Het mooie leven van
kroonprins Wu Luan (Daniel Wu) wordt ruw verstoord als zijn vader met
zijn geliefde Wan (Zhang Ziyi) trouwt. Hun hele jeugd waren ze samen.
Met het idee dat dit over is weet Wu Luan zich geen raad. De oplossing
vindt hij in het acteren. Het is voor hem dus ook een wijze beslissing
om zich helemaal op deze kunst te storten. Hij sluit zich aan bij een
afgelegen theater en laat nooit meer wat van zich horen. Dit verandert
echter als hij opeens geconfronteerd wordt met de dood van zijn vader.
Deze zou gestoken zijn door een zwarte schorpioen. Alleen erg overtuigd
van deze doodsoorzaak is hij niet. Dit vermoeden wordt bevestigd als hij
niet veel later aangevallen wordt door leden van de keizerlijke garde.
Gelukkig zijn ze niet succesvol en overleeft Wu Luan de aanval. Li (Ge
You), zijn oom is de nieuwe keizer en waarschijnlijk degene achter de
dood van zijn vader en deze aanval. Maar of het Li echt om de troon te
doen was is niet helemaal duidelijk. Hij is namelijk zo weg van Wan dat
het bijna ziekelijk is. Hij zal dus ook alles doen om er voor zorgen dat
zij met hem trouwt. Officieel heeft zij ook recht op de troon aangezien
ze met de overleden keizer getrouwd was. Toch kiest Wan er voor om de
vrouw van Li te worden. Dit doet ze hoofdzakelijk om Wu Luan het leven
te redden. Hij is namelijk een grote bedreiging voor Li omdat ook hij
recht heeft op de troon. Maar interesse heeft hij hier niet echt in. Het
enige wat hij wil is weten wie zijn vader vermoord heeft. Erg makkelijk
zal dit alleen niet worden want Li blijft stiekem moordenaars achter hem
aan sturen. Ook wordt het web van leugens wat de keizerlijke familie
spint steeds groter. Zowel Wan als Li hebben hun eigen plannen en deze
komen niet met elkaar overeen. Hierbij wordt de hoogstaande familie Yin
ook nog eens betrokken met desastreuze gevolgen voor hun dochter (Zhou
Xun). Met
'Hamlet' van Shakespear als basis begon regisseur Feng Xiaogang aan deze
mega productie. Er werd een waanzinnig budget los gepeuterd en maanden
van te voren aan de sets gewerkt. Het eindresultaat is dus ook enorm
overweldigend en een ware visuele traktatie geworden. De grote vraag is
alleen, hoe doet een klassiek westers verhaal het als we het plaatsen in
de Chinese oudheid.
Zoals je mag
verwachten is het verhaal bijzonder goed uitgedacht. Het heeft meerdere
lagen en ieder personage wordt perfect weergegeven. Alleen de
vergelijking met een televisie soap is al snel gemaakt. De voortgang is
dus ook traag en het is allemaal bijzonder dramatisch. Het grote
verschil is alleen dat de inzet hier wat hoger is. Het gaat hier niet om
dagelijks geneuzel. Maar om leven en dood of de positie om het land te
regeren. Verder zijn romantiek en verraad de hoofdonderwerpen van de
film. Het draait eigenlijk allemaal om onbereikbare liefde en mensen die
elkaar niet goed begrijpen. Om dit allemaal te kunnen weergeven worden
er dialogen vermengd met een aantal visuele zaken. Dit alles loopt
uiteen van zang en dans tot gevechten en prachtige landschappen. De
nadruk ligt alleen wel heel erg op de beelden die we te zien krijgen.
Hierdoor komt het verhaal enigszins in het gedrang. Feng Xiaogang is er
dus ook duidelijk van uitgegaan dat zijn kijkers bekend zouden zijn met
'Hamlet'. De hele voorgeschiedenis wordt even snel door een voice-over
door genomen. Daarna springen we gauw naar het heden. Het is dus best
lastig om de juiste verhouding van de karakters in te schatten. Hier
komt ook nog eens bij kijken dat de personages continue liegen en
bedriegen. Dit komt het overzicht niet echt ten goede. Vooral na het
eerste half uur zitten er scènes in die makkelijk weggelaten hadden
kunnen worden. Visueel zijn ze erg aantrekkelijk maar ze remmen de
voortgang van het verhaal enorm. Gelukkig komt alles tegen het einde wel
bij elkaar en wordt er duidelijkheid gecreëerd.
Ondanks dat top
choreograaf Yuen Wo Ping aangetrokken werd om de actie scènes te doen is
het niet echt een actie film te noemen. De gevechten zijn dus ook op een
hand te tellen. Twee hiervan vinden plaats in het tweede half uur. En
dit zijn precies de stukken die makkelijk uit de film verwijderd konden
worden. Het lijkt er dus ook op dat deze toegevoegd zijn om er toch wat
meer een actie film van te maken. Maar de stijl van de gevechten past
wel perfect bij de rest van de film. Het is allemaal super dramatisch en
groots weergegeven. Er wordt veel gebruikt gemaakt van slowmotion en
touwtjes. Ook het bloed spat rijkelijk in het rond. Hier wordt op
smakelijke wijze mee omgegaan. Zo zien we bloedspatten in de sneeuw.
Bloed wat van een brug druipt en verder eigenlijk op alle mogelijke
plaatsen. Spectaculair zijn ze zeker maar helaas wordt er veel met close
ups gewerkt. Hierdoor kom je er niet echt lekker in en is het lastig te
zien wat er nu precies gebeurt. Dit komt ook een beetje doordat iedereen
zich verstopt achter een masker. Je hebt dus geen idee naar wie je zit
te kijken. En om echt betrokken te raken bij een gevecht is dit wel
handig.
In eerste instantie
was het de bedoeling dat Gong Li de rol van Wan op zich zou nemen. Zij
had echter een veel te druk schema en hierop kon regisseur Feng Xiaogang
niet wachten. Uiteindelijk ging de rol naar Zhang Ziyi en moest het
verhaal iets aangepast worden. Zij speelt de rol bijzonder goed. In
eerste instantie lijkt het een vergelijkbare rol met wat ze altijd
neerzet. Maar naarmate de film vordert wordt het steeds zwaarder voor
haar. Daniel Wu zet een rol neer die perfect bij hem past. Geen stoere
man maar een verwarde artiest. Hij is teleurgesteld in de mensheid en
alles wat daar bij hoort. Hier kan hij perfect zijn ei in kwijt. Maar
ook Ge You levert goed werk af. Hij is erg overtuigend als keizer die
net iets te veel wil. Het ene moment ontspannen en dan opeens weer
streng en koelbloedig. Alleen de parel van de film is toch wel Zhou Xun.
Ze speelt een jongedame die verliefd is op de prins. Alleen deze liefde
blijft enigszins onbeantwoord. Ze zou er alles voor over hebben om het
hem naar de zin te maken. Helaas krijgt ze alleen de kans hier maar
steeds niet voor. Het mag gezegd worden dat ze in schoonheid en onschuld
Zhang Ziyi keihard voorbij gaat. De manier waarop ze haar zorgen weer
kan geven in haar ogen is werkelijk prachtig. Het verhaal centreert zich
hoofdzakelijk rond deze vier. Er zijn er nog wel een stuk of vijf die
ook belangrijk zijn. Alleen deze komen lang niet zoveel in beeld als de
hier boven genoemden.
Naast visueel is de
film ook erg auditief ingesteld. Het opvallende hier aan is dat de
soundtrack bijna geen Chinese klanken kent. Het is bijna allemaal
gebaseerd op westerse klassieke muziek. Vreemd genoeg misstaat dit de
film totaal niet. De muziek sleept je echt door het verhaal heen en
geeft daar waar nodig perfect de stemming weer. Het hoogtepunt is
absoluut de hartverscheurende manier waarop het personage van Zhou Xun
de titelsong ten gehore brengt. Bijna zonder begeleiding en super
dramatisch, maar erg meeslepend.
Wat bij 'The banquet'
onmiddellijk opvalt zijn de enorme en protserige sets. Het lijkt haast
wel of iedere film die momenteel uit China komt de vorige wil
overtreffen hierin. De set schijnt totaal honderd tachtig bij zestig
meter geweest te zijn. Dit is werkelijk bizar groot maar toch is alles
tot in de details uitgewerkt. Het is alleen wel zo dat het misschien
iets aan de overdreven kant is. Er zijn genoeg mooie plaatsen in China
waar gefilmd kan worden. Het is mij dus ook niet helemaal duidelijk
waarom dit allemaal speciaal gemaakt moet worden. Maar prachtig is het
zeker.
Om het allemaal even
op te sommen is 'The banquet' zeker geen verkeerde film. Geen martial
arts maar meer een drama. Het verhaal is erg sterk maar helaas wat traag
en soms niet helemaal duidelijk. Gelukkig maken de beelden en de muziek
dit meer dan goed. De film is namelijk prachtig voor
het oog en oor en je kunt er heerlijk in weg dromen. Helaas is de 131
minuten wat hij duurt iets aan de lange kant. Er had dus best wat
geschrapt kunnen worden. En ik weet dat het vreemd klinkt maar het zijn
een paar actiescènes die hier misstaan.Copyright
kungfufilms.nl (2006) |