Ergens in China bevind
zich de Baoguo tempel. Dit is een plek waar het Boedisme streng bedreven
wordt en waar al eeuwen dezelfde regels gelden. De striktheid is voor de
monniken niet altijd even makkelijk. Want bega je een misstap dan wordt
deze onmiddellijk bestraft. Zonder pardon kan je voor een lange periode
verbannen of anders gestraft worden. Ook de jonge monnik Zhixing (Liu
Zheng Ling) gebeurt dit. Hij wordt gestraft omdat hij zonder toestemming
kung fu leerde. Samen met zijn leraar wordt hij voor langere tijd de
wildernis in gestuurd. Als hij onderweg terug is stuit hij op een groep
soldaten. Deze zijn bezig met het plunderen en uitmoorden van een
weerloos dorp. Als ze zich tegen een kind keren kan Zhixing het niet
meer aanzien. Hij grijpt in en weet de aanvallers te verdrijven. Alleen
deze actie was tegen de regels van de tempel. En dus spreekt hij met
zijn leraar af het er niet meer over te hebben. Maar de soldaten laten
het hier niet bij zitten. Samen met hun generaal wenden ze zich tot de
tempel. De monniken worden onderdruk gezet om hun tempel op te geven.
Dit valt natuurlijk niet in goede aard maar verzetten doen ze zich niet.
Vechten is tegen de regels en de abt houdt zich hier strak aan. Zelfs
als er leden van hun tempel vermoord worden reageert hij niet. Gelukkig
worden de soldaten weg geroepen omdat er een groep verzetsstrijders
nadert. Dit geeft de monniken wat ruimte om hun keuze goed te over
denken. Alleen erg veel doen ze er niet mee. Het enige wat ze besluiten
is dat Zhixing de schuldige van dit alles is. Hij krijgt een van de
zwaarste straffen opgelegd. Zelfs als zijn leraar voor hem in de bres
springt wordt de straf niet ingetrokken. Voor Zhixing zit er niets
anders op dan te vluchten. Alleen makkelijk zal het niet worden want nu
staat hij tussen zijn eigen mensen en de soldaten in.
Door de jaren heen
heeft China aardig wat martial arts films geproduceerd. Helaas zijn er
nog niet zoveel die bekendheid genieten. De meest bekende is de Shaolin
tempel' serie van Jet Li en een film als 'South Shaolin master'. Deze
behoren tot de absolute top van het genre en er is maar weinig wat
hierbij in de buurt kan komen.
Opvallend genoeg
bestaat de cast en crew van 'Arhats of fury' uit bijna alleen maar
onbekenden. Degene die de meeste bekendheid geniet is regisseur Wong
Sing-Lui. En zelfs hij zal voor velen een vreemde zijn. Hij was in de
jaren zestig assistent regisseur bij de Shaw brothers. Daarna
regisseerde hij een film voor Cathay, First films en een aantal
individuele productie maatschappijen. Hiermee deed hij voldoende
ervaring op om met (voor zover bekend) 'Arhats of fury' zijn carrière af
te sluiten. En dat hij weet wat hij doet wordt vrijwel meteen duidelijk.
Het verhaal zit goed in elkaar en hij heeft de enorme cast redelijk
onder controle. In het begin wordt er even gewerkt met flashbacks en dit
maakt het een klein beetje verwarrend. Het heden en verleden lopen
hierdoor namelijk enigszins door elkaar. Maar als dit achter de rug is
loopt het verhaal prima door. Hoofdzakelijk wordt de passiviteit van het
boedisme goed onder de loep genomen. De voor- en de nadelen worden
belicht. Ook het mee gaan met de tijd is een belangrijk onderwerp. Je
kan namelijk je bezittingen niet verdedigen met passiviteit. In de jaren
hiervoor lukte dat wel. Maar als je opeens een tegenstander treft die
geen respect heeft voor het geloof dan is het snel over. 'Arhats of
fury'is dus alles behalve een film zonder boodschap te noemen. En het
eerder genoemde is nog maar de hoofdlijn van het verhaal. We volgen ook
nog een groep verzetsstrijders, krijgen een poging tot romantiek mee en
nog allerlei andere bijzaken. Het gebeuren met de passiviteit van de
monniken gaat alleen enigszins op je zenuwen werken. Het houdt veel te
lang aan voor het goede. Om hier spanning mee op te bouwen is prima maar
het moet ook weer niet te ver uitgebuit worden.
In vergelijking tot
een Hongkong heeft China veel meer te bieden als het op landschappen aan
komt. De beelden die we te zien krijgen zijn dus ook adembenemend. We
bezoeken tempels, dorpen, bossen en bergen. Hier tussen door zijn
honderden figuranten op de been. Iedereen is perfect gekleed en dit
samen zorgt voor een erg levendig en kloppend geheel. Daarnaast is de
film voorzien van mooie traditionele muziek.
Voor een kung fu
film duurt het helaas wat lang voordat de eerste actie scène zich
aandoet. Maar het wachten lijkt te worden beloond. Wat volgt is een
gevecht vol wu shu bewegingen, acrobatiek, keiharde stunts en
valpartijen. Helaas weet dit gevecht niet echt te bevredigen. Het lijken
allemaal korte aan elkaar geplakte stukjes te zijn. Echt een ritme in
het gevecht is er dus niet te vinden. Telkens als je er eens goed voor
gaat zitten verandert het beeld en we springen naar wat anders in de
omgeving. Er wordt even rustig de tijd genomen om een toeschouwer in
beeld te brengen of iets anders. De zaken die getoond worden zijn
absoluut relevant maar verstoren het ritme van het gevecht. Daarnaast
komt ook nog eens het feit om de hoek kijken dat niet iedere vechter
even goed is. Hierdoor is hun timing wat slecht. Helaas blijkt de
regisseur niet goed genoeg om dit te verbloemen. Het lijkt er dus ook op
dat hij zich meer met het verhaal bezig gehouden heeft dan de gevechten.
Na dit gevecht volgen er nog voldoende actie momenten. Deze lopen uiteen
van massale gevechten tot man tot man gevechten. Helaas hebben ze
allemaal het zelfde probleem. En dit is absoluut jammer. Er is namelijk
voldoende talent in huis om er echt iets goed van te maken. Alleen de
manier waarop alles gemonteerd is verstoort dit.
Er is alleen een
ding wat de kijker toch wel aardig zal bevreemden. Een van de monniken
uit de film heeft de gave om te communiceren met dieren. Dit laat hij
niet onbenut als ze aangevallen worden door een groep soldaten. De scène
die volgt is behoorlijk gewelddadig. Het is nog maar de vraag of de
gebruikte vogels en apen hier zelf geen verwondingen of zelfs de dood
bij gevonden hebben. Dit is iets wat in onze westerse cultuur bijna niet
denkbaar is in een film.
'Arhats
of fury' is een film die er geweldig uit ziet. Voor Chinese begrippen is
het een absolute top productie. Hiermee wordt het bewijs geleverd dat de
overdreven sets van de films van nu helemaal niet nodig zijn. China
heeft als land genoeg moois te bieden waar je zo kan filmen. Wat actie
betreft stelt de film helaas teleur. Ondanks mooie choreografie en
bewegingen komen ze niet in hun ritme. De adrenaline stoot die een goed
gevecht kan geven blijft dus ook uit. En dit is jammer want waren de
gevechten beter gemonteerd dan was dit een absolute topper geweest.
Copyright
kungfufilms.nl (2006) |