Doormiddel van hun goede samenwerking weten Hung Wei Ting (Liu Chia Hui) en Ah Piao (Lee King Chue) Pak Mei (Wilson Tong) te verslaan. Het verzet ziet ze als helden, maar de leden van de ‘White lotus clan’ denken hier heel anders over. Ah Piao wordt gevangen genomen door het leger maar echt lang blijft dit niet zo. De keizer vindt het allemaal wel genoeg en laat een grote groep gevangenen vrij. Ah Piao is er hier een van en blij keert hij huiswaarts. Door ernstige verwonding aan zijn been gaat dit allemaal een stukje langzamer dan voorheen. Gouverneur Kao Ting Chun (Wang Lung Wei) ziet in de Shaolin mannen nog steeds een bedreiging en negeert de opdracht van de keizer. Hij brengt een bezoek aan de leider van de ‘White lotus clan’ (Lo Lieh) om hem om hulp te vragen. Samen beginnen ze een jacht op de overlevende van Shaolin. Ook Hung Wei Ting en Ah Piao krijgen een bezoek van hen. Het gevecht is hevig maar ze maken geen schijn van kans tegen de bijna bovennatuurlijk vaardigheid van de leider van ‘The white lotus clan’. Ah Piao heeft al snel door dat dit gevecht niet te winnen is en offert zich op zodat zijn zwangere vrouw (Hui Ying Hung) en Hung Wei Ting kunnen ontsnappen. Samen vinden ze onderdak en werk bij de broer van Ah Piao. Alleen Hung Wei Ting kan zijn wraak gevoelens maar niet laten rusten. Hij weet dat hij geen schijn van kans maakt met de vaardigheid die hij nu heeft en dat hij de klus allen zal moeten klaren. Met deze reden besluit hij de kraanvogelstijl van Ah Piao samen te voegen met zijn tijgerstijl. Maanden traint hij keihard tot hij vindt dat hij er klaar voor is. Hij was er alleen wat minder aan toe dan hij zelf dacht. De leider van ‘The white lotus clan’ maakt hem op speelse wijze duidelijk dat hij nog steeds geen partij voor hem is. Gelukkig weet Hung Wei Ting levend te ontsnappen. Thuis verteld hij wat er gebeurd is en samen met de vrouw van Ah Piao gaat hij verder met zijn training. Want er zal toch een manier moeten zijn om deze vreselijke man te verslaan.

Regelmatig wordt ‘Clan of the white lotus’ bestempeld als vervolg op ‘Shaolin executioners’. Het verhaal en de personages vertonen inderdaad een groot aantal vergelijkingen maar een vervolg is het niet te noemen. Een iets andere interpretatie van het verhaal is eerder op zijn plaats. Voor Lo Lieh was dit de tweede film waarvan hij de regie voor zijn rekening nam. Hierin werd hij bijgestaan door niemand minder dan Liu Chia Liang. Deze zorgde namelijk voor de choreografie en zal waarschijnlijk nog wel wat meer tips gegeven hebben. Wat Lo Lieh briljant doet is de juiste punten van het verhaal er uit lichten. Dit zijn die dingen die een kung fu film dat speciale sfeertje geven. Veel trainingen, gevechten en een bijna bovennatuurlijke schurk. Voor de laatste nam hij zelf de verantwoording op zich. Dit doet hij voortreffelijk en dit is dus absoluut een van zijn beste rollen. Vooral zijn eerste gevecht roept veel respect af. Niet zozeer voor het gene wat hij laat zien maar meer voor de manier waarop hij dit doet. Liu Chia Hui gaat hem te lijf met een zwaard. Bijzonder ontspannen en met een minimum aan bewegingen weet hij iedere aanval te weren. Uiteindelijk pakt hij met gemak zijn zwaard af en geeft hij Liu Chia Hui het nakijken. Hij beheerst twee bizarre vaardigheden. Namelijk gewichtsloosheid en onkwetsbaarheid. Dit in combinatie met zijn witte baard en pruik maakt zijn uitstraling bijna angstaanjagend. Helemaal als je bedenkt dat een van deze twee vaardigheden je al onverslaanbaar zullen maken. Niemand zal je kunnen raken en als lukt maakt het nog niet uit. Toch gaat onze held er voor om zijn vriend te wreken. Eigenlijk is de opzet meer van hetzelfde van wat we in het genre gewend zijn. Alleen ‘Clan of the white lotus’ wijkt iets af. Er is namelijk geen directe leraar. Het personage van Liu Chia Hui probeert zichzelf te leren hoe hij zijn tegenstander kan verslaan. Hierbij krijgt hij wel wat hulp van Hui Ying Hung. Hij leert om zo min mogelijk kracht te gebruiken zodat hij de gewichtsloosheid van Lo Lieh kan verslaan. De naam die aan deze stijl gegeven wordt is ‘Womans kung fu’. Het is ontspannen, flexibel en vertoond dus ook heel veel vergelijkingen met Tai Chi. Maar omdat de show die we hiermee te zien krijgen nog niet voldoende is wordt hier ook nog eens acupunctuur aan toegevoegd. Meesterlijke trainingen en gevechten dus. Het verhaal loopt lekker en echte eigenaardigheden doen er zich niet voor. Het valt alleen wel op dat er niet echt veel aandacht aan de dramatische gebeurtenissen geschonken wordt. De sfeer in de film is dus ook erg luchtig. Er is een beetje gezocht naar een middenweg tussen een serieuze film en een komedie. Slapstick is het niet te noemen, maar Liu Chia Hui’s personage is ook niet super serieus te nemen. Maar degene die echt voor de grappen zorgt is Lam Fai Wong. Hij zet een soort irritante sidekick neer die als levende boksbal gebruikt wordt. De plaatsen waar gefilmd is een combinatie van buiten en studiowerk. Vooral de verblijfsplaats van de leider van de white lotus clan ziet er super uit. Verder is alles het standaard Shaw brothers werk. Goed verzorgd en bijzonder gedetailleerd. ‘Clan of the white lotus’ is dus absoluut een aanrader. Het enige wat misschien een klein beetje tegen zou kunnen staan is dat de held niet echt een stoere kerel te noemen is, Helemaal niet meer na het leren van de ‘vrouwen stijl’. Maar aan de andere kant geeft dit juist ook weer een origineel tintje aan de film.

Copyright kungfufilms.nl (2005)