Ho Chi ( Wong Yu) is niet echt iemand die
het leven erg serieus neemt. Hij lummelt wat rond, hangt de playboy uit
en als hij geld nodig heeft berooft hij mensen. Toch is hij een goed
mens met het hart op de juiste plaats. Als hij op een avond met zijn
buit in een bordeel zit is er een onbekende (Liu Chia Hui) die steeds de
meisjes bij hem weg haalt. Dit irriteert hem mateloos en door het weggeven van geld probeert hij ze bij zich te houden. Telkens als hij ze
weer terug heeft weet de vreemdeling ze weer terug te halen. Dit flauwe
spelletje eindigt uiteindelijk in een ruzie. De vreemdeling blijft zich
beleefd gedragen maar Ho Chi gaat compleet over de scheef. Uiteindelijk
moet de politie er aan te pas moet komen. De vreemdeling stelt zich voor
aan ze als Wang Chin Chen. En na even met de agenten gesproken te hebben
vergeten ze alles op mysterieuze wijze. Voordat ze vertrekken flikt hij
Ho Chi nog wel even een kunstje. Hij vraagt aan de agenten Ho Chi thuis
te brengen aan gezien hij te dronken is. Het kistje met juwelen bewaart
hij zolang wel voor hem. De agenten stemmen hiermee in en brengen hem
naar huis. Ho Chi kan niet anders doen dan er in meegaan want de politie
zou anders argwaan krijgen. De volgende dag gaat hij opzoek naar Wang
Chin Chen om zijn juwelen terug te halen. Hij krijgt ze niet meteen terug
en uiteindelijk blijkt dat hij ze aan de armen gegeven heeft. Woedend
gaat hij verhaal halen maar Wang Chin Chen maant hem tot kalmte. Helaas
helpt dit niet en met de hulp van een van de dames uit het bordeel weet
hij hem te weren. Uiteindelijk druipt Ho Chi maar af. Hij heeft aan deze
stoeipartij alleen wel een kleine snee aan zijn hoofd over gehouden. Het
lijkt in het begin niet echt iets bijzonders te zijn. Maar als het na
drie dagen en verschillende medicijnen nog steeds niet genezen is wordt
het toch wat vreemd. Dan pas hoort hij dat hij waarschijnlijk vergiftigd
is. Wederom zoekt hij Wang Chin Chen op. Deze zegt hem om de drie dagen
het tegen gif te geven en hem zo te genezen. Als tegen prestatie moet Ho
Chi zijn leerling worden. Dit staat hem niet echt aan wan Wang Chin Chen
is een stoffige kunst liefhebber. Toch gaat hij hiermee akkoord en hij
volgt hem overal. Tijdens een van de bezoeken aan de diverse
kunstliefhebbers uit de buurt ontdekt Ho Chi wat vreemds. Het lijkt er
op dat zijn meester aan het vechten is. Als hij het eens goed gaat
bekijken blijkt het inderdaad waar te zijn. Zijn meester kent wel kung
Fu, en goed ook, hij blijkt zelfs een prins te zijn. Maar waarom zijn
er mensen die hem dood willen hebben?
Met deze nogal opvallende titel zal de film al snel je
aandacht trekken. De letterlijk vertaling van de Chinese titel luidt 'Ho
met het rotte hoofd'. Een rot hoofd is natuurlijk niet fris en daarmee
is de brug naar 'Dirty Ho' natuurlijk al snel gemaakt. Dat Ho
ook nog een andere een betekenis in het Engels heeft zal men wel even
vergeten zijn. Maar ach, dit neemt niet weg dat 'Dirty Ho' een geweldige
film is. Alleen het verhaal mag je eigenlijk gewoon vergeten. Dit stelt
namelijk niet echt veel voor. Vooral in het begin lijkt het nergens over
te gaan. We krijgen wat licht komische situaties te zien waarin Liu Chia
Hui en Wong Yu de hoofdrol spelen. Dit is allemaal erg grappig en
precies in de stijl zoals mag verwachten als de film van de hand van Liu
Chia Liang is. Langzaam maar zeker komt er toch iets wat op een plot
lijkt tussen alle gebeurtenissen door. Het personage van Liu Chia Hui
blijkt een prins te zijn. Uit nieuwsgierigheid is hij stiekem weggeglipt om de
wereld te zien. Een van zijn broers probeert hier dankbaar gebruik van
te maken. Het duurt namelijk niet lang meer voordat hun vader zijn
opvolger bekend zal gaan maken. Hij weet dat zijn broer de grote kanshebber is en zonder hem is zijn kans op de troon een stuk
groter. Alleen moord op klaarlichte dag zal niet zomaar lukken. Het moet
dus allemaal stiekem gebeuren. En dit is waar de film opeens bijzonder
wordt. Er zitten namelijk een groot aantal gevechten in waarin
ze niet mogen laten zien dat er gevochten wordt. Stiekem schoppen onder
tafel is nog maar het begin. Tijdens een vriendelijk gesprek over
wijn proberen Wang Lung Wei en Hsiao Hou het om Liu Chia Hui te
vermoorden. Dit is allemaal geweldig gechoreografeerd en een klasse
apart. Er wordt dus gevochten met speciale wijn bekers, schilderijen,
vazen en noem hem maar op. Verder weet Liu Chia Hui het voor elkaar te
krijgen Hui Ying Hung compleet als marionet te gebruiken. Dit zijn nu
precies die gevechten die kung fu films zo leuk maken. Het eind gevecht
vindt plaats tegen Lo Leih. Hij hanteert, zoals het hoort bij een
generaal, een geweldige hellebaard. Ook dit is een werkelijk prachtig
gevecht. Eigenlijk zitten er alleen maar grote namen in de gevechten.
Want ook Wilson Tong doet nog even mee. Het is natuurlijk bekend dat
Wong Yu meer een acteur is dan een vechter. Maar hij redt zich goed in
zijn bewegingen en zijn arrogante uitstraling doet de rest. Liu Chia Hui
is helemaal voortreffelijk en het feit dat hij eens geen kale monnik
speelt is absoluut een verheldering. Hij komt goed en statig over als
prins. Vooral de trainingen die hij Wong
Yu geeft zijn opvallend. Deze benaderen perfect de basis van het kung fu
zoals het gegeven hoort te worden. Schoppen hoor je namelijk te doen
zonder dat je lichaam je beweging verraadt. Op inventieve wijze wordt deze
wijze les Wong Yue bij gebracht. De sets zijn zoals altijd perfect
verzorgt. Veel details en de gebruikelijke protserigheid die je alleen
maar in films uit deze studio tegen komt. Het enige wat opvalt is een
scène die plaats heeft in een woestijnachtig gebied. Omdat de gehele
film enorm groots en kleurrijk is springt deze grauwheid erg in het oog.
Het komt wat claustrofobie over en past dus ook niet echt bij de rest.
Toch hoort het stuk in het verhaal. 'Dirty Ho' laat zich het beste omschrijven
als een heerlijk old skool kung fu film met lichte humor en prachtige
gevechten. Lui Chia Hui en Wong Yue op hun best! Copyright
kungfufilms.nl (2005) |