Volgens
oude Chinese traditie moet iedereen die een kung fu school opent een
kaars branden. Zolang deze kaars brandt is iedereen vrij om de leraar
van de school uit te dagen zonder dat hij geweigerd kan worden. Al een
lange periode loopt Chi Chan Hung (Norman Chu) iedere nieuwe school af om de
leraren uit te dagen. Door zijn enorme bekwaamheid in kung fu wint hij
altijd en iedere nieuwe kung fu school is dus ook bang dat hij op bezoek
zal komen. Verliezen betekent namelijk dat de school gesloten moet
worden en daar zit niemand natuurlijk op te wachten. Als op een dag Chi
Chan Hung een op geld beluste nietsnut zondernaam* (David Chiang) tegen het lijf loopt ontstaat er
een gevecht. Beide moeten uit eindelijk constateren dat
ze gelijke vaardigheid hebben en er wint dus niemand. Hierdoor
ontstaat er een wederzijds respect voor elkaar dat een hele rare vorm
aan neemt. Doordat beide totaal verschillende karakters hebben kunnen ze
totaal niet met elkaar overweg en lopen elkaar continue voor de voeten.
De nietsnut zondernaam* probeert waar hij kan mensen geld afhandig te maken en
Chi
Chan Hung is steeds
op zoek naar nieuwe kung fu scholen om de leraren hiervan uit te dagen.
Steeds meer raakt de niets nut zondernaam* betrokken bij de zoektocht van
Chi
Chan Hung om hem
uiteindelijk te helpen omdat hem een boel geld voor ogen gehouden word.
*
Helaas wordt in de gedubde Engelse versie geen naam aan het personage
van David Chiang gegeven.
Een
bijzonder uitstapje van David Chiang buiten de Shaw studio’s om.
Natuurlijk maakte David Chiang meerdere films zonder de Shaw studio’s,
maar het karakter wat hij in ‘The challenger’ neerzet is voor zijn
doen erg afwijkend. Het enige waar hij om geeft is geld en vrouwen en
hij neemt het leven niet zo serieus. Een leuke afwisseling om David
Chiang ook eens in zo’n rol te zien. Het grappige is zelfs dat zijn
gezichtsuitdrukking deels afwijken bij dat we anders van hem gewend
zijn. Het lijkt zelfs of hij meer ontspannen is dan normaal. Zoals
gebruikelijk in het kung fu komedie genre stelt het verhaal niet zo veel
voor. Maar door de presentatie en uitwerking van de karakters komt de
film ver boven het gemiddelde uit. Iedere scène heeft dan ook zijn
functie in het verhaal. Hierdoor is de alles helemaal vrij van slappe komedie
die vaak als opvulling gebruikt wordt om toch maar aan de negentig
minuten te komen. Er zit wel veel humor in de, maar deze is zowel
functioneel als lachwekkend. Persoonlijk werd ik dus bijzonder verast
door een klein stukje dat helemaal in de stijl van de ouderwetse
spraakloze films was. Compleet met de bijbehorend muziek en de bekende
Charlie Chaplin bewegingen. Maar
wat 'The challenger' nog het meest tot een topper maakt zijn de geweldige
gevechten. Zowel Norman Chu als Phillip Ko zijn absoluut in top vorm.
Zelfs David Chiang, die ik eigenlijk meer een acteur vind dan martial
artist, heeft op dit gebied absoluut verassende momenten. Het ligt er
alleen wel een beetje aan wie hij tegen over zich heeft. Het gevecht
tussen hem en Phillip Ko is wel zo verbluffend dat je onmiddellijk naar
de afstand bediening grijpt om terug te spoelen. Zowel de regie als de
gebruikte bewegingen zijn hier verantwoordelijk voor, want er wordt
rustig de tijd genomen en voldoende gevarieerd met de camera
standpunten. Zowel in dit gevecht als de rest ligt het tempo hoog zonder
dat je het idee krijgt dat het beeld versneld is. Wat het ook erg goed
doet zijn de karakter van David Chiang en Norman Chu. Dit zijn absoluut
elkaars tegenpolen maar dit zorgt er juist voor dat het allemaal lekker
weg kijkt. Het enige wat ik erg jammer vond is dat Lilly Lee zo weinig in
actie komt want het is altijd mooi om deze dame te zien vechten. Ik raad
dus iedereen aan om deze film aan te schaffen, want dit is echt een
absolute klassieker die je als kung fu film liefhebber gezien moet
hebben.
Copyright
kungfufilms.nl (2003) |