Wei Pai is een acteur die meespeelde in een aantal van de beste kung fu films uit de geschiedenis. Hij behoorde (weliswaar als buitenbeentje) tot de 'Five venoms' en speelde naast Jackie Chan in 'The young master'. Echter kwam zijn carrière hiermee niet van de grond. Bij de Shaw brothers kreeg hij maar geen hoofdrol en dus ging hij het proberen bij Golden Harvest. Hier kreeg hij de hoofdrol in John Woo's 'Last hurrah for chivalry' en later in 'The cheeky chap'. De laatste is de film waar we het over gaan hebben.

In eerste instantie lijkt het of we hier met een standaard kung fu film verhaal te maken hebben. Een jonge held die gek is op kung fu en kattenkwaad gaat van het ene avontuur naar het andere. Al snel blijkt echter dat we hier niet met een gebruikelijke held van doen hebben. Echt sympathiek is hij namelijk niet te noemen. Zijn gedragingen zijn lomp en ronduit egoïstisch. Toch is het net niet zo erg met hem dat er helemaal geen goed in hem schuilt. Dit geeft de film net dat kleine beetje extra. Iets aparts wat het interessanter maakt en de nieuwsgierigheid geprikkeld houdt. Naast het ongebruikelijk gedrag van de held is het allemaal redelijk voorspelbaar. Humor zoals eigenlijk altijd met als pluspunt dat het niet over de top gaat. Bizar zijn de situaties echter wel. Want wat doe je met kippen die je in de nacht wakker houden?. Die geef je rijst met wijn zodat ze stomdronken worden. Een gebraden eend jat je door vanaf het dak over iemand zijn vuurtje heen te pissen en als je het handig doet kan je met één handeling een hele bruiloft verstieren. Voor de één logisch en voor de ander lichtelijk vreemd. Het verhaal gaat van de ene situatie naar de ander zonder dat er echt een rode draad in lijkt te zitten. Pas rond het einde ontstaat er duidelijkheid en vallen er puzzelstukjes op hun plaats. Één van de schijnbaar onrelevante gebeurtenissen is de oorzaak van een complot. Een plan om de held op zijn knieën te brengen en van het leven te beroven. Het tempo in de film is goed en het stort eigenlijk geen moment in. Je moet hierbij natuurlijk wel in gedachten blijven houden dat het hier om een film van dertig jaar geleden gaat.

Het gaat hier om een film uit de Golden Harvest studio dus met de aankleding zit het allemaal wel goed. Het meeste is buiten gefilmd met af en toe een stukje studiowerk. De aankleding is gedetailleerd en de personages divers. Technisch gezien is er ook weinig op de film aan te merken. En dit allemaal terwijl dit voor regisseur Lee Wing Chung zijn regie debuut was. Hij was voorheen assistent regisseur en dit is waarschijnlijk waar hij de kunst goed heeft afgekeken. Tevens schreef hij het verhaal. Iets wat hij al meerderen malen eerder ook had gedaan voor een aantal Shaw Brothers films.

Kung fu technisch komt het allemaal wat langzaam opgang. Het eerste gevecht is absoluut oké maar wat aan de korte kant. Het eindigt wat abrupt, iets waarmee geprobeerd wordt ons op het verkeerde been te zetten. Zoals gebruikelijk bij het genre gaat het hier om een mix van acrobatiek en kung fu. Niets mis mee en er wordt zowel ongewapend al gewapend gevochten. Het beste wordt zoals het hoort tot het einde bewaard. Niet één keer maar twee keer worden we getrakteerd op een knallend eindgevecht. Het gaat hier echt hard tegen hard en het is een spektakel om naar te kijken. Nu is Wei Pai niet meest indrukwekkende vechter. Dit mag absoluut zijn beste film genoemd worden wat de actie betreft. Hij levert hier een erg sterke prestatie. Dit ondanks dat hij wat slordig is in zijn bewegingen. Waarschijnlijk mogen we de eer hiervoor toe bedelen aan de choreografie van Wong Chi-Keung. Echter valt dit niet te controleren aangezien dit de enige kung fu film was waarvoor hij deze rol vervulde.

Wei Pai in de hoofdrol is best bijzonder. Dit maakt de film meteen ook interessant om naar te kijken. Echter is hij niet je gebruikelijk held. Hij is hier niet helemaal correct gecast. Zijn voorkomen is te serieus voor de rol die hij speelt. Dit neemt niet weg dat hij er het beste van weet te maken. Hij kan de film dus ook best dragen maar het blijft toch een beetje dubbel. Chan Yiu-Lam vertolkt hier de rol van de schurk. Maar hij    wordt niet super kwaadaardig gemaakt. Hiervoor is hij simpel weg te weinig in beeld. Wai Wang krijgt wat dat betreft veel meer minuten de tijd om zich te profileren. Hij werkt deze rol op een redelijk standaard maar eigenwijze af. Candy Wen Xiu Er is en blijft een mooie dame. Helaas spat haar aanwezigheid hier niet zo van het scherm af. Er had meer in gezeten want de rol die ze vertolkt is wat aan de passieve kant.

Copyright kungfufilms.nl (2008)