|
Als huurmoordenaar is het hebben van een relatie niet een van de
makkelijkste zaken. Jezelf in gevaar brengen is tot daar aan toe maar
een vrouw hierbij betrekken is iets wat echt niet kan. Helaas overkomt
het Park Yi (Jung Woo Sung) dat hij verliefd wordt op het meest
kwetsbare meisje mogelijk. Hye Young (Jun Ji Hyun) is in de twintig en
nog nooit met een jongen uit geweest. Ze is vreselijk verlegen en heeft
maar een passie en dat is schilderen. Park Yi durft haar dus ook niet te
benaderen en bewondert haar van een afstand. Om haar toch enigszins te
laten merken wat hij voor haar voelt stuurt hij haar iedere dag om kwart
over vier bloemen. Dit zijn zelf gekweekte madeliefjes omdat hij weet
dat zij die bloemen altijd graag schildert. Tijden gaat dit zo door.
Park Yi betrekt zelfs een appartement aan het plein waar Hye Young veel
te vinden is. Op deze manier heeft hij het gevoel toch bij haar te zijn.
Hye Young is ondertussen ook enorm bevangen van de mysterieuze man die
haar steeds bloemen stuurt. Ze raakt dus ook enorm in de war als er op
een dag een man tegenover haar staat met een potje met madeliefjes.
Alleen deze man is niet de stille aanbidder die ze al tijden heeft.
Jeong Woo (Lee Sung Jae) is namelijk een interpol agent die tijdens een
missie toevallig met haar in contact komt. Door zijn werk komt hij
meerdere malen bij haar terug. Stukje bij beetje begint ook hij
gevoelens voor haar te krijgen. Voor Hye Young is het duidelijk, ze
heeft haar droom man gevonden. Maar bij Park Yi is de frustratie door
deze gebeurtenis enorm. Vanuit zijn appartement heeft hij alles kunnen
volgen. Het is nu te laat om zichzelf kenbaar te maken. Ook twijfelt hij
nog steeds of hij haar wel mag benaderen. Hij wil haar immers niet in
gevaar brengen. Jeong Woo durft ondertussen niet meer op te biechten dat
hij niet de man is die haar al tijden bloemen stuurde. Hiermee belanden
ze in een enorm ingewikkelde driehoeks verhouding. Twee mannen, beiden
aan de andere kant van de wet, en een die het meisje voor zich wint door
een misverstand. Dit is natuurlijk vragen om een ingewikkelde situatie
en problemen.
Normaal gesproken probeer ik mijn recensies altijd zo objectief mogelijk
te maken. Hierbij is het niet belangrijk wat ik vind maar wat er
belangrijk is voor de kijker in het algemeen. Maar als een film
opgenomen is in de stad waar ik zelf woon wordt dit toch enigszins
bemoeilijkt. Zelf ben ik meerdere malen aanwezig geweest op de set van 'Daisy'
en heb ik gezien hoe de film gemaakt werd. Tevens zijn er een aantal
bekenden van mij te zien in kleine rollen. Hun aanwezigheid is weliswaar
duidelijker te zien in de aftiteling dan in de film, maar toch.
'Daisy'
is een nogal internationale film te noemen. Een regisseur uit Hongkong,
drie hoofdrolspelers uit Korea en opgenomen in Nederland. Het schijnt
zelfs zo te zijn dat het team wat de pre-productie verzorgde uit
Thailand kwam. Een behoorlijke mengeling van culturen dus en gelukkig
pakt dit redelijk positief uit. Maar dit kan ook haast niet anders met
een regisseur als Andrew Lau die dit allemaal in de juiste banen mocht
leiden. En hij heeft er een behoorlijk visueel spektakel van weten te
maken. Ruimschoots neemt hij de tijd om Nederland op een prachtige en
sfeervolle manier in beeld te brengen. Beelden van Haarlem, Amsterdam en
de Veluwe worden naadloos met elkaar vermengd. Het typische Hollandse
sfeertje is hierbij goed aanwezig. Grachten, molens, kerken, trams, van
Gogh en natuurlijk bloemen spelen een belangrijke rol. Dit alles wordt
ondersteund door een met klassieke muziek doorspekte soundtrack. Dit
geeft het geheel een behoorlijk dromerig sfeertje mee. Traag is het wel
en dit is natuurlijk iets waar je van moet houden. Maar Regisseur Andrew
Lau heeft goed nagedacht over de manier waarop hij de dingen aan ons wil
tonen. Het is knap hoe hij een zelfde gebeurtenis meerdere malen in
beeld weet te brengen. Dit is telkens vanuit het oogpunt van een andere
hoofdrolspeler. Het bijzondere hieraan is dat hij toch een bepaalde
spanning weet vast te houden.
Het verhaal is overgoten met een behoorlijk emotioneel en dramatisch
sausje. Hierdoor is het een behoorlijk zware film geworden. Het lijkt er
dus ook op dat alle acties die de personages ondernemen gedoemd zijn te
mislukken. En als je de film heel kritisch gaat bekijken rammelt het
verhaal aan meerdere kanten. De toevalligheden zijn gewoon te groot en
sommige zaken niet echt goed uitgewerkt. Maar als je goed na gaat denken
over de basis van de film is deze toch leuk bedacht. Twee mannen die
beiden aan de andere kant van de wet staan, een onschuldig meisje en een
gecompliceerde driehoeksverhouding. Dit deel van de film zit prima in
elkaar. Alleen het idee dat de schrijver zich heeft laten inspireren
door een film als 'The killer' van John Woo is iets wat bijna niet uit
te vlakken valt. Het basisgegeven is dus ook bijna hetzelfde alleen
later slaat 'Daisy' haar eigen weg in. Het is dus ook een film die zijn
kracht meer uit zijn basis haalt dan uit het geheel.
De
prestatie die de acteurs neerzetten is vrij dubbel te noemen. Dit
aangezien ze hoofdzakelijk stil spel hebben. Echt goede dialogen zijn
dus behoorlijk schaars. Hierdoor komen goed ogende acteurs een beetje
autistisch over. Ze draaien continue om de hete brei heen. Dit geeft je
sterk de neiging ze een schop onder te kont te geven in de hoop dat ze
dan vertellen wat ze nu echt denken. Maar er is wel overduidelijk een
chemie aanwezig tussen de drie hoofdrolspelers. de combinatie is erg
prettig voor het oog. De aanwezigheid van David Chiang is trouwens een
bijzonder aangename verassing te noemen. Hij blijft een geweldige
uitstraling hebben. Een oude rot in het vak die best wat vaker te zien
zou mogen zijn.
Ondanks dat 'Daisy' toch het beste past in de categorie romantisch drama
is er nog wel wat interessante actie aanwezig. Het gaat hier om een stuk
of vijf schietpartijen. Stuk voor stuk zijn ze goed in elkaar gezet.
Vooral het laatste treffen is van ouderwets niveau. Een man die alleen
een huis vol gangsters bestormt. Het is alleen jammer dat een aantal
schietpartijen wat chaotisch gefilmd zijn. Alles knalt voorbij in
flitsen en hierdoor lijkt het wat rommelig.
Ondanks een groot aantal tegenstrijdigheden ben je het als Aziatische
film liefhebber uit Nederland verplicht 'Daisy' een keer gezien te
hebben. Al is het alleen maar om je eigen land te bekijken door de ogen
van een regisseur uit Hongkong. De typische manier waarop zij een
omgeving weer kunnen geven blijft heerlijk om naar te kijken. De rest
van de film zal dan waarschijnlijk niet tegenvallen als je er eens
rustig de tijd voor neemt.
Copyright
kungfufilms.nl (2006) |
