Eens per jaar hield
Douglas een special martial arts evenement op zijn privé eiland.
Hiervoor nodigde hij alleen de beste vechters uit en het prijzengeld was
enorm. Hij deed dit zuiver voor zijn eigen plezier en de liefde voor het
vechten. Als hij plots komt te overlijden neemt Donovan (Eric Roberts),
zijn beste vriend, het van hem over. Dit is tevens het moment dat er
vreemde dingen gebeuren. De meest opvallende is de verdwijning van
Hayata (Colin Chou) een ninja prins. Hij wordt als dood opgegeven en
iedereen neemt hier genoegen mee. Iedereen behalve zijn zus Kasumi (Devon
Aoki). Ze gelooft pas dat hij dood is als ze zijn lichaam heeft gezien.
Voor haar is het dus ook tijd om op onderzoek te gaan. Gelukkig trekt ze
al snel de aandacht van de organisatie en wordt ook zij uitgenodigd voor
het DOA toernooi. Door in te gaan op de invitatie haalt ze wel het juk
van haar clan op haar hals. Vanaf haar vertrek wordt ze namelijk gezien
als vluchteling en dus een vijand. Maar Kasumi is niet de enige die aan
het toernooi mee gaat doen. Samen met een vliegtuig vol vechters begeeft
ze zich naar het eiland. Iedere vechter heeft zijn eigen reden om mee te
doen. Zo gaat het meester dief Christie Allen (Holy Valance) zuiver om
het prijzengeld. Professioneel worstelaar Tina Armstrong (Jaime Pressly)
doet mee om te bewijzen dat ze zich ook kan redden in een echt gevecht.
Helena Douglas (Sarah Carter) de dochter van de grondlegger van DOA zal
dit jaar ook voor het eerst mee doen. Ondanks de uiteenlopende redenen
hebben deze dames allemaal een ding gemeen. Ze zijn supervrouwelijk en
bloedmooi. Maar het zijn niet alleen vrouwen die zich op het eiland
gewaagd hebben. De heren zijn ook vertegenwoordigd. Voordat iedereen het
weet zijn ze verwikkeld in een strijd die meer inzet heeft dan ze in
eerste instantie verwachten.
De meeste game liefhebbers zullen wel
bekend zijn met het 'DOA: dead or alive' spel. Een 'beat em up' waarbij
de vrouwen beter vertegenwoordigd zijn dan de mannen. De kleding van de
dames schaars en de vormen rond en beweeglijk. Een prima concept om een
film van te maken waarbij de gemiddelde man zijn nieuwsgierigheid niet
kan bedwingen.
Het idee dat dit een film zal zijn van
topniveau is iets dat we het beste meteen maar kunnen laten varen. Het
idee is goedkoop en draait eigenlijk maar om twee dingen, mooie vrouwen
en martial arts. Hier hoef je geen gecompliceerd script tegen aan te
gooien want het is iets dat toch wel zal verkopen. De makers zijn dus
ook minimalistisch te werk gegaan en wat we aan verhaal voorgeschoteld
krijgen is te ridicuul voor tekst. Een rijke man die een martial arts
toernooi houdt op een privé eiland is natuurlijk niets nieuws. Eigenlijk
is het script ook niet meer dan dat. Als je het goed wil doen ben je
aardig wat tijd kwijt aan de introductie van de helden. Het lijkt me dus
ook overduidelijk dat 'DOA: dead or alove' het script bijna regelrecht
gekopieerd heeft van 'Enter the dragon'. Het grote verschil zit hem in
de personages en het feit dat het hier niet om drugs draait maar een
hi-teck snufje. Het ironische is alleen dat doel waar Donovan op uit is,
werkelijk kant noch wal slaat. Het is namelijk niet echt iets waar de
leiders van de wereld naar op zoek zullen zijn.
Het samenstellen van de cast is iets
waar duidelijk meer tijd aan besteed is. De dames zijn stuk voor stuk
erg aantrekkelijk en komen goed over in hun rol. Het enige wat hierop
aan te merken is, is dat we iets te kampen hebben met een overdaad aan
blond. Hier valt natuurlijk aan te wennen dus dat probleem is ook zo van
de baan. Devon Aoki presteert het minst van allemaal. In haar gevechten
komt ze redelijk uit de verf maar de krachtige uitstraling mist ze. Wat
uitstraling betreft steelt Jaime Pressly absoluut de show. Ze is
krachtig en dit geldt zowel voor haar fysiek als voor de manier waarop
ze overkomt. Holly Valance is de meest bekende van de groep. Ze is wat
tuttig vergeleken bij Jaime Pressly maar door haar voorkomen is dit al
snel vergeten. De laatste van de vier vrouwelijke hoofdrolspelers is
Sarah Carter. Maar de echte ster van de film is natuurlijk Corey Yuen.
Hij regisseerde de film en kreeg het voor elkaar dat ze zich goed weten
te weren in de gevechten. Dit is hem verbazingwekkend goed gelukt.
Natuurlijk is het geen hoogstandje van echte martial arts maar het tempo
en de afwisseling zit er goed in. Alles heeft een prettige en compleet
over de top flair. 'DOA: dead or alive' is dus ook wat dat betreft beter
dan wat er de afgelopen jaren uit Hongkong kwam. Daar ontbreekt namelijk
alle lef om een pure martial arts film te maken.
Natuurlijk zijn het niet alleen
vrouwen die er te zien zijn. Velen zullen enthousiast zijn bij het horen
van de naam Eric Roberts. Helaas slaat deze een absoluut modderfiguur.
Hij valt uit de toon bij de rest. Dit is zowel op het gebied van acteren
als tijdens de gevechten. Wie het wel goed doet is Kane Kosugi. Het
gevecht waarin hij zijn moment van glorie heeft doet denken aan Bruce
Lee in 'Enter the dragon'. Hij bestormt het hoofdkantoor van de schurk
om zich alleen een weg naar binnen te vechten. Ondanks dat de montage
totaal niet vergelijkbaar is met de eerder genoemde film is het
overduidelijk dat Kane Kosugi hier wel toe in staat kan zijn. Hij is
snel, behendig, flexibel en heeft een breed scala aan technieken in
huis. De rest van de heren doet het goed maar niet zo goed dat er een
lofzang aan gewijd moet worden.
Het eiland waar alles zich afspeelt is
een waar paradijs. Het heeft werkelijk alles wat een mens zich maar kan
wensen. Prachtige natuur, mooie stranden, moderne gebouwen en
traditioneel Aziatische gebouwen. Dit alles wordt gecombineerd alsof het
de normaalste zaak van de wereld is. Het wordt dus ook niet zo nauw
genomen met het kloppend maken van bepaalde zaken. Zo loopt een ninja
opeens in een Shaolin pak en doet het Japanse paleis wel erg Chinees
aan. Maar eigenlijk maakt dit ook allemaal niet uit. Het gaat er hier om
dat we een adrenaline pompende mix van actie en zinnenprikkeling
voorgeschoteld krijgen.
'DOA: dead or alive' is geen
hoogstaande film. Het is goedkoop vermaak wat voor de makkelijkste weg
gaat. Een film is het eigenlijk niet eens te noemen want daar zou het
toch eigenlijk een verhaal voor moeten hebben. Het is eerder een
anderhalf uur durende video clip. Alles flitst en knalt aan je voorbij.
Dit weet de kijker zeker van begin tot het einde bezig te houden. Kortom
er is genoeg te zien en het is dus ook zeker de moeite waard om deze
film in ieder geval een keer te kijken, veel plezier. Copyright
kungfufilms.nl (2006) |