|
Na de arrestatie van
een crimineel genaamd Tai-hoi (Lam Ka Tung) is Mickey (Alex Chan) samen
met zijn partner onderweg naar het politie bureau. Het is geen lange rit
en de sfeer is ontspannen. Op de radio klinkt het nieuws. Hierin wordt
gesproken over een vreemd virus wat zich rap verspreidt over de
bevolking. Het virus schijn nogal een dodelijke uitwerking te hebben en
de paniek onder de bevolking groeit. Mickey neemt het nieuws in zich op
maar krijgt door het gebazel van Tai-hoi geen tijd om er verder over na
te denken. Zijn alertheid zakt hierdoor ook. Tai-hoi hoopte hier al op
en ziet zijn kans schoon. Hij grijpt met zijn vrije hand de bestuurder
en zet een verwurging in. De reactie hierop is wat heftiger dan
verwacht. Met een oorverdovend lawaai vliegt de auto over de kop. Het
voertuig schuift op hoge snelheid van de weg af en knalt keihard een
gebouw binnen. De situatie ziet er voor het drietal niet goed uit. Het
gebouw waar ze in beland zijn was namelijk ooit een gevangenis. Het
gebouw wordt nog steeds gebruikt maar de regering heeft zijn handen er
van afgetrokken. Crow (Andrew Lin) zwaait er nu met de scepter en zijn
wil is wet. Om de mensen onder controle te houden heeft iedereen een
speciale oorbel. Één die je niet zomaar kan verwijderen en ontploft
zodra je het gebouw verlaat. Crow ontfermt zich meteen over zijn nieuwe
onderdanen. Hij bekijkt de situatie en besluit beide heren te doden. Één
van hen is namelijk een agent maar hij weet niet wie. Hij heeft een
enorme hekel aan de politie en dus moeten ze beiden dood. Gelukkig voor
Mickey en Tai-hoi bemoeid Ling (Kristal Tin) zich met de situatie. Ze
beweert dat Tai-hoi de agent is. Mickey was namelijk jaren geleden haar
partner in crime. Beiden krijgen een oorbel en Mickey gaat vrijuit en
Tai-hoi wordt gevangen gezet. Een vreemde ontwikkeling in een nogal
lastige situatie. Tevens moet hij de keuze maken of hij Tai-hoi zal
redden of aan zijn lot over zal laten. Als agent is hij namelijk
verantwoordelijk voor zijn gevangenen. Mickey wil kosten wat kost weg
komen uit deze bizarre gevangenis maar makkelijk zal dit niet worden.
Als er één regisseur
uit Hongkong is die de oude stijl hanteert dan is het Herman Yau wel.
Hij maakt zijn films nog op de vertrouwde rauwe manier. Drie films per
jaar is dus ook meer regel dan uitzondering. Helaas is de kwaliteit
hierdoor niet altijd even constant. De ene keer scoort hij dus ook goed
en de andere keer kan een film als een teleurstelling uitpakken. Een
risico dat hoort bij de grensverleggende onderwerpen en richtingen die
hij kiest. Met ´Chaos´ slaat hij niet echt een originele weg in. Hij
kiest voor een combinatie van onderwerpen die in een jaren negentig film
niet hadden misstaan. De vraag is alleen: werkt dit in 2008 nog net zo
goed.
´Chaos´ begint
sterk. De sfeer is duister, de dialogen strak en de situatie verrassend.
Het tempo zit er lekker in en er ontstaan diverse vragen. De antwoorden
laten goed op zich wachten en dit maakt dat de tijd aan je voorbij
vliegt. De eerste veertig minuten hebben dus ook genoeg te bieden.
Hierin gaat Herman Yau goed van start met de karakter opbouw van de
personages. Hij speelt met alles wat god verboden heeft. Voegt zonder
enig bloot wat seksuele spanning toe en martelt er lustig op los. Helaas
stort dit een beetje in als de basis gelegd is. Er zit geen verdere
ontwikkeling in en echt een personage om je aan vast te houden
ontbreekt. Hierdoor worden de emoties voorspelbaar en plat. Vreemd voor
een film uit Hongkong is dit niet. Immers hebben ze hun roem verkregen
door het maken van actie films of films met bizarre situaties of
onderwerpen. Chaos behoort tot de laatste twee. Alles speelt zich af in
een gevangenis in de toekomst waar één man de scepter zwaait. Hij houdt
iedereen onder controle door middel van een explosieve oorbel. Zodra je
het gebouw verlaat ontploft je oorbel een daarmee je hoofd. Iets wat we
eigenlijk al kennen uit de film ´Wedlock´ met Rutger Hauer, al ging het
daar om een halsband. Helaas komen de bedoelde emoties die het verhaal
boeiend moeten maken niet van de grond. Een kind wat namelijk in een
gevangenis opgroeit tussen criminelen kan nooit helemaal lekker terecht
komen. Toch heeft Yan, gespeeld door Charmaine Fong het voor elkaar
gekregen om normaal de zestien te bereiken. De schommel bracht uitkomst.
Als ze het even niet meer zag zitten dan ging ze gewoon even schommelen.
Na de eerder genoemde veertig minuten stort het dus allemaal een beetje
in. Helaas komt het daarna ook niet meer op gang.
Een beetje meer
actie had voor een spetterende climax kunnen zorgen. Want wat een wilde
achtervolging had kunnen worden door het gevangenis complex wordt
redelijk saai. Weinig tempo wisselingen en niet meer dan een beetje
schieten. Heel even weet Herman Yau nog te verrassen. Hier laat hij zien
wat voor bizarre situaties hij kan creëren. Heel even komt de duistere
sfeer daar weer terug. Een goed vuist gevecht had niet misstaan en had
waarschijnlijk de film zelfs gered. De keuze om als plot een dodelijk
virus er bij te gooien is niet echt een goede geweest. Met een beetje
creativiteit had dit beter gekund. Nu moeten we kijken hoe een
gevangenis voor criminelen koelbloedig uitgemoord wordt. Dit wekt bij de
kijker totaal geen emoties op. Logische want echt een band met dit
uitschot is er niet gecreëerd.
Visueel gezien is
Herman Yau goed op dreef. De beelden zijn creatief en zorgen voor een
groot deel van de sfeer. De camera posities zijn bijzonder en goed
gekozen. De sets zien er goed uit voor zover een vervallen puinhoop er
goed uit kan zien. Hierin zijn ze zeker geslaagd. Wat alleen niet te
plaatsen is zijn de grote vlammen op de buitenplaats. Totaal functieloos
en waarschijnlijk bedoeld om het onderwerp chaos nog eens goed te
benadrukken.
Twee man krijgt de
kans om een opvallende prestatie te leveren. Alex Chan springt er uit
als de gestoorde leider van het geheel. Hij speelt een lekkere foute en
overdreven boef die duidelijk weinig goeds van plan is. Lam Ka Tung valt
op doordat hij verreweg de grootste rol heeft. Hij is het meest in beeld
te zien. Helaas lukt het hem niet om ons echt te overtuigen en te
verrassen. Hetzelfde geldt voor de rest van de cast. De manier waarop
het verhaal verteld wordt is hier een klein beetje debet aan. Weinig
close up waardoor je niet echt de gezichten goed in je op kan nemen.
‘Chaos’ begint sterk
en de is sfeer lekker duister. We worden verrast door interessante
dialogen en situaties waarin seks en geweld de boventoon heeft. De
interactie tussen de personages loopt lekker. Dit in combinatie met wat
vraagstukken en mysteries weten je als kijker lekker bezig te houden.
Helaas weet regisseur Herman Yau dit niet vast te houden. Na een minuut
of vijftig stort het allemaal in. Het lukt namelijk niet om een band te
creëren met de personages. Hierdoor heb je geen held om je aan vast te
houden. Iets wat geen probleem had hoeven zijn als er in het laatste
half uur gekozen was voor knallende actie. Nu moeten we het doen met een
slappe achtervolging die weinig nieuws biedt. ‘Chaos’ heeft dus zeker
zijn momenten maar is als geheel niet bevredigend. Ondanks dat een goed
begin het halve werk is betekent het niet dat je daarna op je lauweren
kan gaan rusten. Jammer want de film was op de goede weg.Copyright
kungfufilms.nl (2009) |
