|
Ondanks dat Ti (Stephen
Chow) er hard voor werkt leidt hij een arm leven. Hij zwoegt van vroeg
in de ochtend tot laat in de avond om zoveel mogelijk geld bij elkaar te
krijgen. Aan zichzelf geeft hij zo min mogelijk uit. Hij woont in een
krot en haalt zijn spullen en eten op de vuilnisbelt. De reden van zijn
arme bestaan is zijn zoontje Dicky (Xu Jiao). Het enige wat voor Ti geld
is dat zijn zoon later een beter leven krijgt. Om dit te kunnen bereiken
stuurt hij hem naar de beste school die hij kent. Maar de jongen komt
slecht mee op school. Hij is het buitenbeentje tussen de rijke kinderen
en zijn cijfers zijn slecht. Continue wordt hij gepest en hierdoor leidt
hij een erg eenzaam leven. Op school komt Dicky in aanraking met het
nieuwste speelgoed. Meestal geeft hij hier niet zo veel om. Alleen bij
het zien van het robothondje CJ1 is hij helemaal verkocht. Hij smeekt
zijn vader er een voor hem te kopen. Alleen Ti zou niet weten waar hij
het geld vandaan moet halen en dus zegt hij nee. Later komt hij thuis
met een vreemdsoortige bal. Hij geeft deze aan Dicky. De jongen is wel
blij met zijn bal maar het is natuurlijk geen CJ1. Tevens vraagt hij
zich ook af waar het lepelvormig uitsteeksel voor dient. Dit is namelijk
niet echt handig aan een bal. Tijdens het onderzoeken van de bal komt
Dicky er steeds meer achter dat er iets vreemds mee is. Uiteindelijk
zelfs zo vreemd dat het niet van deze planeet moet zijn. De bal begint
te veranderen en Dicky weet niet waar hij het zoeken moet. Bekomen van
de schrik kan hij zijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen. Het wezen
waar de bal in verandert is ziet er namelijk vreselijk schattig uit en
zou misschien wel eens leuker kunnen zijn dan CJ1.
Stephen Chow doet het
de laatste jaren rustig aan. Toch scoort hij er niet minder om. Zijn
laatste films 'Shaolin soccer' en 'Kung fu hustle' waren wereldwijde
successen. Zijn mix van melige humor, bekken trekken en typische Chinese
actie waren een schot in de roos. Een succesvolle formule moet je niet
wijzigen. Toch gooide Stephen Chow het voor 'CJ7' over een totaal andere
boeg. Het is een soort Aziatische versie van 'E.T.'. De gebruikelijk
succes formule is totaal genegeerd en er is er één toegepast die meer
naar een familie drama neigt.
Het mag
overduidelijk zijn dat Stephen Chow een iets serieuzere film wilde
maken. Drama voert de boventoon maar hier zitten een aantal
contradicties in. Neem bijvoorbeeld het clowneske van Stephen Chow. Dit
maakt het allemaal wat minder serieus. De sfeer wordt er wel wat
luchtiger van maar het gevoel is tegenstrijdig. Grappig en serieus laten
zich moeilijk mengen. En het komt allemaal niet echt los. Door de sfeer
verwacht je gewoon dat er een boel grappen gemaakt gaan worden maar dit
gebeurt niet echt. Dit blijft eigenlijk bij een aantal hele bizarre
typetjes. Bijvoorbeeld een volwassen uit de kluiten gewassen vrouw met
de stem en kleding van een klein meisje. Het is een soort tekenfilm waar
je naar zit te kijken maar dan met echte mensen. Het dramatische deel is
op zich wel aangrijpend. Dit komt alleen meer door de schattigheid van
Xu Jiao dan door hetgeen er allemaal gebeurt. Het verhaal volgt namelijk
geen logische weg. De problemen die ze hebben zijn door een kleine
verandering in levensstijl zo op te lossen. Dit maakt de emoties die los
komen verwerpelijk en goedkoop. Er had dus best wat beter nagedacht
mogen worden over het verhaal. Als we heel eerlijk zijn past een goed
doordacht verhaal eigenlijk niet in de stijl van Stephen Chow. Eigenlijk
had hij dat ook niet moeten proberen. De nadruk ligt er namelijk te veel
op en met een minuut of tien meer speeltijd was dit waarschijnlijk
opgelost. Tien minuten meer humor had de film een heel ander gevoel
gegeven. Kwaad had het zeker niet gekund want 'CJ7' is nu maar
vierentachtig minuten en dus wat aan de korte kant.
Als je er goed over
nadenkt komt het gevoel omhoog dat het de bedoeling was dat de
computeranimaties de film wel zouden dragen. We moeten toegeven dat het
buitenaardse hondje erg schattig is. Het wezentje heeft absoluut zijn
momenten en is goed geïntrigeerd in de rest van de film. Eigenlijk is er
haast niet te merken dat hij tijdens de opnames gewoon niet aanwezig
was. Het CGI team heeft dus goed zijn werk gedaan.
De hoofdrol wordt
gespeeld door Xu Jiao. In het echte leven een meisje maar voor de film
werd ze even een jongetje. Hier is niets van te merken en ze speelt haar
rol erg goed. Eigenlijk opvallend goed. Want of het nu blije of
emotionele stukken zijn ze werkt zich overal goed doorheen. Op de een of
andere manier weet ze te vertederen en dit is waarschijnlijk precies
waarom zij de rol kreeg. Stephen Chow speelt op zijn gebruikelijke
manier. Echt groot is zijn rol alleen niet. Het draait allemaal om zijn
'zoontje' en de rest van de kinderen. Het grappige is dat alle kinderen
met bezieling hun rol spelen. Er straalt een enorme strakheid vanaf en
ze snappen de humor die ze uit beelden overduidelijk.
Qua uitstraling en
professionaliteit is 'CJ7' best een mooie film geworden. Het lijkt
allemaal te kloppen en visueel ziet het er goed uit. Alleen als je de
film afgekeken hebt blijf je met een onbevredigd gevoel achter. Er mist
iets en er had veel meer ingezeten. Het ingrediënt wat ontbreekt is
humor. Nu ligt de nadruk te veel op het drama en omdat deze nogal
transparant is doet dit niet zoveel. Met tien minuten meer lol hadden de
gaten in de emoties niet zo heel veel meer uitgemaakt. Kinderen zullen
waarschijnlijk enorm veel plezier beleven aan deze film. En dat is ook
precies waar 'CJ7' voor bedoeld is. Kinderen hebben namelijk een iets
kortere spanningsboog en voor hen is vierentachtig minuten een prachtige
speelduur. Voor hen maken de clichés in het verhaal ook niet uit.
Clichés ontstaan namelijk pas naar mate men ouder wordt.Copyright
kungfufilms.nl (2008) |
