend zijn en zijn uitstraling meedogenloos. Buiten de fysieke prestatie voor de gevechten om heeft hij dus niet echt veel moeite hoeven doen voor zijn rol. Maar dit is wel precies zoals we hem graag willen zien. De rol van de held wordt vertolkt door Liu Chia Yong (niet te verwarren met Liu Chia Yung). Deze jongere broer van Liu Chia Liang heeft absoluut het uiterlijk om deze rol tot een succes te maken. Helaas komt hij wel wat te kort als het op vaardigheid aankomt. Het komt dus ook niet echt geloofwaardig over als hij het voor elkaar krijgt om Hwang Jan Lee  te verslaan. Een andere belangrijke rol wordt gespeeld door Kan Chia Fong. Er kan met zekerheid gezegd worden dat zij hier de show steelt. Helaas vecht ze niet super veel maar wat ze laat zien is verbluffend. Volgens mij heb ik het al wel vaker gezegd maar ze is echt de nummer een op het gebied van vrouwelijke vechters. Ze is krachtig, flexibel en beschikt over ruim voldoende technieken. Het enige minpunt wat je kan noemen is het ontbreken van de vrouwelijke vormen. Ze is namelijk nogal potig om het zo maar even uit te drukken. Zij zorgt samen met Liu Chia Yong voor het beste moment van de film. Dit vindt plaats tijdens het avond eten. Als moeder vindt dat de zoon te erg zit te schrokken besluit ze in te grijpen. Er ontstaat een prachtig eetstokjes gevecht met het vlees als inzet. Natuurlijk ontbreekt ook de oude bedelaar / meester niet. Ditmaal is het Wong Biu Chan die deze rol voor zijn rekening mag nemen. Hij ziet er bizar uit en zijn gedrag werkt erg op de lachspieren. Hon Gwok Choi zorgt ook voor een komische noot. Deze magere opdonder is voor de verandering eens niet irritant. Joseph Kuo zorgt dat we van alles precies genoeg krijgen. Geen ellenlange komische scènes, maar een lekkere afwisseling in alles wat er gebeurd. En daar waar het nodig duurt het wel weer wat langer. Hiermee doel ik natuurlijk op de gevechten. We krijgen ook hier voldoende variatie en trainingscènes doen hier nog eens een schepje boven op. Liu Chia Yong is zoals eerder genoemd niet iemand met extreme fysieke talenten. Dit heeft natuurlijk ook zijn weerslag op de trainingen. Geen verbluffende krachtoeren maar gewoon veel droge kung fu vormen. Ondanks dat het verhaal zich van behoorlijk wat clichés bedient heeft het toch een opvallende invalshoek. Vooral in het begin wordt de kijker even op het verkeerde been gezet. Hier ontstaat wat twijfel over wie nu de werkelijke schurk van het verhaal gaat worden. Alle personages zijn ook goed uitgediept en leuk om naar te kijken. Het is dus niet erg origineel allemaal maar wel perfect uitgevoerd. En laten we eerlijk wezen. Een kung fu film hoeft helemaal niet origineel te zijn. Als de gevechten maar adrenaline opwekken en de wraak zoet is. Want wat anders kunnen we er verder nog bij willen.

Copyright kungfufilms.nl (2005)