|
Na veel moeite heeft de Hongkong
politie Panther Duen in de cel zitten. Maar de zaak is hiermee nog niet
rond. Zijn broer Tiger is enorm gehaaid en weet telkens wel een maas in
de wet te vinden om er onderuit te komen. Maar dit keer wil de politie
het hoofdstuk voor eens en altijd afsluiten. Via interpol worden er vijf
agenten met bewijs materiaal ingevlogen. Samen vormen ze een speciale
unit die deze rechtzaak tot een goed einde moeten brengen. Maar onderweg
naar de rechtzaal gaat het mis. Panther wordt met bruut geweld bevrijd
en vele agenten verliezen hierbij het leven. De speciale unit weet nog
net wat weerstand te bieden maar voelen zich behoorlijk in hun hemd
staan. De Hongkong politie heeft niet echt behoefte aan de hulp van het
team. Officieel kunnen ze niet weg gestuurd worden maar er wordt ze wel
verzocht niet in de weg te lopen. Toch kost het ze moeite de zaak te
laten gaan en ze gaan op onderzoek uit. Van de politie krijgen ze een
chauffeur (Sammo Hung) toe gewezen. Deze norse oude agent zit in zijn
laatste vijf dagen voor zijn pensioen. Hij voelt er dus maar weinig voor
om zich echt druk te maken. Voor het team dus meer een blok aan het been
dan echte hulp. Toch vordert hun onderzoek redelijk. Ze komen er achter
dat er een team van hele ervaren mensen aan de redding van Panther
gewerkt hebben. Niet echt in de stijl van hoe ze normaal handelen. Ze
ontdekken ook nog dat Panthers mensen er de kantjes van aflopen. Niet
echt iets wat je doet als je baas gewoon rondloopt. Het lijkt er dus
steeds meer op dat Panther helemaal niet gered is. Er is meer aan de
hand en voordat het team het door heeft zitten ze midden in een oorlog.
Een oorlog met bijzonder ervaren mensen die een sluitend team vormen.
Allemaal getraind in speciale onderdelen en bereid om erg ver te gaan om
hun doel te bereiken. Het wordt dus ook een zware strijd waarbij er meer
dan een druppel bloed zal vloeien.
Als je de gemiddelde Hongkong film
liefhebber vraagt wat er zo aanspreekt in een Hongkong film zal het
negen van de tien keer om de actie gaan. Opvallend genoeg worden er de
laatste decennia steeds minder echte actie films gemaakt. De verhalen
zijn nog wel vergelijkbaar maar de schiet en gevechtsscènes worden vaak
tot minimale tijdsduur beperkt. Nu lijkt hier in het laatste deel van
2005 verandering in te komen. De actie in ‘Dragon squad’ heeft niet de
echt ouderwets stijl. Ik denk dat we dat ook niet meer moeten verwachten
in deze tijd. Dit simpel weg omdat Peking opera training al jaren niet
meer gegeven wordt. We hebben nu gewoon meer te maken met acteurs dan
acrobaten of echte vechters. Maar met dit gegeven in het achterhoofd
pakt ‘Dragon squad’ enorm goed uit. Er zitten zelfs wat pijnlijke stunts
in verborgen. Het verhaal is niet veel meer dan twee vergelijkbare
groepen die het tegen elkaar opnemen. Beide aan een andere kant van de
wet maar getraind in hetzelfde. Zo hebben we sluipschutters, tactische
mensen en de ouderwetse vuistvechters. Het politie team bestaat uit
bijna alleen maar jonge acteurs. Shawn Yue, Vanness Wu, Xia Yu, Eva
Huang en Lawrence Chou krijgen allemaal even veel camera tijd. Niemand
heeft dus echt de leiding over de groep. Er is dus ook niet echt iemand
die er echt ontzettend uit springt. Dit is meer het geval aan de kant
van de gangsters. Acteurs als de Engels sprekende Michael Biehn en de
Koreaanse Huh Joon Ho zijn veel verpletterende in hun rol. Hun ervaring
is duidelijk terug zien in hun uitstraling. En dat is natuurlijk erg
belangrijk voor iemand die de rol van de schurk speelt. Het enige wat
wel mist in het verhaal is de echt goede reden om ze te haten. Ze
trekken aan het begin flink van leer en maken onnodig veel slachtoffers.
Hier word de nadruk alleen niet opgelegd. Naarmate de film vordert
verdwijnt dit ook een beetje. Het wordt dan ook meer een soort kat en
muis spel. Voor de liefhebbers van vrouwelijk schoon heeft Maggie Q een
opvallende rol. Ze is wat moeilijk te herkennen omdat ze continue door
het vizier van een geweer staart. Maar ze is onverschrokken in haar
handelen en compleet harteloos. Als ze trouwens meer als twee zinnen
zegt in de film is dit veel. Maar de meeste indruk maakt Sammo Hung.
Voor vele is hij de ‘Big brother’ van de film industrie. En deze titel
mag hij nu ook met recht dragen. Zijn omvang heeft werkelijk de top
bereikt. Er kan dus nu echt gezegd worden dat hij dik is. Toch beweegt
hij nog best soepel en heeft hij een mooi gevecht tegen Huh Joon Ho aan
het einde. De twee bestrijden elkaar met kapmessen en zo´n beetje alles
wat er verder voor handen is. Dit alles zit qua choreografie goed in
elkaar. Niet geheel vreemd want het was Chin Kar Lok was hier
verantwoordelijk voor. Het is alleen een beetje jammer dat door de
cameravoering niet alles even goed overkomt. Dit is nu eenmaal de stijl
die in de gehele film te zien is. Daniel Lee creëert een lekkere
duistere sfeer vol overpeinzingen en persoonlijk leed. De camera doet
leuke dingen en de muziek vult dit heerlijk aan en werkt erg opzwepend.
We kunnen ´Dragon squad´ dus het beste omschrijven als de oude stijl in
een nieuw jasje. Er zijn zelf mensen die even een peukje roken op hun
sterfbed of tijdens het hardlopen. Verder ouderwetse en grove over de
top actie gecombineerd met stoere maar toch kwetsbare personages. Maar als het
uitkomt kunnen ze opeens meer hebben dan denkbaar is. Kortom een
heerlijk actie film die je op het puntje van je stoel zal krijgen en je
terug zal doen denken aan het begin van de jaren negentig. Er is alleen
een vraag die iedereen bezig zal houden hoe is Steven Seagal ooit bij de
productie van deze film betrokken geraakt.
Copyright
kungfufilms.nl (2006) |
