Eeuwen geleden zorgde een verborgen schat voor enrom veel opschudding. Clans bestreden elkaar voor een kaart die ze naar de rijkdommen zouden leiden. Ergens in de jaren zeventig duikt de kaart opeens weer op. Het is zelfs zulk groot nieuws dat het de kranten haalt. Het duurt alleen niet lang voordat de kaart gestolen wordt. Gangsters hebben het op het geld gemunt. Als de dief van de kaart zijn overdracht aan zijn opdrachtgever wil doen wordt hij bestolen. Een groep van drie mannen heeft nu de kaart in hun bezit. Ze besluiten om ieder hun eigen weg te gaan. Dit om de situatie even tot rust te laten komen. Als ze nu meteen achter de schat aan gaan trekt dit te veel aandacht. Omdat ze elkaar toch niet helemaal vertrouwen scheuren ze de kaart in drieën. Niemand heeft de kaart gezien en op deze manier moeten ze elkaar wel vertrouwen. Maar twee van de gangsters sluiten een pact om het missende deel in handen te krijgen. Dit gaat alleen helemaal mis. Een van hen vindt de dood en zijn deel van de kaart is spoorloos verdwenen. Dit zorgt natuurlijk voor een hoop onrust in de onderwereld. Iedereen probeert de kaart compleet in handen te krijgen. John (Hwang JanLee) is een kruimeldief die zijn geld verdient met gokken. Hij heeft een grote mond en belazert continue zijn tegenstanders. Dit bracht hem al vaker in de problemen. Ditmaal wordt hij, na ontdekt te zijn, samen met zijn partner vastgeboden op een verlate plek. De gangster die hij belazert heeft wil hem daar laten om langzaam te sterven. Na zichzelf los gemaakt te hebben vindt hij een stervende man. Dit is een van de gangsters die een deel van de kaart in zijn bezit heeft. Zijn partner krijgt de informatie te horen maar verteld John niets. Uiteindelijk gaan ze beide hun eigen weg. Maar de verborgen goudschat zet ze uiteindelijk tegen over elkaar.

Als je de titel zo hoort moet dit wel iets goeds beloven. De eerste beelden van de film zijn dan ook niet verkeerd. Phillip Ko maakt op stijlvolle wijze korte metten van zijn tegenstander. Als later tijdens de intro de naam van Hwang Jan Lee verschijnt lijkt het niet helemaal niet meer stuk te kunnen. Maar de naam Godfrey Ho, die tegen het einde verschijnt maakt alleen weer snel een einde aan deze illusie. Old skool maakt plaats voor de jaren zeventig in Korea. Dit heeft een overdaad aan ruitjes pakken, wijde pijpen en bolletjes behang als gevolg. Het verhaal gaat over verschillende gangsters die een schat kaart proberen te bemachtigen. De logica en het plot hierin is ver te zoeken. Dit maakt het verhaal niet interessant en het wordt dus ook al snel moeilijk om de aandacht er bij te houden. Het is zelfs lastig om te bepalen wie er nu de hoofdrol speelt. In het eerste opzicht lijkt dit Hwang Jan Lee te zijn. Alleen naarmate de film vordert lijkt hij steeds minder sympathiek te worden. Dit maakt de film nog verwarrender dan het allemaal al is. Voor de gevechten is het Hwang Jan Lee die de hoofdrol speelt. In het verhaal is het Charlie Han die we als hoofdpersonage mogen beschouwen. Hwang Jan Lee laat zijn bekende arsenaal aan trappen zien. Maar door het ontbreken van een goede tegenstander voelt dit niet zo lekker als het zou moeten. Zijn kracht valt een beetje weg en voor zijn brute uitstraling geldt een beetje het zelfde. Zonder zijn snor heeft hij gewoon een compleet andere uitstraling. Hij past ook veel beter in de rol van een meedogenloze schurk dan in die van een huichelachtige kruimeldief. En wat ook nog eens vreemd te noemen mag zijn is dat hij aan het begin helemaal niet kan vechten. Later in het verhaal laat hij opeens iedereen alle hoeken van de kamer zien. Een nogal vreemde tegenstrijdigheid. Dit is overigens niet het enige moment dat zoiets voorkomt. Wonden verdwijnen als sneeuw voor de zon. En als een gevecht in het donker begint eindigt het overdag. Opvallend genoeg zitten er diverse acteurs in de film die samen met Hwnag Jan Lee een spetterend eindgevecht neer hadden kunnen zetten. Helaas krijgen we dit niet. Charlie Han neemt het op tegen Hwang Jan Lee en echt boeiend wordt het niet. ‘Budhist fist & tiger claws’ heeft maar weinig om echt te boeien. Uit de meeste films is nog wel iets te halen wat aanspreekt of leuk is. Maar hier is gewoon niets in te vinden wat waardige herinneringen kan opleveren. Mocht je een echt Hwang Jan

Copyright kungfufilms.nl (2005)