Het kost Bruce lee (Bruce Li) door zijn opvliegerig karakter nogal wat moeite om zijn baantjes te houden. Na een uit de hand gelopen confrontatie met een drietal lokale gangsters krijgt hij wederom zijn ontslag en staat samen met zijn vriend op straat. Ze moeten dus opzoek naar een nieuwe baan. Iets wat niet makkelijk zal gaan want de drie gangsters zorgen er voor dat niemand ze aan durft te nemen. Bruce Lee vind dit maar niks en besluit zijn bestaansrecht te verdedigen. Met gemak wint hij van het drietal en stuurt ze bont en blauw naar huis. Zoals je weet laat een goede gangster dit nooit op zich zitten en weldra heeft Bruce Lee de complete maffia op zijn nek. Moedig weet hij ze van zich af te slaan en weet voor zich zelf even rust te creëren. Hij vindt werk in de haven waar hij samen met zijn vriend schepen moet uitruimen. Maar ook hier weten de gangsters hem te vinden. Echter op advies van zijn vriend weet hij zich er buiten te houden. Gelukkig komt de neef van de eigenaar (Carter Wong) toevallig langs en weet de aanvallers te verslaan. Bruce Lee wordt bestempeld als laf en dit is iets wat hem totaal niet zint. De eerst volgende aanval springt hij er midden in en weet op deze manier in een klap het respect van zijn collega’s terug te verdienen. Ze zijn zelfs zo enthousiast over zijn vechtkunst dat ze kung fu van hem willen leren. Het lijkt Bruce Lee een goed idee en hij opent een school. Dit gaat goed tot de grote baas van de maffia terug komt en hoort wat er zich allemaal in zijn afwezigheid afgespeeld heeft. Hij is woedend en nodig een van de beste vechters uit die hij kent (Hwang Jan Lee). Het gevecht dat volgt is wel zo heftig dat Bruce Lee voor het eerst in zijn leven verliest. Hij raakt ernstig gewond en moet een paar weken rustig aan doen. Deze twee weken benut hij te volste en langzaam maar zeker ontwikkeld hij zijn eigen vechtstijl, Jeet Kune Do. Hij gaat opnieuw het gevecht met de gangsters aan om nu voor eens en voor altijd met ze af te rekenen.

Vrijwel direct na de dood van Bruce Lee begon het met de diverse exploitatie films. Een aantal van deze films gingen over zijn leven en hadden een lookalike in de hoofdrol. Bruce Li of  Ho Chung Dao zoals hij echt heet was hier toch wel het beste voorbeeld van. Niet alleen leek hij erg op Bruce Lee maar ook wist hij zijn bewegingen goed na te doen. Vooral als je hem ziet lachen is de gelijkenis erg groot. Natuurlijk zit de echte kenner onmiddellijk het verschil, maar iemand die niet zo bekend is met het fenomeen Bruce Lee kan hierdoor aardig genept worden. Maar ook al is het nep toch heeft dit genre films wel wat. Het is dus ook zo dat er een behoorlijke cult aanhang is en dat er vele websites en boeken aan het onderwerp gewijd zijn. Maar nu, hoe is de film. Veel waarheden over het leven van Bruce Lee bevat de film niet. Bijna alles is gebaseerd op giswerk en kleine dingen zoals dat hij in een restaurant werkte zijn waar. Toch vreemd voor een film met de naam ‘Bruce lee True story’. Deze naam is waarschijnlijk gegeven door de Vengeance video en de originele titel is: ‘Bruce Lee’s deadly kung fu’. Het verhaal is eigenlijk redelijk standaard voor een kung fu film. Een jongen komt nieuw in een stad aan en probeert het daar te maken. Hij wordt in de weg gezeten door gangsters en vecht keihard terug. Het enige grote verschil is dat hij Bruce Lee is en vecht als de legende. Het na doen van de bewegingen is iets wat pas het laatste half uur van de film aan de orde is. In het eerste uur wordt er hoofdzakelijk gewone kung fu gebruikt met aardig wat beenwerk. Ik moet zeggen dat dit er goed uit ziet met uitzondering van de westerse acteurs. Ik vraag me serieus af waar ze deze mannen vandaan hebben. Ze kunnen bijna geen van alle vechten en acteren, gaat ze ook niet echt soepel af. Dit zorgt natuurlijk voor de nodige lachewekkende situaties. Om het erger te maken had de man (of vrouw) die voor de kleding zorgde ook nog eens iets met pruiken. En geen gewone pruiken, maar hele fouten (hoe kan het ook anders) jaren zeventig pruiken. Zelfs Hwang Jan Lee moest hier aan geloven en samen met de meest foute plaksnor ooit deelt hij de ene trap na de andere uit. De locaties waar gefilmd is heeft wat westers en moeten Amerika voor stellen. Helaas komt dit door de aanwezigheid van nogal wat tropische planten niet echt over. Toch ziet het er wel verzorgd uit en zit er voldoende variatie in. En dat geldt eigenlijk voor de gehele film, want al met al weet hij prima te entertainen. Het mag duidelijk zijn dat het geen hoog standje is en dat er voldoende mis mee is. Maar de gevechten zijn enigszins goed, iets wat natuurlijk bijna ook niet anders kan met grote namen als Hwang Jan Lee en Carter Wong. De Engelse dubbing zorgt voor voldoende humor en weet behoorlijk te irriteren door de aanwezigheid van een kind dat door een volwassen van een stem voorzien is. Persoonlijk denk ik dat ‘Bruce Lee true story’ uitermate geschikt is voor een foute film avond met vrienden. En verder alleen voor de echte verzamelaar of Bruce Lee exploitatie fans weg gelegd is. Kijken op eigen risico dus!

Copyright kungfufilms.nl (2004)